Ο Ανθούλλης Δημοσθένους (εκπαιδευτικός-ιστορικός) γράφει τη γνώμη του για το βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη «Η Συμμορία».
Η πολιτική πραγματικότητα στην οποία ζούμε είναι σαφώς θλιβερή. Αξιώματα και θεσμοί διασύρονται από εντελώς ακατάλληλους ανθρώπους για να τα υπηρετήσουν. Σε αυτό το κλίμα κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του δημοσιογράφου Μακάριου Δρουσιώτη με τον τίτλο «Η Συμμορία». Με τον απαξιωτικό αυτό χαρακτηρισμό ο συγγραφέας περιγράφει μια κατάσταση διεφθαρμένων και αμοραλιστών πολιτικών που αδιαφορούν για το δημόσιο καλό και τη χρηστή διοίκηση αλλά νέμονται την εξουσία μόνο για προσωπικό όφελος.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποδομείται μέσα από μια σειρά κρίσεων ηθικιστικού τύπου, πάρα μέσα από ατράνταχτα τεκμήρια και ντοκουμέντα. Στην πραγματικότητα, ο συγγραφέας παντρεύει εικασίες για να κτίσει βεβαιότητας και παρά την επίφαση επιστημοσύνης, το συγκεκριμένο κείμενο δεν διαθέτει παρά μόνο αφόρητο διδακτισμό, ανεπίτρεπτη επίκληση στο συναίσθημα και μια διάθεση να γαργαλήσει τα κουτσομπολίστικα ένστικτα του αναγνωστικού κοινού.
Στις περίπου τριακόσιες σελίδες ο αναγνώστης περιηγείται στα άδυτα του Προεδρικού Μεγάρου, στους διαδρόμους κρατικών υπηρεσιών, δικηγορικών γραφείων και επιχειρήσεων. Το πρόβλημα στο όλο εγχείρημα είναι η αξιοπιστία του ξεναγού. Διαθέτει ο συγγραφέας την έξωθεν καλή μαρτυρία πως καταθέτει αλήθειες και όχι τη δική του ιδιαίτερη ερμηνεία των γεγονότων;
Η εντύπωση που αποκόμισα είναι ότι επιχειρείται μια ψυχοπλακωτική κατάβαση στην κόλαση. Στην «κόλαση» του Δάντη ο Βιργίλιος μας δείχνει τις φρικτές εικόνες του εφιαλτικού αυτού κόσμου απόλυτα αποστασιοποιημένος από αυτόν. Η διαφορά της «Συμμορίας» είναι ότι ο συγγραφέας/ ξεναγός κριτικάρει την κόλαση σαν να μην ήταν και ο ίδιος κομμάτι της, κάτι που σαφώς δεν ισχύει.
