Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στον δημόσιο βίο, γινόμαστε μάρτυρες περιπτώσεων ανθρώπων με εξόχως αλαζονική συμπεριφορά που έχουν την εντύπωση ότι η τύχη θα τους χαμογελά πάντα, ότι θα υπάρχουν πάντα προστάτες. Ο μακαριστός πατέρας μου έλεγε την παραβολή του ολισθηρού ιστού. Προκήρυξαν κάποτε έναν διαγωνισμό ποιος θα μπορέσει να ανεβεί σε έναν ολισθηρό ιστό. Όλοι γλιστρούσαν και έπεφταν, οπότε κάποιος μπόρεσε και ανέβηκε υποβασταζόμενος από έναν ψηλό κύριο. Θριαμβολογούσε διότι κέρδισε, αλλά μόλις έφυγε ο προστάτης αυτός έπεσε με τόση δύναμη που βρέθηκε πολύ πιο κάτω από οποιονδήποτε. Τότε οι πάντες τον χλεύαζαν και με το δίκαιό τους.
Κανένας δεν γνωρίζει τι θα του συμβεί την επομένη. Πόσοι πέρασαν από τη γη, πιστεύοντας ότι θα μείνουν αιώνια στην εξουσία ή ότι αυτοί θα είναι πάντα πλούσιοι και οι άλλοι δούλοι; Στυγνοί δικτάτορες έχασαν την εξουσία και πέθαναν βίαια. Η περίπτωση του Κροίσου είναι κλασική. Πίστευε ότι τα μυθικά πλούτη του θα τον έκαναν τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου, αλλά ο Σόλωνας τον προειδοποίησε. Έχασε στον πόλεμο και παραλίγο να τον κάψουν στην πυρά όταν αναφώνησε «Σόλων, Σόλων». Ο νικητής εχθρός του διερωτήθηκε τι σήμαινε, διέκοψε τη διαδικασία της καύσης και του χάρισε τη ζωή.
Η εκκλησία μας απέδωσε την αβεβαιότητα με τις φράσεις: «πλούσιοι εφτώχευσαν και επείνασαν …» και «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης…». Αλλά και αρχαίοι φιλόσοφοι, όπως το Σενέκα, ασχολήθηκαν: «Παν ό,τι μεσολαβεί μεταξύ λίκνου (παιδικό κρεβάτι) και μνήματος είναι αβέβαιο».
Η ζωή μας είναι πρόσκαιρη, απρόβλεπτη και αβέβαιη. Και πραγματικά τι πιθανότητες έχουμε όταν η αβεβαιότητα είναι ενσωματωμένη στο ίδιο το σύμπαν μέσα από έναν ακρογωνιαίο λίθο της κβαντικής φυσικής: την Αρχή της Αβεβαιότητας ή Απροσδιοριστίας του Heisenberg.
Μέχρι το 1927 η επικρατούσα αντίληψη ήταν ότι μπορούμε να γνωρίζουμε όλα τα σχετικά μεγέθη ενός σώματος με ακρίβεια. Αναγνωρίζεις τη θέση ενός σωματιδίου και την ταχύτητά του, μπορείς να υπολογίσεις με τους νόμους του Νεύτωνα, από πού ήρθε (παρελθόν) και πού θα πάει (μέλλον), που είναι η ντετερμινιστική άποψη ότι όλα είναι προδιαγεγραμμένα. Δεν θα υπήρχε αβεβαιότητα, ούτε παράγοντας τύχης.
Η αβεβαιότητα ή απροσδιοριστία είναι μία πραγματική ιδιότητα του Φυσικού Κόσμου, η οποία εμφανίζεται και πειραματικά αλλά δεν την αντιλαμβανόμαστε διότι εμφανίζεται σε πολύ μικρή κλίμακα (μικρόκοσμο). Η βασική έκφραση της Αρχής της Αβεβαιότητας είναι ότι υπάρχουν ζεύγη φυσικών μεγεθών που η γνώση του ενός είναι συνάρτηση του άλλου, προκαλεί αβεβαιότητα. Αυτό δεν πηγάζει από ανθρώπινο σφάλμα ή ατέλειες των συσκευών μέτρησης, αλλά προκύπτει από τη δομή της ύλης και το κυματοσωματιδιακό δυϊσμό (κάποτε σωματίδιο κάποτε κύμα) της ύλης.
