H Χαμάς δεν είναι τρομοκρατική οργάνωση, είπε πολλές φορές ο Ταγίπ Ερντογάν τόσο πριν όσο και μετά τις φρικαλεότητες της 7ης Οκτωβρίου τις οποίες, ας σημειωθεί, η Τουρκία ποτέ δεν καταδίκασε ξεκάθαρα. Περιορίστηκε, μέχρι να αρχίσει εκ νέου τις φραστικές επιθέσεις στο Ισραήλ να απευθύνει εκκλήσεις για αυτοσυγκράτηση και διάφορα άλλα, εκ του ρόλου της μάλλον ως… ειρηνοποιού σε γειτονικές της χώρες, με κορυφαίο το παράδειγμα της Κύπρου.
Οι μέρες αυτές δεν είναι καθόλου εύκολες για την Τουρκία, σε σχέση πάντα με τη Γάζα. Το Ισραήλ διευκρίνισε ότι επ’ ουδενί λόγο θα επιτρέψει τουρκική παρουσία στην Λωρίδα, με χαρακτηριστική τη δήλωση του Πρωθυπουργού Νετανιάχου ότι δεν πρόκειται να πατήσουν τουρκικές μπότες το έδαφος της Γάζας.
Το Ισραήλ θεωρεί – και δικαίως – εχθρική χώρα την Τουρκία, τόσο για τις λυσσαλέες επιθέσεις του Ερντογάν εναντίον του οι οποίες έφτασαν και στο σημείο υπαινιγμών για κατάληψη της Ιερουσαλήμ αλλά και ξεκάθαρων πολεμικών απειλών, όσο και για το αναντίλεκτο γεγονός ότι η Τουρκία είναι η δεύτερη σταθερή δύναμη πίσω από τη Χαμάς και την προώθηση της τρομοκρατίας της.
Οι ΗΠΑ στις οποίες ήλπιζε η Άγκυρα έχουν ξεκαθαρίσει δια του Αντιπροέδρου Βανς ότι αν και αναγνωρίζουν «εποικοδομητικό ρόλο» στην Τουρκία, «δεν θα επιβάλουμε τίποτα στους Ισραηλινούς φίλους μας», κατά το λεκτικό του Βανς. Ακόμη δυσκολότερη είναι η επίγνωση πως καμία χώρα της περιοχής δεν θέλει να δει τους Τούρκους στη Γάζα, ούτε ως «ειρηνευτές», διότι γνωρίζουν τις πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας και τα ευρύτερα σχέδιά της στην περιοχή.
Αυτές τις μέρες, όμως, τα πράγματα δυσκολεύουν για την Τουρκία και ως προς ένα άλλο ζήτημα το οποίο ήρθε στην επιφάνεια, εδώ σίγουρα μεταφορικά μόνο, και το οποίο αφορά τις δεκάδες των τρομοκρατών της Χαμάς οι οποίοι βρίσκονται παγιδευμένοι σε ένα από τα άγνωστα μέχρι πρότινος τούνελ τους το οποίο όμως με τη σειρά του βρίσκεται πίσω από την κίτρινη γραμμή, εντός δηλαδή της ζώνης που ελέγχει το Ισραήλ.
Οι ΗΠΑ φοβούμενες ότι σε περίπτωση που υπάρξει καταστροφή του τούνελ και συνεπώς εξουδετέρωση των τρομοκρατών η Χαμάς θα τερματίσει την εκεχειρία, ασκούν πιέσεις στο Ισραήλ προκειμένου να τους αφήσει να φύγουν με μια φόρμουλα η οποία θα βρεθεί και η οποία θα γίνει με έναν αμοιβαίως επωφελή τρόπο, κατά τους Αμερικανούς τουλάχιστον, καθώς το Ισραήλ δεν έχει κανένα κέρδος από τη μη ανατίναξη ή το μη πλημμυρισμό με τσιμέντο του τούνελ και σίγουρα καμία διάθεση να προσθέσει στον κρατικό προϋπολογισμό τη σίτιση στις φυλακές ακόμα μερικών δεκάδων κτηνών.
Όλες οι προσπάθειες επίλυσης του ζητήματος έχουν αποτύχει και για αυτό – κυρίως – βρίσκεται στο Ισραήλ ο γαμπρός του Ντόναλντ Τραμπ, Tζάρεντ Κούσνερ, προκειμένου να πιέσει την Ιερουσαλήμ για κάποιας μορφής λύση. Η Ουάσινγκτον προτείνει όπως οι τρομοκράτες συμφωνήσουν να παραδώσουν τα όπλα τους και να παραδοθούν, με αντάλλαγμα το Ισραήλ να τους επιτρέψει να φύγουν, είτε στην ελεγχόμενη από τη Χαμάς Γάζα είτε εκτός Γάζας με το δικαίωμα επιστροφής κάποια στιγμή αλλά με «δέσμευση να μην αναμιχθούν ξανά στην τρομοκρατία».
Οι Αμερικανοί βλέπουν στην εξέλιξη αυτή ένα πιθανό μοντέλο για το μέλλον και τον αφοπλισμό της Χαμάς, ωστόσο, Παλαιστίνιοι σχολιαστές γράφουν σήμερα ότι είναι αμφίβολο εάν η τρομοκρατική οργάνωση θα αποδεχθεί οτιδήποτε από τα πιο πάνω. Και εάν η Χαμάς πει όχι, οι παγιδευμένοι τρομοκράτες δεν θα διανοηθούν να παρακούσουν. Και όλα αυτά χωρίς κανείς να ξέρει τι θα πει το Ισραήλ.
Ποια λύση απομένει; Αυτή που ξεγυμνώνει την τουρκική υποκρισία. Διότι, αν και η λύση της εξορίας θα μπορούσε κάλλιστα να διασώσει τους τρομοκράτες, «μαχητές» (sic) κατά τον Ερντογάν και την καταστροφική πολιτική ορθότητα των ημερών, της Δύσης και όχι μόνο, καμία χώρα, ούτε και Τουρκία, τους δέχεται στο έδαφος της. Όλες οι πιθανές ερωτήθηκαν αλλά είπαν όχι.
Εάν δεν είναι, όμως, τρομοκρατική οργάνωση η Χαμάς γιατί υπάρχει αυτή η άρνηση; Ωραίο θα ήταν να έθετε κάποιος το ερώτημα στον Ταγίπ Ερντογάν, όμως δεν κάνει δηλώσεις. Και όποιος το θέσει μάλλον δεν θα μπορεί να κάνει εκείνος / εκείνη δηλώσεις στη συνέχεια.
