Και μόνο το γεγονός ότι έφαγε πόρτα κατακέφαλα ο μοχθηρός, αμετροεπής και τοξικός Τατάρ και μέσω αυτού ο σουλτάνος της Άγκυρας και η αυλή του, η νίκη Έρχιουρμαν* εμπεριέχει και το στοιχείο της ελπίδας. Τούτο προβλήθηκε επαρκώς, χωρίς να απουσιάζει το συναίσθημα και η υπερβολή.

Υποστηρίχθηκε επίσης ότι οι συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριοι (Τ/Κ) έδειξαν με την ψήφο τους ότι αποκηρύσσουν τη λύση δύο κρατών και τάσσονται υπέρ της ομοσπονδιακής λύσης. Δεν είναι λίγοι οι Ελληνοκύπριοι (Ε/Κ), που έσπευσαν να προβλέψουν σε πόσο δύσκολη θέση θα βρεθεί ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης, ο οποίος βολευόταν (sic) από την αδιαλλαξία Τατάρ, για να καλύπτει τη δική του έλλειψη βούλησης για συμβιβασμό, όπως και όλων των εχθρών (sic) της λύσης Ομοσπονδίας. Το βιολί του διχασμού και της αλληλοεξόντωσης βαράει ψηλά τον αμανέ πανταχόθεν.

Τα πιο πάνω προβλήθηκαν αμέσως μετά τη γνωστοποίηση του αποτελέσματος, χωρίς να παρέλθει ο απαραίτητος χρόνος για μελέτη των δεδομένων, ιδίως αυτών που προκύπτουν από επιστημονικές αναλύσεις και δείχνουν ποια συγκεκριμένα κριτήρια συνέτειναν στην τελική διαμόρφωση της ψήφου. Ήταν, μήπως, το Κυπριακό το μόνο, κύριο και καθοριστικό θέμα και όχι επιπρόσθετα οι οικονομικές δυσκολίες, τα προβλήματα της καθημερινότητας, η εξάρτηση των κατεχομένων από το καθεστώς Ερντογάν σε βαθμό που αλλοιώνεται ο χαρακτήρας και η ταυτότητα των Τ/Κ; Μόνο όταν έχουμε στη διάθεσή μας τέτοια στοιχεία, μπορούμε να καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα. Άλλως, οδηγούμαστε στην αυθαιρεσία και την επισφάλεια.

Είναι η ισχυρή άποψη του γράφοντος ότι η νίκη Έρχιουρμαν δεν είναι ένα μονοσήμαντο γεγονός, ούτε πρέπει να προσεγγίζεται συναισθηματικά, επιφανειακά ή στη βάση της μανιχαϊστικής θεωρίας (μαύρο vs άσπρο, καλό vs κακό, φως vs σκοτάδι). Χρειάζεται, αντιθέτως, σοβαρή, αναλυτική εξέταση των δεδομένων με τη συνδρομή ειδικών, χωρίς να παραγνωρίζονται και όσα η ιστορία μάς δίδαξε όλα αυτά τα χρόνια. Είναι, με άλλα λόγια, χωρίς σοβαρότητα και πολιτικό βάρος οποιαδήποτε προσέγγιση που μονοσήμαντα καταλήγει σε συμπεράσματα του τύπου, «δεν έχουν κανένα ουσιαστικό λόγο οι Τ/Κ και για όλα αποφασίζει η Τουρκία» ή «ο Έρχιουρμαν θα μάς εκπλήξει, διότι δεν θα έχει έλεγχο, επηρεασμό και επιβολή από την Τουρκία, όπως ο Τατάρ, οπότε θα αποκαλυφθεί και πάλι η δική μας έλλειψη βούλησης για λύση». Τέτοιες προσεγγίσεις δεν στερούνται μόνο σοβαρότητας, αλλά αγγίζουν τα όρια της αφέλειας και του ευσεβοποθισμού.

Ώριμες, ολοκληρωμένες εκτιμήσεις

Είναι ευχάριστο το ότι πρόσωπα που χρόνια παρακολουθούν τα συμβαίνοντα στα κατεχόμενα, έχοντας και την απαραίτητη επιστημονική κατάρτιση, όπως ο Νιαζί Γκιζίλγουρεκ και ο Νίκος Μούδουρος, έδωσαν ώριμες, ολοκληρωμένες και ιδιαίτερα χρήσιμες αναλύσεις για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Τόνισαν μεν ότι η νίκη Έρχιουρμαν στέλλει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα, υπογράμμισαν, όμως, παράλληλα πως οι όποιες εξελίξεις δεν θα έλθουν αύριο το πρωί, ούτε η Τουρκία αίφνης θα πάψει να έχει τον πρώτο και καθοριστικό λόγο, γνωστού όντος ότι διαθέτει μηχανισμούς και ισχύ να ποδηγετεί τα συμβαίνοντα στο ψευδοκράτος.

