Ο Χρίστος Πέτρου γράφει ότι χρειάζεται να επαναπροσδιοριστεί ο στόχος για το Κυπριακό, που δεν μπορεί να είναι άλλος από την επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο.
Συνεχώς οι δογματικοί υποστηρικτές της ΔΔΟ, επικουρούμενοι και από τους Βρετανούς, κάνουν αναφορά στις συγκλίσεις που έγιναν κατά καιρούς στις συνομιλίες για το Κυπριακό και μάλιστα να χρησιμοποιούν την ακατανόητη ορολογία του «κεκτημένου των συνομιλιών», «το προϊόν που έχει παραχθεί μέχρι τώρα», προφανώς εννοώντας ότι αυτές οι συγκλίσεις είναι δεδομένες και σταθερά ισχύουσες και με τον συνειρμό ότι πολύ λίγα θέματα εκκρεμούν τα οποία θα μπορούν να επιλυθούν αν δείξουμε ευελιξία (επιπρόσθετες παραχωρήσεις).
Όμως είναι πολιτική αφέλεια να πιστεύει κάποιος ότι για τους Τούρκους ισχύουν ακόμη αυτά που συμφώνησαν στο παρελθόν, εκτός φυσικά αυτά που τους συμφέρουν. Εδώ η «ναυαρχίδα» των συγκλίσεων που είναι η ΔΔΟ και η οποία έχει συμφωνηθεί πριν δεκαετίες σε «συναντήσεις κορυφής» και πολλά κοινά ανακοινωθέντα των ηγετών των δύο κοινοτήτων, αλλά και σε διάφορα ψηφίσματα του ΟΗΕ, έχει εγκαταλειφθεί πανηγυρικά και από τους Τ/κ και από την Τουρκία, οι οποίοι τώρα προβάλλουν τα δύο κράτη και τη συνομοσπονδία.
Είναι κατανοητή η δυσκολία κάποιων κομμάτων να εγκαταλείψουν ένα μοντέλο λύσης το οποίο είχαν ως στρατηγικό στόχο τους για δεκαετίες και για το οποίο έπεισαν και τη διεθνή κοινότητα να το αποδεχθεί. Εκείνο όμως που δεν είναι καθόλου κατανοητό, είναι να επιμένουν σε κάτι το οποίο αποδείχθηκε περίτρανα ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί και το οποίο η Τουρκία ερμηνεύει με τρόπο που θα της επιτρέπει να ελέγχει ολόκληρη την Κύπρο.
Επομένως, εκείνο που χρειάζεται τώρα είναι το πολιτικό θάρρος να επαναπροσδιοριστεί ο στόχος μας, που δεν μπορεί να είναι άλλος από την επιβίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο. Παράλληλα, θα πρέπει και να ετοιμασθεί μια αποτελεσματική στρατηγική επίτευξης του, η οποία θα έχει ως κύριο πυλώνα τη στήριξη της Ελλάδας σε όλους τους τομείς, και κυρίως τον αμυντικό και την ενδυνάμωση όλων των συντελεστών ισχύος που διαθέτουμε ως κυπριακό κράτος.
