Ο Νικόλας Παπαδόπουλος συνεχίζει να μην απορρίπτει ενδεχόμενη συνεργασία με την Πινδάρου για τις προεδρικές εκλογές. Δημοσιεύματα αναφέρονται σε κλείσιμο του ματιού εκ μέρους της Πινδάρου και το ΔΗΚΟ να χαριεντίζεται. Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι έτσι παίζονται τα κομματικά παιγνίδια. Ότι μπορεί να αφήνει ανοικτή την πόρτα για να αντιληφθούν οι λοιποί της αντιπολίτευσης ότι πρέπει να τον κοιτάξουν με διαφορετικό φακό… Κάποιος άλλος, όμως, μπορεί να αντιληφθεί ότι όντως το εννοεί. Ότι μπορεί να συνεργασθεί είτε αριστερά είτε δεξιά, φτάνει να βρίσκεται στην επόμενη κυβέρνηση.
Αυτό το άθλημα, όμως, το γνωρίζει άριστα ο Καρογιάν. Την Τρίτη είχε συμφωνήσει με Κασουλίδη και την Πέμπτη με Χριστόφια ενώ την επόμενη πενταετία βρέθηκε προσδεμένος στο άρμα του Αναστασιάδη. Ο Νικόλας, όμως, αναρριχήθηκε στην ηγεσία του ΔΗΚΟ, ακριβώς επειδή αυτό το σαθρό παιγνίδι του επιτήδειου κεντρώου, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να πηδήξει από τη μια βάρκα στην άλλη, θεωρήθηκε κάποια στιγμή, ότι στη σύγχρονη εποχή αποτελεί πολιτική ανηθικότητα.
Σήμερα, ωστόσο, το ΔΗΚΟ εμφανίζεται να αναστενάζει. Να μην αντέχει άλλο στην αντιπολίτευση. Να τρέμει άλλες διαρροές προς Καρογιάν μεριά, που εκμεταλλεύεται την στήριξη προς Προεδρικό και Πινδάρου, εξαργυρώνοντάς το με θέσεις και ρουσφέτια. Κάποιος στο σημείο αυτό, μπορεί να ισχυριστεί ότι πρόκειται για μια οικτρή πραγματικότητα στο μελανό πολιτικό τοπίο του τόπου.
Υπάρχει, όμως, ένα κεφαλαιώδους σημασίας δεδομένο το οποίο έπρεπε να φρενάρει την πορεία του κάθε Νικόλα προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Διότι εξόφθαλμα αν ακολουθήσει την υπό αναφορά πορεία, θα τον οδηγήσει σε πολιτικό γκρεμό. Λέγεται διαπλοκή και διαφθορά. Λέγεται διασυρμός της Κύπρου. Λέγεται κοινωνία που εναγωνίως αναζητά λύτρωση.
Δέκα χρόνια διακυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη και Πινδάρου (η διευκρίνιση για να μην ξεγλιστρήσει οποιοσδήποτε διαχωρίζοντάς τους) οδήγησε στον απόλυτο εξευτελισμό της πατρίδας μας, όπως δεν συνέβη ποτέ προηγουμένως. Αυτό το έγκλημα (διότι περί αυτού πρόκειται) ουδείς έχει το δικαίωμα να το παρακάμψει. Κανένας πολιτικός και κανένα κόμμα, που ισχυρίζεται ότι θέλει να καθαρίσει το όνομα της Κύπρου, δεν δικαιούται να αφήνει ούτε την παραμικρή χαραμάδα για ενδεχόμενη συνεργασία με την Πινδάρου. Ουδείς!
Ιδιαιτέρως ο Παπαδόπουλος και το κόμμα του, που έπρηξαν τον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Τον ρωτάνε αν θα ψηφίσει τους προϋπολογισμούς, που δεν ήθελε να ψηφίσει πέρσι και απαντά πως τώρα που δόθηκαν οι φάκελοι των «χρυσών» διαβατηρίων στον Οδυσσέα Μιχαηλίδη θα το δουν. Τόσο πολύ υποτιμά τη νοημοσύνη του κόσμου. Δόθηκαν οι φάκελοι, κύριε Νικόλα, όταν τελείωσε η Επιτροπή Νικολάτου. Όταν βγήκε το πόρισμα, το οποίο, εν πολλοίς, είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Όταν είναι ηλίου φαεινότερον, ότι ο Γενικός Εισαγγελέας δεν πρόκειται να κυνηγήσει κανέναν πολιτικό εμπλεκόμενο. Τι περισσότερο θα κάνει ο Οδυσσέας; Μπορεί να βρει χίλιες παρανομίες ακόμη. Δεν θα αλλάζει, όμως, η ουσία της υπόθεσης.
