Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, μόνο 1,7% των δαπανών του κράτους για τις εξαρτήσεις πάει για την πρόληψη των ναρκωτικών. Ο προϋπολογισμός της Αρχής Κατά των Εξαρτήσεων είναι 1,8 εκατομμύριο ευρώ, οπόταν μόνο το 1,7% από αυτό το ποσό πάει για την πρόληψη των ναρκωτικών.
Και διερωτάται κανείς: Γιατί περιμένουμε να μην μπουν τα ναρκωτικά στα σχολεία; Γιατί να μην έχει καταπιαστεί η νεολαία με τα ναρκωτικά αφού στον τομέα της πρόληψης ελάχιστα γίνονται; Εδώ ούτε ένα πρόγραμμα για ανήλικους χρήστες δεν υπάρχει. Θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στην πρόληψη, όχι μόνο στην καταστολή. Γιατί ως Πολιτεία φτάσαμε στο σημείο να καταπολεμούμε τη χρήση αλλά για την πρόληψη ελάχιστα γίνονται. Η Αρχή Κατά των Εξαρτήσεων θα πρέπει ν’ απαιτήσει περισσότερα. Σίγουρα τα κονδύλια είναι μικρά αλλά πρέπει να καταρτιστούν προγράμματα που να στοχεύουν στην πρόληψη και να ζητηθεί από το κράτος να τα χρηματοδοτήσει. Και να γίνουν προγράμματα απεξάρτησης σε όλες σχεδόν τις πόλεις για ανήλικους και νεαρούς χρήστες.
Γιατί, κακά τα ψέματα, όταν πιαστεί ένας μαθητής με μικροποσότητα ναρκωτικών, πολύ σωστά δεν στέλλεται δικαστήριο, όμως μετά τι; Παραπέμπεται σε πρόγραμμα όχι για απεξάρτηση αλλά για να μείνει μακριά από τα ναρκωτικά. Χωρίς ιατρική παρέμβαση.
Από την άλλη, η προσπάθεια της Αστυνομίας να πείσει ότι δεν υπάρχει αύξηση των ναρκωτικών ανάμεσα στους μαθητές δεν πείθει κανέναν.
Οι καθημερινές σχεδόν συλλήψεις μαθητών είναι δείγμα της κατάστασης που υπάρχει. Και μη μου πείτε ότι υπήρχε πάντοτε το πρόβλημα αλλά η ΥΚΑΝ είχε ατονήσει τις προσπάθειές της. Και πως οι 70 μαθητές που πιάστηκαν πέρσι, πιάστηκαν επειδή η Υπηρεσία κατέβαλε πιο έντονες προσπάθειες. Δηλαδή, θέλουν να μας πείσουν ότι υπήρχε το πρόβλημα αλλά το αγνοούσαν.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ενώ οι αρμόδιοι γνωρίζουν ότι υπάρχει ένα πρόβλημα, εντούτοις, το αφήνουν να εκτρέφεται. Σίγουρα η ΥΚΑΝ και οι άλλες υπηρεσίες ανησυχούν για την κατάσταση και σίγουρα κάνουν πολλά με τις συμβουλές των γονιών, την εκπαίδευση των καθηγητών κ.ά. Χρειάζονται, όμως, περισσότερα και κυρίως πιο στοχευμένα. Δεν γίνεται να πωλούνται ναρκωτικά μέσα και έξω από τα σχολεία και το σχολικό περιβάλλον να μην αντιδρά. Και να ρίχνουν το πρόβλημα σε άλλους. Θέλουμε να δούμε προγράμματα πρόληψης και κυρίως να δοθούν στους νέους άλλες διέξοδοι πλην των ναρκωτικών. Ας δούμε τι κάμνουν άλλες χώρες, παρά το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με τη δική μας κοινωνία, τις δικές της ιδιαιτερότητες και τα δικά της δεδομένα. Το θέμα είναι πως ακόμη δεν είναι αργά, προλαβαίνουμε.