Ένα ζεύγος τέτοιων μεγεθών είναι η ταχύτητα ενός κινητού και η θέση στον χώρο.
Όταν περνά ένα αυτοκίνητο μπροστά από ένα σημείο (θέση προσδιορισμένη με ακρίβεια), ο τροχονόμος καταγράφει την ταχύτητα στέλλοντας κύμα με το μηχάνημα το οποίο ανακλάται στο αυτοκίνητο και επιστρέφει πίσω. Λόγω του μεγέθους του αυτοκινήτου, μια αβεβαιότητα μερικών χιλιοστών στη θέση δεν έχει σημασία.
Δεν συμβαίνει το ίδιο στον μικρόκοσμο. Ας πάρουμε ένα μικρό σωματίδιο (π.χ. ηλεκτρόνιο, μέγεθος περίπου 1/ 10,000,000,000,000 εκ.). Για να μετρήσουμε τη θέση πρέπει να το φωτίσουμε, στέλλοντας κύματα φωτός. Είναι πολύ μικρό και πολύ ελαφρύ, οπότε η πρόσκρουση του κύματος το «σπρώχνει», μεταβάλλει την ταχύτητά του. Όσο πιο προσδιορισμένη η θέση, τόσο πιο αβέβαιη η ταχύτητα.
Η ταχύτητα και η θέση είναι αιώνια «αδέλφια».
Όπως τη λαϊκή ρήση που λέει ότι δεν μπορείς να έχεις την «πίτα σωστή και τον σκύλο χορτάτο» ή όσο πιο λίγα κομμάτια της πίτας απομένουν τόσο πιο χορτάτος ο σκύλος. Πόσα κομμάτια της πίτας λείπουν είναι συνάρτηση του πόσο χορτάτος ο σκύλος. EgoinArcadiaSum
Όμως, η Αρχή της Αβεβαιότητας κατά παράξενο τρόπο επηρεάζει την καθημερινότητά μας αφού στη ζωή μας υπάρχουν πολλά ανάλογα ζεύγη μεγεθών.
Εάν ένας κατέχει μια θέση (συγκεκριμένη) υπάρχει αβεβαιότητα ως προς την ταχύτητα που θα απομακρυνθεί από τη θέση. Κατ’ ακρίβεια στην εξίσωση παρεμβαίνει και η μάζα. Δηλαδή, όσο ελαφρύτερο το σώμα (μικρό εκτόπισμα), τόσο πιο γρήγορη η απομάκρυνση.
Άλλο ζεύγος στη Φυσική αποτελούν ο χρόνος και η ενέργεια, όπου ενέργεια είναι η δυνατότητα προς παραγωγή έργου. Ας πάρουμε έναν μουσικό, όσο περισσότερο χρόνο διαθέσει στην εξάσκηση τόσο πιο εύκολα (λιγότερη ενέργεια) θα εκτελέσει ένα κομμάτι. Ένας επιστήμονας (π.χ. Einstein) που αφιέρωσε πολύ χρόνο μελετώντας, πολύ πιο εύκολα θα λύσει μια εξίσωση.
Αν ερμηνεύσουμε πάλι την ενέργεια ως χρήμα τότε ας μελετήσουμε την περίπτωση του κυνικού φιλόσοφου της αρχαιότητας, του Διογένη που ζούσε σε ένα πιθάρι. Είχε απεριόριστο χρόνο στη διάθεσή του, αλλά δεν είχε υπάρχοντα ή χρήματα. Όταν τον ρώτησε ο Μέγας Αλέξανδρος τι θα ήθελε να του κάμει, αυτός απάντησε: «Μη μου σκιάζεις τον ήλιο».
Υπάρχει αβεβαιότητα στη ζωή μας, συμβαίνουν τυχαία γεγονότα και αυτή είναι η ομορφιά της ζωής, μπορείς πάντα να ελπίζεις, να προσδοκάς σε κάτι καλύτερο.
