Όταν έπεφτα επάνω σε τέτοιες παλιότερα, ήθελα να απαντήσω αλλά συγκρατιόμουνα. Όμως, ο θυμός δεν μ’ άφηνε εύκολα.
Σήμερα, είπα να σας παραθέσω ένα μεγάλο μέρος από αυτές τις απίστευτες ανοησίες που «πέφτουν», η μου επισημαίνουν άνθρωποι που «ακολουθώ» και με «ακολουθούν», στον διαδικτυακό μου δρόμο – ιδίως όταν προσπαθώ να μαζέψω το μυαλό μου και να πέσω στο γράψιμο.
Ως τέτοιες ανοησίες λοιπόν, αντιμετωπίζω και την πάγια αρθρογραφία που αναδεικνύει την πικρή πραγματικότητα στο κατεχόμενο νησί μας, ωσάν να μην την γνωρίζουμε. Το «αφήγημα», δεν έχει μόνο «εισαγωγή». Το ξέρουμε και πονάει.
Κολλάει την πάγια ταμπέλλα σε εκείνους που δεν αρκούνται μόνο στο κατοχικό καθεστώς, αλλά που επέλεξαν, ή και τόλμησαν, να επιλέξουν μια λύση. Που αμέσως, και εσαεί, τους χρωματίζει ως «φιλότουρκους».
Μια άλλη «επικών διαστάσεων» ανοησία, είναι ότι οι απλοί πολίτες, και μάλιστα οι πιο νέοι, έχουν σιχαθεί το σημερινό «σιχαμένο και οπισθοδρομικό» πολιτικό κατεστημένο, ως «υπεύθυνο για σχεδόν όλα τα δεινά του τόπου». Το διάβασα και αυτό…
Η υπέρτατη ανοησία έγκειται αδιατάρακτα στο γεγονός ότι το υπάρχουν πολιτικό σύστημα είναι σαθρό και διαβρωμένο, άρα «να απαλλαγούμε από αυτό», ανοίγοντας την πόρτα για «πιο φρέσκα πρόσωπα».
Ο Φειδίας δηλαδή; Αυτό το «καλούπι» δηλαδή, είναι η απάντηση στο «παλιό και ξεπερασμένο»;
Εύκολες ανοησίες! Λες και δεν υπάρχουν συνετά και ικανά πολιτικά στελέχη δίχως το βλακώδες ISO που βιώνουμε τώρα με τα θλιβερά κακέκτυπα. Παλιότερα, και νεότερα…
Πάμε και σε μερικά ακόμα δείγματα ανοησίας που επίσης ευδοκιμούν στην Ελλάδα. Όπου ευτυχώς όμως, υπάρχουν (είμαι βέβαιος) και στην Κύπρο, λαμπρές και πολλά υποσχόμενες εξαιρέσεις. Ο Πιερρακάκης, είναι μία από αυτές.
Στον αντίποδα όμως, όπως σημειώνει στο facebook ο κ. Νίκος Ρώμπαπάς, Πρόεδρος του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών, ΚΕΦΙΡ, αναδεικνύει πρόσωπα και προσωπεία αποστεωμένα:
«Έχω βαρεθεί να ακούω βλακείες (σ.σ.; υπερθετικός της ανοησίας!), από Έλληνες “ρεαλιστές” που υποστηρίζουν ότι η Ρωσία νικάει και για το λόγο αυτό η Ουκρανία θα πρέπει να συνθηκολογήσει και να παραχωρήσει εδάφη της. Αναρωτιέμαι τι θα έλεγαν αν τέσσερα χρόνια μετά από μία υποθετική τουρκική εισβολή είχαμε αρχικά απωθήσει και μετά καθηλώσει τους Τούρκους και προχωρούσαν με ρυθμό χελώνας και τεράστιες απώλειες. Θα τους έδιναν τα εδάφη που είχαν καταλάβει και ένα-δύο νησιά ακόμα για δώρο, που θα χρειαζόταν 1-2 χρόνια ακόμα και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς για να τα καταλάβουν; Και η πλάκα είναι ότι οι “ρεαλιστές” αυτοί, στα ελληνοτουρκικά το παίζουν ανένδοτοι πατριώτες.».
Και τέλος, ο επιχειρηματίας, στον χώρο των φαρμάκων, Κυριάκος Μπερμπερίδης σημειώνει και αυτός στο fb ακόμα μία … εξωφρενική ανοησία:
«Πήγαν (αυτοί που βλέπετε στην φωτογραφία, μαζί και με άλλους πολλούς), να “συμπαρασταθούν” στους αγρότες αλλά ζήτησαν και αυτοί συμπαράσταση για τον δικό τους αγώνα. Συγκεκριμένα να απεμπλακεί δηλαδή η Ελλάδα από “τυχοδιωκτικούς πολέμους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ”!
Όπου “τυχοδιωκτικοί πόλεμοι”, η ηρωική αντίσταση των Ουκρανών για να μη γίνουν μια χαψιά από τη ρωσική αρκούδα.
Η απαράδεκτη πρακτική του ΚΚΕ, να κατεβάζει ένστολους-μέλη του σε πορείες και εκδηλώσεις, πρέπει ν’ ανοίξει τη συζήτηση του κατά πόσο το κόμμα αυτό είναι συμβατό με τη δημοκρατία. Μια δημοκρατία που συμβαίνει να έχει νόμους και κανόνες.».
ΥΓ.: Η προφανής απάντηση είναι ότι δεν είναι το ΚΚΕ συμβατό με Δημοκρατία.
