Ο Τάσος Γ. Οικονόμου, κάτοικος Παραλιμνίου, καταγγέλλει ενέργεια του Δημοτικού Συμβουλίου Παραλιμνίου, να πουλήσει δημόσια περιουσία, χωρίς δημόσιο πλειστηριασμό.
Με το άρθρο μου τούτο, θέλω δημόσια να ζητήσω τη βοήθεια του Γενικού Εισαγγελέα, διά μία λαθεμένη απόφαση, κατά την ταπεινή μου άποψη, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου, που άμεσα με αφορά.
Ταυτόχρονα, όμως, θέλω να καταγγείλω στον κόσμο του Παραλιμνίου, αλλά και στον κυπριακό λαό, την ενέργεια του Δημοτικού Συμβουλίου Παραλιμνίου, να ξεπουλήσουν δημόσια περιουσία, χωρίς δημόσιο πλειστηριασμό.
Όπως εκ των υστέρων πληροφορήθηκα, τους τελευταίους 6 μήνες δηλαδή, ο κύριος Θεόδωρος Πυρίλλης, δήμαρχος Παραλιμνίου, θέλοντας να εξυπηρετήσει δικό του πρόσωπο, ξεκίνησε μια διαδικασία από τον πρώτο χρόνο της εκλογής του, να εκμαιεύσει απόφαση Υπουργικού Συμβουλίου, διά να κάνει πράξη και να μπορέσει να ξεπουλήσει το συγκεκριμένο τεμάχιο γης, με αριθμό 122, σχέδιο 1-2895-3790, τμήμα 23, στον Δήμο Παραλιμνίου.
Εντελώς τυχαία, πληροφορήθηκα πριν από 6 μήνες την πρόθεση του Δημοτικού Συμβουλίου, να ξεπουλήσουν το συγκεκριμένο τεμάχιο και επειδή εφάπτεται της κατοικίας μου στα ανατολικά, με επιστολή μου, πληροφόρησα το Δημοτικό Συμβούλιο ότι, σε περίπτωση πώλησης του, θα ενδιαφερόμουν για την απόκτηση του, διότι είναι ο χώρος και η τοποθεσία, που βλέπω την ανατολή του ηλίου και εάν άλλος το αποκτήσει, μου αφαιρεί το φως και τον αέρα.
Από τον πόλεμο του 1974, ο συγκεκριμένος χώρος, λειτουργούσε ως νοσοκομείο, μέχρι που κτίστηκε το νοσοκομείο Αμμοχώστου.
Είναι φανερό ότι, οι ενέργειες του κυρίου δημάρχου, είναι εκδικητικές προς το άτομο μου, από την απερισκεψία μου, να αρθρογραφήσω αρκετές φορές και να κατακρίνω πράξεις και ενέργειες του Δημοτικού Συμβουλίου Παραλιμνίου. Είχαν πάρει την έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου από τις 12/1/2015, διά να μπορέσουν να ξεπουλήσουν το τεμάχιο και όμως δεν προχώρησαν διά ψηφοθηρικούς λόγους. Επίσης, ποτέ δεν ενημέρωσαν τους περίοικους, τους άμεσα επηρεαζόμενους.
Κύριε Γενικέ Εισαγγελέα, επικαλούμαι τη βοήθεια σας, για αυτήν την άδικη απόφαση. Αν είχα αρκετά χρήματα, θα προχωρούσα σε ένσταση προς το Ανώτατο Δικαστήριο, αλλά φευ, η σύνταξη μου δεν μου το επιτρέπει.
ΥΓ. Θα επικαλεστώ τη φράση του Διογένη, «μας κόβουν τον ήλιο, αλλά και τον αέρα».