Η μόνη βεβαιότητα σε αυτή τη ζωή είναι η κατάληξη όλων μας. Επομένως, προσγειωθείτε κύριοι, δώστε σημασία στην αξιοπρέπεια και την υστεροφημία σας, που και όταν χαθούν τα αξιώματα και τα πλούτη, δεν μπορεί κανένας να σας τα αφαιρέσει ή στερήσει. Μη μας προκαλείτε με τις πράξεις σας.
Κανένας δεν γνωρίζει τι θα του συμβεί την επομένη. Πόσοι πέρασαν από τη γη, πιστεύοντας ότι θα μείνουν αιώνια στην εξουσία ή ότι αυτοί θα είναι πάντα πλούσιοι και οι άλλοι δούλοι; Στυγνοί δικτάτορες έχασαν την εξουσία και πέθαναν βίαια. Η περίπτωση του Κροίσου είναι κλασική. Πίστευε ότι τα μυθικά πλούτη του θα τον έκαναν τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου, αλλά ο Σόλωνας τον προειδοποίησε. Έχασε στον πόλεμο και παραλίγο να τον κάψουν στην πυρά όταν αναφώνησε «Σόλων, Σόλων». Ο νικητής εχθρός του διερωτήθηκε τι σήμαινε, διέκοψε τη διαδικασία της καύσης και του χάρισε τη ζωή.
Η εκκλησία μας απέδωσε την αβεβαιότητα με τις φράσεις: «πλούσιοι εφτώχευσαν και επείνασαν …» και «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης…». Αλλά και αρχαίοι φιλόσοφοι, όπως το Σενέκα, ασχολήθηκαν: «Παν ό,τι μεσολαβεί μεταξύ λίκνου (παιδικό κρεβάτι) και μνήματος είναι αβέβαιο».
Η ζωή μας είναι πρόσκαιρη, απρόβλεπτη και αβέβαιη. Και πραγματικά τι πιθανότητες έχουμε όταν η αβεβαιότητα είναι ενσωματωμένη στο ίδιο το σύμπαν μέσα από έναν ακρογωνιαίο λίθο της κβαντικής φυσικής: την Αρχή της Αβεβαιότητας ή Απροσδιοριστίας του Heisenberg.
Μέχρι το 1927 η επικρατούσα αντίληψη ήταν ότι μπορούμε να γνωρίζουμε όλα τα σχετικά μεγέθη ενός σώματος με ακρίβεια. Αναγνωρίζεις τη θέση ενός σωματιδίου και την ταχύτητά του, μπορείς να υπολογίσεις με τους νόμους του Νεύτωνα, από πού ήρθε (παρελθόν) και πού θα πάει (μέλλον), που είναι η ντετερμινιστική άποψη ότι όλα είναι προδιαγεγραμμένα. Δεν θα υπήρχε αβεβαιότητα, ούτε παράγοντας τύχης.
Η αβεβαιότητα ή απροσδιοριστία είναι μία πραγματική ιδιότητα του Φυσικού Κόσμου, η οποία εμφανίζεται και πειραματικά αλλά δεν την αντιλαμβανόμαστε διότι εμφανίζεται σε πολύ μικρή κλίμακα (μικρόκοσμο). Η βασική έκφραση της Αρχής της Αβεβαιότητας είναι ότι υπάρχουν ζεύγη φυσικών μεγεθών που η γνώση του ενός είναι συνάρτηση του άλλου, προκαλεί αβεβαιότητα. Αυτό δεν πηγάζει από ανθρώπινο σφάλμα ή ατέλειες των συσκευών μέτρησης, αλλά προκύπτει από τη δομή της ύλης και το κυματοσωματιδιακό δυϊσμό (κάποτε σωματίδιο κάποτε κύμα) της ύλης.
Ένα ζεύγος τέτοιων μεγεθών είναι η ταχύτητα ενός κινητού και η θέση στον χώρο.
