Ο Γιώργος Χριστοφή από τη Λευκωσία αναφέρεται στο θέμα της αντιμετώπισης των ασθενών από τους ιατρούς στην εποχή του Γενικού Συστήματος Υγείας.
Θέλω να παραθέσω κάποιες παρατηρήσεις, που έχω κάνει σχετικά με τους γιατρούς, που έχουν ενταχθεί στο ΓεΣΥ. Καταρχάς να αναφέρω, ότι οι γιατροί που είχαμε εγώ και η γυναίκα μου προ του ΓεΣΥ, προσωπικοί αλλά και ειδικοί, έχουν ενταχθεί στο ΓεΣΥ και επειδή ήμασταν ευχαριστημένοι μαζί τους, συνεχίσαμε και συνεχίζουμε να πηγαίνομε στους ίδιους, μόνο που τώρα έχουν αλλάξει νοοτροπία. Λες και δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, έχουν αποκτήσει δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία. Δεν βλέπουν πια τον άνθρωπο ως ασθενή τους, αλλά ως πελάτη τους.
Ενώ προηγουμένως σε δέχονταν φιλικά και για αρκετή ώρα, τώρα, με το που μπαίνεις στο ιατρείο τους, καταλαβαίνεις ότι η έγνοια τους είναι πότε θα απαλλαγούν από σένα. Έτυχε, σε αρκετές περιπτώσεις, να μας δουν ειδικοί γιατροί, μόνο για πέντε λεπτά. Όσο για τους προσωπικούς γιατρούς, το μόνο που κάνουν οι πιο πολλοί είναι να στέλνουν παραπεμπτικά.
Υπάρχουν ελαφρά προβλήματα υγείας που θα μπορούσαν οι ίδιοι να τα εξετάσουν, παρά να τα παραπέμπουν σε ειδικούς. Αλλά, λες και δεν έχουν καιρό ούτε να πάρουν την πίεση σου, ή να αγγίξουν πάνω σου. Ίσως το πρόβλημα να είναι οι πολλοί ασθενείς, που έχουν γραμμένους στο όνομα τους, οπότε νομίζω ότι πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο να υπάρξει ένας μάξιμουμ μικρότερος αριθμός ασθενών, που θα δικαιούται να έχει εγγεγραμμένους στο όνομα του ο κάθε προσωπικός γιατρός.
