Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, πρόσφυγας από την Κερύνεια, γράφει για τον Γενικό γραμματέα του ΟΗΕ και τον ρόλο του στη πενταμερή διάσκεψη στο Κραν Μοντανά τον Ιούλιο του 2017.
Ακόμη και ένας απλός πολίτης, που δεν διαθέτει τις γνώσεις ενός εμβριθούς πολιτικού αναλυτή, δέχεται ή πιστεύει, ότι ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών είναι αυτός που εγγυάται και εκφράζει τις αρχές του Καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και του Διεθνούς Δικαίου. Πώς καταφέραμε, μετά τις αποκαλύψεις της εφημερίδας «Ο Φιλελεύθερος», για το τι διημείφθη το 2017 στο Κραν Μοντανά, να χωριστούμε πάλι σε δύο στρατόπεδα, είναι άξιον απορίας…
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, επιμένει ότι έπραξε ό,τι ήτο ανθρωπίνως δυνατόν, για τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από την άλλη, το ΑΚΕΛ τον κατηγορεί ότι δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και έχασε άλλη μία πολύτιμη ευκαιρία για λύση.
Το θέμα, βέβαια, είναι απλό. Κύριος υπεύθυνος, κατά τη γνώμη μου, είναι ο ίδιος ο κ. Αντόνιο Γκουτέρες. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ. Ο οποίος παρασκηνιακά, είναι ηλίου φαεινότερον, ότι ενεργεί προς όφελος της τουρκικής πλευράς. Πιθανότατα, στόχος του, κατόπιν υποδείξεων του αμερικανο-βρετανικού παράγοντα, η απαλλαγή της Τουρκίας από τις ευθύνες της.
Μα τότε, γιατί όλοι εναποθέτουμε τις ελπίδες μας, σε ένα διεθνή Οργανισμό που απώλεσε το κύρος του; Το μόνο που κατάφερε η ελληνοκυπριακή και η ελλαδική διαπραγματευτική ομάδα, είναι να κάνουν περισσότερες υποχωρήσεις προς ικανοποίηση των τουρκικών αξιώσεων. Ο κύριος Γκουτέρες ήταν αυτός που μιλούσε για ευελιξία της Τουρκίας, στο θέμα του μονομερούς επεμβατικού δικαιώματος και της παραμονής τουρκικών στρατευμάτων.
Μα σε ποιούς τα έλεγε αυτά; Έχω την αίσθηση, ότι καταντήσαμε πιο αφελείς, ακόμη και από τους αυτόχθονες ιθαγενείς της Αμερικής, που τους ξεγελούσαν οι πάλαι ποτέ, Άγγλοι αποικιοκράτες, τον 15ο αιώνα, χαρίζοντας τους καθρεφτάκια και άλλα φτηνά μπιχλιπίδια!
Ο άνθρωπος, έχασε εντελώς την αξιοπιστία του. Τη λεγόμενη, έξωθεν καλή μαρτυρία. Και ποιός ο λόγος να ήμασταν αισιόδοξοι, ότι θα καταλήγαμε κάπου; Δεν επαναλάμβανε συνεχώς ο κ. Τσαβούσογλου, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, ότι το θέμα των εγγυήσεων και η παραμονή στρατευμάτων, αποτελούν διαχρονικά, κόκκινες γραμμές για την Άγκυρα; Νομίζω, εδώ ταιριάζει ο τίτλος ενός έργου του μεγάλου Άγγλου συγγραφέα και δραματουργού, Ουίλλιαμ Σαίξπηρ «Much ado, about Nothing» (= Πολύ φασαρία, για το τίποτα)!
Και εκτός του ότι, δεν επετεύχθη ούτε ένα βήμα προς τη λύση, μας έμεινε και η ρετσινιά, ότι υπήρξαμε συνυπεύθυνοι για το ναυάγιο. Εξισώνεται δηλαδή, ο θύτης, με το θύμα..!
Με τα δεκανίκια που της παρείχε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, η κατοχική Τουρκία βγήκε, ως συνήθως, κερδισμένη. Ή, όπως λέμε στην κυπριακή, κούπα άπαννη! Αχ, ελληνοκύπριε πρόσφυγα! Αχ!
