Βρισκόμαστε, όπως λένε οι ειδικοί στο δεύτερο ημίχρονο. Αν και καθημερινά καταγράφονται νέοι θάνατοι και νέα επιβεβαιωμένα κρούσματα, τα στοιχεία δείχνουν πως σιγά σιγά ο πλανήτης μπαίνει σε φάση αποκλιμάκωσης. Καθώς η θερμοκρασία αρχίζει να ανεβαίνει, όλοι ελπίζουν πως ο καλός καιρός θα ενισχύσει τις προσπάθειες των γιατρών να αντιμετωπίσουν την ασθένεια, μέχρι να βρεθούν τα κατάλληλα φάρμακα και τα εμβόλια.
Μια επανεμφάνιση του φονικού ιού το ερχόμενο φθινόπωρο θεωρείται βέβαιη. Με όρους ποδοσφαιρικούς θα είναι σαν τον επαναληπτικό αγώνα που κρίνει την πρόκριση. Τι θα συμβεί όμως, αν μέχρι τότε η επιστήμη, δεν καταφέρει να βρει τις απαντήσεις που θέλουμε; Όλοι οι σχεδιασμοί για επάνοδο στην κανονικότητα και για επανεκκίνηση της οικονομίας, βασίζονται ακριβώς στην υπόθεση πως θα έχουν ανακαλυφτεί τα εμβόλια και τα φάρμακα που θα νικήσουν τον φονικό ιό και ότι περίπου η νόσος Covid-19 θα μετατραπεί σε μια άλλη συνηθισμένη ασθένεια.
Αυτή τη φορά οι κυνικές απόψεις περιθωριοποιήθηκαν, ακόμη και πανίσχυρων ηγετών, όπως ο Ντόναλντ Τραμπ, που επέμεναν πως προτεραιότητα αποτελεί η οικονομία και τελικά όλο το βάρος ρίχτηκε στο να σωθούν ανθρώπινες ζωές, με ένα τεράστιο κόστος, η αλήθεια να λέγεται. Όταν τελειώσει η κρίση, τουλάχιστον για τώρα, τα πράγματα δεν θα συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησαν. Θα περπατάμε ανάμεσα σε ερείπια.
Μέχρι πότε στη ζυγαριά της πανδημίας θα συνεχίσει να ζυγίσει περισσότερο η ανθρώπινη ζωή; Όπως εύστοχα διερωτάται το περιοδικό Economist πόσα χρήματα είμαστε διατεθειμένοι να δαπανήσουμε και πόσες θέσεις εργασίας να δούμε να χάνονται; Σε ποιο βαθμό είναι θεμιτή η υπονόμευση των προοπτικών των μελλοντικών γενεών; Ο Αμερικανός πρόεδρος υποστήριζε πως η θεραπεία ενδέχεται να καταστεί χειρότερη και από την ίδια την ασθένεια. Ωστόσο, υποχώρησε και επέβαλε περιοριστικά μέτρα.
Αν λοιπόν, δεν βρεθούν εμβόλια και φάρμακα είμαστε διατεθειμένοι να επαναλάβουμε τα περιοριστικά μέτρα και να βάλουμε ξανά στον πάγο την οικονομία, μόλις που θα αρχίσει να κάνει βήματα ανάκαμψης; Χωρίς τα μέτρα οι συνέπειες στην οικονομία δεν θα ήταν τόσο οδυνηρές, όμως θα είχαμε πολύ μεγαλύτερο αριθμό θανάτων. Όσο δύσκολο κι αν είναι, θα έρθει η στιγμή που θα αντισταθμίσουμε τις ζημιές με τα κέρδη. Ας είμαστε διατεθειμένοι να παραδεχτούμε πως θα υπάρξει στιγμή που δεν θα ιεραρχήσουμε στην πρώτη θέση την ανθρώπινη ζωή.

[email protected]