Ο Χαράλαμπος Μερακλής θεωρεί πως η Αριστερά στην Κύπρο «εμμένει ετσιθελικά να λειτουργεί στα αχνάρια της παλαιάς κομματικής καθοδήγησης, στράτευσης», με αποτέλεσμα στις πρόσφατες εκλογές να δεχθεί τη μεγαλύτερη πτώση των ποσοστών της.

Οι πρόσφατες βουλευτικές εκλογές του Μάη αποτελούν πια παρελθόν και  ανέδειξαν όχι μόνο τις παθογένειες της πολιτικής ζωής του τόπου αλλά και τις ευθύνες που θα πρέπει να αναλάβει κάθε πολιτική δύναμη και την κριτική που θα πρέπει να εξασκήσει στον εαυτό της από τις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, και μακριά από τις κοκορομαχίες και τις δημοσκοπήσεις που υιοθετούν για να καταστήσουν του ψηφοφόρους σε πειθήνια όργανα τους ένεκα του θυμού, οργής και αγανάκτησης που έχουν ένεκα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.

Και αντί των κατάλληλων συναινετικών λύσεων, οι κομματικοί σχεδιασμοί στοχεύουν στις προσεχείς δημοτικές εκλογές και τις προεδρικές του 2023, παρά το γεγονός ο τόπος έχει σωρεία άλυτων προβλημάτων και το πολιτικό μας πρόβλημα διέρχεται μέσω θερμών μηνών και προκλητικών λύσεων που απαιτείται εθνική ομοψυχία και εθνική γραμμή και όχι κομματικές γραμμές.

Ανάμεσα στους αποτυχημένους συμπεριλαμβάνεται και η κυπριακή Αριστερά που έχει δεχθεί τη μεγαλύτερη πτώση των ποσοστών της από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, παρά τις προειδοποιητικές διαδοχικές πτώσεις των ποσοστών της που είχε, χωρίς να λαμβάνει τα αναγκαία διορθωτικά μέτρα για διόρθωση και αναδιοργάνωση της πορείας της επειδή εμμένει ετσιθελικά να λειτουργεί στα αχνάρια της παλαιάς κομματικής καθοδήγησης, στράτευσης και της υπακοής της χαραγμένης γραμμής και θεωρίας της ταξικής συνείδησης που εκφράζεται μέσω μιας συγκεντρωτικής ιεραρχίας και καθοδήγησης που στερείται των απαιτούμενων προσόντων να είναι καθοδηγητής των μαζών και γνώστης των σύγχρονων μεθόδων επικοινωνίας και διαλόγου.

Σήμερα τα επικρατούντα δεδομένα στο νησί μας έχουν αλλάξει ριζικά ένεκα της πλατιάς γνώσης, μόρφωσης, πληροφόρησης και επικοινωνίας που έχει ο Κύπριος πολίτης μέσω των νέων μορφών της νέας επικοινωνιακής και της ψηφιακής εποχής.

Η κυπριακή Αριστερά για να έχει μέλλον θα πρέπει να εκφράσει τις ιδέες της κοινωνικής δικαιοσύνης, ελευθερίας, δημοκρατίας, ανθρωπισμού, ισόρροπης ανάπτυξης ανάμεσα στην φύση και την κοινωνία μέσω των αναφερομένων όπου θα δίδει ελπίδες στο λαό χωρίς να περιορίζεται σε μάχες περιχαρακωμάτων και οπισθοφυλακής.

Γι’ αυτό η κυπριακή Αριστερά χρειάζεται ένα νέο σύγχρονο εναλλακτικό σχέδιο δράσης που να αγκαλιάσει τους διαφοροποιημένους της κυπριακής κοινωνίας με σεβασμό, διάλογο και με απόλυτη εμπιστοσύνη προς τις γνώσεις και εμπειρίες που διαθέτουν για να δώσουν λύσεις στα προβλήματα της κυπριακής κοινωνίας μακριά από τις κομματικές ιδεολογίες και κομματικές γραμμές.

Αυτές οι προσεγγίσεις θα δώσουν ώθηση προς μια σύγχρονη κυπριακή Αριστερά που δεν θα μιλάει τη κομματική γλώσσα γιατί θα είναι απελευθερωμένη από αυτή επειδή θα έχει συνδεθεί με επιστημονικά, κοινωνικά, αυτοδιοίκητα, συνδικαλιστικά, πολιτισμικά σε τοπικό και διεθνές επίπεδο και θα της δίδει την ευκαιρία για ένα μπλοκ εξουσίας με ίσους όρους συμμετοχής.

Μέσω αυτών των επαφών και διαβουλεύσεων θα μπορέσει να συμμετάσχει ενεργά στην αναδιοργάνωση της κυπριακής κοινωνίας και στην εφαρμογή της δημοκρατικής δημοκρατίας που δεν είναι εχθρός κανενός αλλά θα δημιουργεί μέσω αυτών των επαφών και συναινέσεων, επαναστάσεις για αγώνες ισότητας ελευθερίας, εξάλειψη κάθε μορφής ανισότητας και υποταγής στην οικολογική καταστροφή.

Με αυτές τις διορατικές πολιτικές θα την υποβοηθήσουν να αποφύγει τα στραβοπατήματα του παρελθόντος που τις επέφεραν ρωγμές και τείχη στην πορεία της και στοίχισαν στον τόπο.