Όταν περνά ένα αυτοκίνητο μπροστά από ένα σημείο (θέση προσδιορισμένη με ακρίβεια), ο τροχονόμος καταγράφει την ταχύτητα στέλλοντας κύμα με το μηχάνημα το οποίο ανακλάται στο αυτοκίνητο και επιστρέφει πίσω. Λόγω του μεγέθους του αυτοκινήτου, μια αβεβαιότητα μερικών χιλιοστών στη θέση δεν έχει σημασία.
Δεν συμβαίνει το ίδιο στον μικρόκοσμο. Ας πάρουμε ένα μικρό σωματίδιο (π.χ. ηλεκτρόνιο, μέγεθος περίπου 1/ 10,000,000,000,000 εκ.). Για να μετρήσουμε τη θέση πρέπει να το φωτίσουμε, στέλλοντας κύματα φωτός. Είναι πολύ μικρό και πολύ ελαφρύ, οπότε η πρόσκρουση του κύματος το «σπρώχνει», μεταβάλλει την ταχύτητά του. Όσο πιο προσδιορισμένη η θέση, τόσο πιο αβέβαιη η ταχύτητα.
Η ταχύτητα και η θέση είναι αιώνια «αδέλφια».
Όπως τη λαϊκή ρήση που λέει ότι δεν μπορείς να έχεις την «πίτα σωστή και τον σκύλο χορτάτο» ή όσο πιο λίγα κομμάτια της πίτας απομένουν τόσο πιο χορτάτος ο σκύλος. Πόσα κομμάτια της πίτας λείπουν είναι συνάρτηση του πόσο χορτάτος ο σκύλος. EgoinArcadiaSum
Όμως, η Αρχή της Αβεβαιότητας κατά παράξενο τρόπο επηρεάζει την καθημερινότητά μας αφού στη ζωή μας υπάρχουν πολλά ανάλογα ζεύγη μεγεθών.
Εάν ένας κατέχει μια θέση (συγκεκριμένη) υπάρχει αβεβαιότητα ως προς την ταχύτητα που θα απομακρυνθεί από τη θέση. Κατ’ ακρίβεια στην εξίσωση παρεμβαίνει και η μάζα. Δηλαδή, όσο ελαφρύτερο το σώμα (μικρό εκτόπισμα), τόσο πιο γρήγορη η απομάκρυνση.
Άλλο ζεύγος στη Φυσική αποτελούν ο χρόνος και η ενέργεια, όπου ενέργεια είναι η δυνατότητα προς παραγωγή έργου. Ας πάρουμε έναν μουσικό, όσο περισσότερο χρόνο διαθέσει στην εξάσκηση τόσο πιο εύκολα (λιγότερη ενέργεια) θα εκτελέσει ένα κομμάτι. Ένας επιστήμονας (π.χ. Einstein) που αφιέρωσε πολύ χρόνο μελετώντας, πολύ πιο εύκολα θα λύσει μια εξίσωση.
Αν ερμηνεύσουμε πάλι την ενέργεια ως χρήμα τότε ας μελετήσουμε την περίπτωση του κυνικού φιλόσοφου της αρχαιότητας, του Διογένη που ζούσε σε ένα πιθάρι. Είχε απεριόριστο χρόνο στη διάθεσή του, αλλά δεν είχε υπάρχοντα ή χρήματα. Όταν τον ρώτησε ο Μέγας Αλέξανδρος τι θα ήθελε να του κάμει, αυτός απάντησε: «Μη μου σκιάζεις τον ήλιο».
Υπάρχει αβεβαιότητα στη ζωή μας, συμβαίνουν τυχαία γεγονότα και αυτή είναι η ομορφιά της ζωής, μπορείς πάντα να ελπίζεις, να προσδοκάς σε κάτι καλύτερο.
Η μόνη βεβαιότητα σε αυτή τη ζωή είναι η κατάληξη όλων μας. Επομένως, προσγειωθείτε κύριοι, δώστε σημασία στην αξιοπρέπεια και την υστεροφημία σας, που και όταν χαθούν τα αξιώματα και τα πλούτη, δεν μπορεί κανένας να σας τα αφαιρέσει ή στερήσει. Μη μας προκαλείτε με τις πράξεις σας.
