Εντάξει, αυτό είναι από τα πρωτοφανέρωτα! Προγραμματίστηκαν οι βουλευτικές εκλογές του 2026, στη σωστή χρονική συνέχεια με το κλείσιμο της παρούσας Βουλής και τις από το Σύνταγμα καθορισμένες μετά από αυτή προθεσμίες. Να όμως που δυο απρόβλεπτα μεν αλλά από καιρού καθορισμένα γεγονότα κατά το ίδιο εκείνο εκλογικό Σαββατοκυρίακο ήρθαν να διαταράξουν την ενθουσιώδη προσμονή μιας από τις κορυφαίες εκφράσεις της δημοκρατικής λειτουργίας. Μια συναυλία βρετανικού συγκροτήματος και η κορυφαία διοργάνωση της ευρωπαϊκής καλαθόσφαιρας. Πόσες έγνοιες την ίδια μέρα; Θα παίξει η ομάδα μας στον τελικό (αν βέβαια φτάσει μέχρις εκεί); Kι αν πάρει το κύπελλο; Και με το κόμμα, τι θα γίνει; Θα είναι πρώτο, θα είναι τρίτο, θα μπει στη νέα Βουλή; Πόσα διλήμματα μέσα σε μια μέρα; Όχι, δεν τα αντέχουμε!
Σε πρώτη φάση οι ιθαγενείς ψηφοφόροι κατανοούν την αντικειμενική (αν έτσι τους φάνηκε) δυσκολία μια και σκέφτηκαν πως και τα δυο “ανταγωνιστικά” των εκλογών απαιτούν οργανωτικές και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις, απαιτούν και αυξημένη αστυνομική παρουσία για την ομαλή διεξαγωγή τους. Όμως τα αστυνομικά όργανα θα είναι, σκέφτονται, στα εκλογικά κέντρα και στους χώρους καταμέτρησης, και στους δρόμους για να επιτηρούν τους πανηγυρισμούς και τις εκρήξεις θυμού (δεν μπορούν να πανηγυρίσουν όλοι για το εκλογικό αποτέλεσμα) παρόλο που κι αυτό δεν είναι σπάνιο στο νησί μας. Ακόμα και με ακραίους συλλογισμούς, η προσπάθεια, έστω και τώρα, για αποφυγή της σύμπτωσης εκλογών και αθλητικοκαλλιτεχνικών εκδηλώσεων, μπορούσε να ήταν κατανοητή αν όλα θα γίνονταν στην Κύπρο. Πλην όμως, μόνο οι εκλογές θα γίνουν στην Κύπρο και τ΄άλλα θα φιλοξενηθούν στην Αθήνα.
Ανταγωνιστικό το τοπίο και ποιος θα φταίει για την αποχή; Τα κόμματα θα πούνε για άλλη μια φορά πως πήραν το μήνυμα αλλά, όπως πάντα, δεν ξέρουν τι να το κάνουν. Το πρόβλημα, υπό τις περιστάσεις, είναι μέγα και είναι αμφίβολο αν οι τοπικές δυνάμεις, πολιτικοί και διοικητικοί παράγοντες, θα μπορούν να το λύσουν μόνοι τους. Δεν αποκλείεται να μετακληθούν ξένοι εμπειρογνώμονες…
Τελευταία προτιμώνται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Πότε είναι η αναβάθμιση ναυτικών και αεροπορικών εγκαταστάσεων για στρατιωτική χρήση, πότε η αναζήτηση των αιτίων της πυρκαγιάς στην ορεινή Λεμεσό… Με τα μάτια των ιθαγενών ειδικών φαίνονται ανυπέρβλητοι οι περιορισμοί, μια και μετά το το Πάσχα (12 Απριλίου) υπάρχει η ανάγκη για μια ακόμα συνεδρία της Βουλής (στις 23 Απριλίου) για τις τελευταίες πινελιές στο κοινοβουλευτικό έργο. Αυτό φέρνει τις εκλογές, μέσα από το ελάχιστο των τριάντα ημερών, στη …μαγική ημερομηνία της 24ης Μαϊου. Ούτε που μπορούμε να κερδίσουμε τις υπολειπόμενες μέχρι το μέγιστο όριο των σαράντα ημερών της καθορισμένης προθεσμίας γιατί τότε θα φτάναμε στο τριήμερο του Κατακλυσμού όπου τα μπάνια του λαού και τα πανηγύρια έχουν δικαιωματικά την προτεραιότητά τους. Το ΄χαμε κάποτε το πρόβλημα με τις αποκριές κι εκεί πραγματικά ήταν πιο επικίνδυνος ο συσχετισμός…
Η φυσική νοημοσύνη …σηκώνει ψηλά τα χέρια όταν συζητάμε το θέμα! Πριν καταφύγουμε όμως στην τεχνητή, που μάλλον δεν θα είναι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα της προβληματικής κυπριακής πολιτείας, ας κάνουμε την τελευταία προσπάθεια! Αφού οι εκλογές δεν μπορούν να μετακινηθούν κι αφού αθρόοι οι εκλογείς θα ταξιδέψουν στην Αθήνα για ένα πιο ευχάριστο (όπως φαίνεται να το αποφάσισαν, πρώιμα καλοκαιρινό Σαββατοκυρίακο – λέγεται πως πολλοί το έχουν προγραμματίσει και έχουν διευθετήσει όλες τις λεπτομέρειες) γιατί αυτοί να μην ψηφίσουν στην Αθήνα; Και οι αναποφάσιστοι; Ίσως είναι δικαιότερο να …μετακομίσει το Πάσχα μια βδομάδα νωρίτερα, σηματοδοτώντας ένα βήμα για ενότητα των Εκκλησιών! Το Πάσχα των άλλων Χριστιανών θα γιορταστεί στις 5 Απριλίου 2026…
Ας το έχουν κι αυτό υπόψη οι πολιτικοί αρχηγοί που ανέλαβαν να λύσουν αυτό τον περίεργο γόρδιο δεσμό γνωρίζοντας πως, ακόμα κι αν έχουν τη σοφία, δεν έχουν την πολυτέλεια να κόψουν ό,τι δεν λύεται…
Από την ώρα που ακούστηκε η είδηση για το συγκεκριμένο εκλογικό αδιέξοδο (που για πολλούς δεν είναι το μόνο!) όλο και στριφογυρίζουν στο μυαλό οι στίχοι που τραγούδησε η Αρλέτα, πριν “φύγει” κι αυτή βιαστικά…
“…Μια ευκαιρία τελευταία που είχε απομείνει πια για μας κι αυτή την έχασες μοιραία για να μη χάσεις ένα ματς…”.