Ο κ. Παπαδόπουλος λέει πως αν τον πείσει ο Αβέρωφ ότι θέλει αλλαγή θα συζητήσουν. Κι εγώ λέω, αν μας πείσεις ότι δεν μας δουλεύεις Νικόλα, να σε ακούσουμε. Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει ότι τα κομματικά μαγειρεία βρίσκουν ενίοτε τρόπους να τον ξεγελάνε. Αν το ΔΗΚΟ διαπιστώσει μεγάλες αντιδράσεις για ενδεχόμενη συνεργασία με τον Αβέρωφ, δεν θα ακολουθήσει ευθεία πορεία αλλά θα οδηγηθεί εκεί δια της τεθλασμένης. Θα συζητούν, θα συζητούν, θα συζητούν με τους υπόλοιπους της αντιπολίτευσης και δε θα συμφωνούν. Οπότε, μια συνεργασία με Αβέρωφ χάριν της συμμετοχής στην κυβέρνηση θα εμφανισθεί ως μονόδρομος και θα είναι και καλυμμένοι.
Μπούρδες βεβαίως! Διότι, επιστρέφοντας στην ουσία, κανένας απολύτως δεν δικαιούται να επιδιώκει να κυβερνήσει, δήθεν για να επιφέρει κάθαρση, συνεργαζόμενος με εκείνους που διέσυραν την Κύπρο. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα αποτελεί δικαίωση των ενόχων και συνενοχή των συνεργαζομένων μαζί τους.
Οι κομματικοί παίκτες, καλό είναι να θυμούνται ότι κάποτε, σε ανάλογες στιγμές, ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ συνεργάστηκαν για την εκλογή Κληρίδη, έχοντας συμφωνήσει παρασκηνιακά, την επόμενη πενταετία να στηρίξουν την εκλογή Σπύρου Κυπριανού. Το αποτέλεσμα γνωστό. Τη δεύτερη πενταετία κάποιοι πέτυχαν τη διάσπαση του ΔΗΚΟ…
Ξεκάθαρες κουβέντες, λοιπόν, κύριε Παπαδόπουλε. Το παιγνίδι της ντρίμπλας από αριστερά στα δεξιά και τανάπαλιν σε κλάσματα δευτερολέπτου, το κατέχει ο Καρογιάν. Αν θες να τον μιμηθείς, δικαίωμά σου. Όμως, να γνωρίζεις ότι η Ιστορία θα σε τοποθετήσει στο ίδιο ανάξιο λόγου υπόβαθρο.
ΥΓ: Οι υπόλοιποι στο χώρο της αντιπολίτευσης οφείλουν να αντιληφθούν ότι το προαναφερθέν δίλημμα το οποίο τίθεται ενώπιον του Παπαδόπουλου και του ΔΗΚΟ δεν αποτελεί συγχωροχάρτι για τους ίδιους ώστε να επιδιώξουν ηγεμονικό ρόλο στις διαβουλεύσεις για τις προεδρικές εκλογές. Έχουν όλοι την ίδια ευθύνη να αναζητήσουν ισότιμα και χωρίς υστεροβουλία, εκείνο τον υποψήφιο, που θα μπορεί να καθαρίσει το όνομα της Κύπρου διεθνώς. Να σβήσει το διασυρμό μέσω μιας έντιμης διακυβέρνησης. Να μην κουβαλά φθορά και βαρίδια από το παρελθόν. Και φυσικά να διαθέτει εχέγγυο εκλεξιμότητας. Και επειδή η εξεύρεση ενός τέτοιου υποψηφίου δεν είναι διόλου εύκολη, ας κόψουν τα παιγνιδάκια που παρατηρούνται. Διαφορετικά, θα είναι όλοι κατακριτέοι και συνυπεύθυνοι.
