Αναγνώστης θίγει, με την επιστολή του, το πρόβλημα των μακροχρόνιων παραπεμπτικών που εκδίδονται μέσω ΓεΣΥ για ψυχιάτρους…
Αγαπητή Σύνταξη,
Παρατήρησα ότι τακτικά ασχολείστε με τα θέματα του ΓΕΣΥ, αναδεικνύετε τα κακώς κείμενα που υπάρχουν στο σύστημα ενώ δίνετε βήμα και σε ανθρώπους που θέλουν να εκφράσουν το παράπονο τους λόγω του ότι δεν εξυπηρετήθηκαν ικανοποιητικά μέσω του ΓεΣΥ. Παίρνω, λοιπόν, το θάρρος να ενημερώσω για κάτι που συμβαίνει και αφορά την ειδικότητα των ψυχιάτρων που είναι συμβεβλημένοι με το ΓεΣΥ και ελπίζω να δημοσιεύσετε τα γραφόμενα μου.
Το πρώτο που θα ήθελα να πω είναι ότι ψυχίατροι ομολογούν ότι «η δουλειά μας έχει αυξηθεί», «το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι αντί π.χ. να έρχονται κοντά μας 100 άτομα έρχονται 200», «δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε επειδή υπάρχει μεγάλη ζήτηση», «είμαστε η ειδικότητα με τα πιο πολλά μακροχρόνια παραπεμπτικά».
Με βάσει τα πιο πάνω διερωτάται κάποιος, για ποιο λόγο άραγε εκδίδονται τόσα πολλά μακροχρόνια παραπεμπτικά για ψυχιάτρους; Είναι τόσο πολύ αναγκαία; Μήπως συμβαίνει κατάχρηση; Επιπλέον, γιατί άραγε στους ψυχιάτρους να πηγαίνουν πολύ περισσότεροι απ’ όσους πρέπει; Μήπως κάποιοι πηγαίνουν χωρίς πραγματικό και σοβαρό λόγο;
Τέλος, να πω ότι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην ειδικότητα αυτή προκαλεί άγχος και στον ίδιο τον ασθενή που νιώθει ότι πρέπει να φεύγει από το ιατρείο το συντομότερο αλλά και στον ψυχίατρο που νιώθει ότι το πρόγραμμά του είναι πολύ πιεσμένο και πολύς κόσμος περιμένει. Αποτέλεσμα είναι να βιάζεται να τελειώνει με τον ασθενή που έχει μπροστά του ώστε να προχωρήσει στον επόμενο. Κάποιες φορές, μάλιστα, μετρά και πόσα λεπτά έμειναν.
Είναι ακόμα απορίας άξιο, πώς, ενώ σύμφωνα με δημοσίευμα σας πριν λίγες μέρες τα παραπεμπτικά που εκδίδουν οι προσωπικοί γιατροί προς ειδικούς έχουν μειωθεί, στους ψυχιάτρους πηγαίνουν πολύ περισσότεροι απ’ όσους πρέπει. Πώς συμβαίνει αυτό;
Έχουν τεθεί, άραγε, κάποιοι περιορισμοί ώστε να λιγοστεύουν οι καταχρήσεις στις επισκέψεις στους ψυχιάτρους; Αν ναι, ποιοι είναι συγκεκριμένα οι περιορισμοί αυτοί;
