Ο Χρήστος Ανδρέου, κάτοικος Αγίας Φύλας στη Λεμεσό, γράφει πώς πρέπει να είναι οι επίσκοποι της Εκκλησίας μας.

Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν τελευταίως γύρω από τη θρησκεία θα τολμήσω να αναφέρω κάτι ακόμα, χωρίς να δίνω την εντύπωση ότι προσπαθώ να ρίξω λάδι στη φωτιά που ήδη υπάρχει. Για όσους πραγματικά ενδιαφέρονται τι λεει η Αγία Γραφή, η οποία είναι για όλους μας το πρότυπο πώς πρέπει να είναι ο επίσκοπος, σας προτρέπω να την ανοίξετε στην Α΄ επιστολή πρός Τιμόθεο κεφ 3 εδαφιο 2 μέχρι 7. Όταν τα διαβάσετε πέστε μου αν αυτό που υπάρχει σήμερα έχει καμία σχέση με το τι λέει εκεί ο απόστολος Παύλος για τον επίσκοπο. Μιλά για οικογενειάρχη που είναι πιστός, με πιστά παιδιά και που διοικεί τον οίκο του με σύνεση προτού του δοθεί η θέση να διοικηση τον οίκου του Θεού.

Σήμερα, όταν κοιτάζουμε τους σημερινούς επισκόπους με τα χρυσά άμφια, τις κορώνες και τα σκήπτρα που κρατούν στις τελετές, τις πολυτελείς λιμουζίνες να περιφέρονται, μου φαίνεται ότι είναι Βυζαντινοί αυτοκράτορες μάλλον παρά ταπεινοί οικογενειάρχες όπως τους περιγράφει ο απ. Παύλος στον Τιμόθεο. Θα αφήσω τις μητροπόλεις που ζουν, που παραπέμπουν σε παλάτια παρά σε ταπεινά σπίτια πιστών ανθρώπων.

Πιστεύω ότι ο τρόπος που το ευαγγέλιο διαβάζεται στις εκκλησίες σήμερα σε αρχαία Ελληνικά και με τη βυζαντινή παράδοση, σκοπό έχει αυτοί που το ακούουν να μην καταλαβαίνουν ούτε τι λέει ούτε τι εννοεί. Να προσθέσω, επίσης, κάτι για την εμφάνιση των αρχιερέων. Ο Χριστός, που είναι ο μέγας αρχιερέας της Χριστιανοσύνης, ήταν ντυμένος όπως ο κάθε απλός άνθρωπος της εποχής του. Αυτό το συμπεραίνουμε αφού λέει τον γύρευαν μέσα στο πλήθος να τον βρουν και δεν τον έβλεπαν. Αν ήτο ντυμένος όπως οι σημερινοί αρχιερείς με τα σκήπτρα και τη συνοδεία των ιερωμένων γύρω τους, που συνήθως τους ακολουθούν όπου πάνε, δεν νομίζω να είχαν πρόβλημα να τον ξεχωρίσουν.

Αυτό που έφερε ο Χριστός στον κόσμο είναι τόσο απλό και προσιτό στον καθέναν από εμάς, που λέει ότι αν δεν γίνεται όπως τα μικρά παιδιά που τα χαρακτηρίζει η αθωότητα και η απλότητα, δεν θα δούμε τη Βασιλεία των ουρανών. Αυτό που βλέπουμε σήμερα σε όλες τις χριστιανικές δοξασίες είναι ακριβώς το αντίθετο. Αυτοκρατορίες, με οργάνωση και οικονομική δύναμη που καμία σχέση έχει με αυτό που άφησε ο ταπεινός Χριστός.