Προσθέτω και την άποψη του φίλου και για πολλά χρόνια συνάδελφου στο ΡΙΚ Ιμπραχίμ Αζίζ, από ανάρτησή του στα ΜΚΔ, που υποδεικνύει: «Ο Έρχιουρμαν και να θέλει, δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό της Άγκυρας. Υπάρχει όμως και ένα νέο ισχυρό ρεύμα στα κατεχόμενα, κυρίως ανάμεσα στη νέα γενιά, που αισθάνονται εξαπατημένοι και απογοητευμένοι, και στρέφονται αποφασιστικά προς την Ευρωπαϊκή Κυπριακή Δημοκρατία. Χρειαζόμαστε ηγεσία με όραμα και πυγμή, ώστε να αλλάξει τα αρνητικά δεδομένα στη διαπραγματευτική διαδικασία και να μην επιτρέψει να πνιγεί το νέο αυτό ρεύμα από τα εμμονικά διχοτομικά και επεκτατικά σχέδια της Άγκυρας».

Άξια προσοχής και η κατάληξή του: «Να μην ξεχνάμε ότι εναποθέσαμε ελπίδες στον Οζγκέρ Οζγκιούρ, ο οποίος είχε καταλήξει να πει ότι “το τύμπανο είναι στα δικά μας χέρια, αλλά ο κόπανος στα χέρια της Άγκυρας”. Να μην ξεχνάμε τη δήλωση του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ (περίοδος Χριστόφια) που είπε ότι είχαν γίνει “κάτσε μαύρε, σήκω μαύρε”. Ότι οι τίτλοι ιδιοκτησίας των περιουσιών των προσφύγων άρχισαν να παραχωρούνται με απόφαση της Άγκυρας, υπό την επίβλεψη του Τούρκου πρέσβη και με τη συμμετοχή του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, το οποίο ανέδειξε τώρα τον Έρχιουρμαν. Να μην ξεχνάμε ακόμη την κατάληξη με τον Μουσταφά Ακιντζί».

Ποια Ομοσπονδία;

Είναι τέλος πέραν από αναγκαίο όσο και επείγον, Ε/Κ και Τ/Κ να καταλήξουμε τι πραγματικά εννοούμε, όταν μιλούμε για Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, χωρίς εποικοδομητικές ή άλλες ασάφειες, αμφισημίες και κρυφές ατζέντες. Τα δύο συνιστώντα μέρη θα έχουν καθεστώς καλής γειτονίας, με μία χαλαρή, τυπική σύνδεση που θα εξασφαλίζει την ευρωπαϊκή ιδιότητα των πολιτών των δύο οντοτήτων; Κάθε μέρος θα έχει πλήρη εξουσία, που θα επεκτείνεται και στη σύναψη χωριστών διεθνών συμφωνιών; Είναι έτοιμοι Ε/Κ και Τ/Κ να συνδιοικήσουν ένα κοινό ομόσπονδο κράτος; Θα επιστραφούν εδάφη υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση; Θα αποχωρήσουν τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα; Θα πάψουν να ισχύουν ξένες εγγυήσεις;

Αν δεν ξεκαθαρίσουμε μια και καλή ως Κύπριοι όλα τα ανωτέρω και αν δεν προκύψει ένα ευνοϊκό διεθνές γεωστρατηγικό μομέντουμ που θα δίδει στην Τουρκία οφέλη πέραν του Κυπριακού, ούτε Έρχιουρμαν, ούτε Χριστοδουλίδης, ούτε ένας από μηχανής σύγχρονος Θεός είναι σε θέση να επιτύχει ένα συμβιβασμό, που θα οδηγεί σε βιώσιμη και ειρηνική διευθέτηση. Μέχρι να έρθει αυτή η ευλογημένη ώρα, την Κυπριακή Δημοκρατία και τα μάτια μας.

*(Προτείνω να αναφερόμαστε στον νέο ηγέτη των Τ/Κ ως Έρχιουρμαν-τόνος στο έψιλον-όπως τον αποκαλούν και οι ίδιοι)

*Δημοσιογράφος
pcpavlou@gmail.com