Αρχίζω από τα βασικά:
1. Πρέπει να έχει, και να αποπνέει κύρος. Θέλει χρόνια να κτιστεί.
2. Στην εποχή μας, η μόρφωση είναι απαραίτητη. Με θεμέλιο την Παιδεία. Δεν είναι τα ίδια πράγματα αυτά τα δύο. Είναι συμπληρωματικά. Το ένα, δίχως το άλλο, γκρεμίζει το «οικοδόμημα».
3. Ο ηγέτης πρέπει να εμπνέει, οπωσδήποτε και με το παράδειγμά του.
4. Να είναι σεμνός και λιγομίλητος.
5. Να κυβερνά και να διευθύνει δια του παραδείγματος.
6. Να είναι κοντά στον κόσμο, αλλά να κρατά και αποστάσεις. Όχι αφ’ υψηλού – ποτέ. Αλλά ούτε και πολλά-πολλά.
7. Να μιλούν για αυτόν τα έργα και η συμπεριφορά του. Όχι τα λόγια του.
8. Οι συνδιαλλαγές του να είναι μετρημένες και προσεκτικές.
9. Πλούσιοι και δυνατοί δεν μπορεί να είναι φίλοι του, περισσότερο απ’ όσο είναι οι υπόλοιποι πολίτες.
10. Οπωσδήποτε θα τιμά την επιτυχία: Στην επιστήμη, στην τέχνη, στον πολιτισμό, στην επιχειρηματικότητα, στον αθλητισμό, στην διπλωματία, στην Παιδεία, κ.λπ.
11. Θα ενισχύει αυτούς τους τομείς. Με τους αρίστους σε γνώσεις, και αψεγάδιαστους σε χαρακτήρα.
12. Και τέλος για σήμερα, φτάνει μία ντουζίνα! Όπως έλεγε και η καλή μου γιαγιά, η Εύα, «μην απλώνεις ποτέ γιόκα μου τα πόδια πέρα από εκεί που φτάνει το κρεβάτι σου».
Θα συνεχίσω όμως, αυτόν τον Δωδεκάλογο για τον «ηγέτη». Και θα καταπιαστώ και με άλλα αξιώματα. Και ημών, των δημοσιογράφων βεβαίως!
Ανάρτηση της Ημέρας
Στο Facebook, από την Βίβιαν Ευθυμιοπούλου. Σύμβουλος Επικοινωνίας και Στρατηγικής, με ειδίκευση στην πολιτική επικοινωνία και τον σχεδιασμό ταυτότητας (branding). Είναι επίσης εκδότρια, δημιουργός και επιμελήτρια του #FACT, που είναι ένα δελτίο ειδήσεων διαδικτυακό. Σας διαβεβαιώ, όμως, ως τακτικός επισκέπτης του κάθε μέρα, ότι είναι κάτι πολύ παραπάνω από αυτό:
«Διαβάστε τις ιστορίες των τελευταίων εν ζωή Ισραηλινών ομήρων που απελευθερώθηκαν σήμερα. Το λινκ είναι ξεκλείδωτο.
Σκέφτομαι τις μητέρες των ομήρων που δεν πρόλαβαν να δουν ξανά τα παιδιά τους ζωντανά.
Υπάρχει και μια λεπτομέρεια ακόμα που με συντρίβει, κανείς δε τη σχολιάζει, ας το κάνω εγώ.
Στη συμφωνία εκεχειρίας, η Χαμάς έχει ζητήσει την απελευθέρωση 20 ζωντανών Παλαιστινίων ως αντάλλαγμα για κάθε πτώμα Ισραηλινού ομήρου. Έτσι έχουν κοστολογήσει τις ζωές των συμπατριωτών τους. Σε πτώματα: «Είκοσι ζωντανοί δικοί μας ισούνται προς ένα δικό σας σκοτωμένο».
Σκέψη της Ημέρας
Ένα βιβλίο που, όπως έγραφα χθες, με έχει απορροφήσει αυτόν τον καιρό, είναι ένα καλαίσθητο, με σκληρό εξώφυλλο, από τις εκδόσεις Phaidon, με τίτλο «Η Τέχνη είναι η Υψηλότερη Μορφή Ελπίδας» και περιέχει πάρα πολλά γνωμικά από ανθρώπους της Τέχνης. Ένα ακόμα μικρό δείγμα, που λέω να τοι καθιερώσω και για λίγο καιρό:
«Πρέπει να κάνουμε την τέχνη μας όπως την έκαναν οι Αιγύπτιοι, οι Κινέζοι, οι Αφρικανοί και άλλοι νησιώτες ιθαγενείς, με την ζώσα σχέση μας με τη ζωή. Αυτή η τέχνη πρέπει να συναντάται με την ματιά – ευθέως!» – Ellsworth Kelly, (1923 – 2015), Αμερικανός ζωγράφος, γλύπτης και χαράκτης που η ζωγραφική του χαρακτηρίζεται από σκληρές άκρες, με χρωματικά πεδία και μινιμαλισμό. Τα έργα του επιδεικνύουν απλές τεχνικές που δίνουν έμφαση στη γραμμή, το χρώμα και τη φόρμα, παρόμοιες με το έργο των John McLaughlin και Kenneth Noland. Ο Kelly χρησιμοποιούσε συχνά πολύ φωτεινά χρώματα.
Φωτογραφία: Έργο του από μια έκθεση στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στην Αμερική, ΜΟΜΑ
