Ο Ανδρέας Χατζήπαπας γράφει σχετικά για τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό και την πορεία του εθνικού μας προβλήματος.
Μαζεύτηκαν πάλι όλοι οι ειδικοί στη Νέα Υόρκη για να συζητήσουν το Κυπριακό και στο τέλος συζητούμε για τον Ελπιδοφόρο. Καλά έκανε ή όχι που πήγε στη δεξίωση της τουρκικής πρεσβείας; Μια πληροφορία, μάλιστα, αναφέρει ότι ο Αρχιεπίσκοπος προετοιμάζεται για να αναλάβει προσεχώς ως Οικουμενικός Πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη… Επομένως καλά έκανε και πήγε να δει τους Τούρκους επισήμους… Εξάλλου, ο ίδιος είναι Τούρκος υπήκοος.
Πάντως αυτή τη φορά φαίνεται ότι αναμένονται πράγματι κάποιες αποφάσεις που θα καθορίσουν τον ρου του Κυπριακού. Οι θέσεις των ενδιαφερομένων γνωστές. Είναι δυνατό τα Ηνωμένα Έθνη να καταφέρουν να μετακινήσουν την τουρκική πλευρά σε σημείο που να αποδεχθεί τη μεσολάβηση των απεσταλμένων του ΟΗΕ και να επιτρέψουν πραγματικό διάλογο μεταξύ των δύο πλευρών; Πολύ δύσκολο εγχείρημα. Μέχρι τώρα ο Ερσίν Τατάρ κατέστησε σαφή τη θέση του ότι θέλει χωριστό κράτος. Βέβαια, το απορρίπτουν κάτι τέτοιο όλα τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά για την τουρκική πλευρά αυτό δεν φαίνεται να τους νοιάζει και πολύ.
Επομένως, το αδιέξοδο παραμένει. Και δεν έχουμε άλλη επιλογή από του να ενισχύσουμε διπλωματικά τη θέση μας. Γιατί είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να πάμε πίσω στις συμφωνίες του 1960. Τη θέση για μετάβαση στις συμφωνίες του ’60 δυνατό να την προτάσσει ο Πρόεδρος σαν απάντηση στις αξιώσεις του κ. Τατάρ και της Άγκυρας, αλλά είναι αμφίβολο αν θα τις συζητήσουν σοβαρά. Κάτι άλλο, έστω και προσωρινή διευθέτηση, μπορεί να προβληθεί από τους αξιωματούχους των Ην Εθνών. Είναι μια τελευταία προσπάθεια, αλλά η τουρκική πλευρά έχει σκληρύνει τη θέση της σε τέτοιο βαθμό που οποιαδήποτε προσπάθεια από τρίτους φαίνεται αδύνατο να πετύχει.
Προβλέπω πως μάλλον θα πρέπει να διοριστεί κάποιος νέος μεσολαβητής στην προσπάθεια των Ην Εθνών να συνεχίσουν την ανάμειξη τους στο Κυπριακό. Και αφού η κυρία Λούτ μας έχει εγκαταλείψει, είναι καιρός για κάποιον νέο. Σ’ αυτό το σημείο σημαντικός είναι ο ρόλος της Ευρώπης, που θα πρέπει να φροντίσει να προωθήσει την παρουσία της, έστω και αν έχει επιφυλάξεις η τουρκική πλευρά.
Δυστυχώς για μας, είμαστε μια μικρή χώρα. Η Άγκυρα προχωρεί στον επεκτατικό της σχεδιασμό σχεδόν ανενόχλητα, μάλιστα αναβαθμίζοντας τις διεκδικήσεις της. Επειδή είναι μεγάλη χώρα και τη χρειάζονται οι διάφοροι. Γι’ αυτό και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, ακολουθεί έναντι της Τουρκίας μια στάση ανοχής και αυτό αποθρασύνει την Άγκυρα. Φτάσαμε στο σημείο να παραβιάζει κατάφορα τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών για το Βαρώσι και οι «μεγάλοι» της γης να το δέχονται με κάποιες χλιαρές, λεκτικές διαμαρτυρίες.
Μόνο ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ φαίνεται να δείχνει πραγματικές προθέσεις στο θέμα αυτό. Ας ελπίσουμε ότι θα του επιτραπεί να πάρει τις σωστές αποφάσεις, για μας και τα ελληνοτουρκικά.
