Ο Χάρης Σοφοκλέους θεωρεί πως η Πολιτεία πρέπει να έχει ως στόχο το συλλογικό όφελος και τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και της δημόσιας υγείας.
Το τελευταίο διάστημα και εν μέσω της πανδημίας και των μέτρων καταπολέμησης της, βλέπουμε να πυκνώνουν τα κύματα αμφισβήτησης της επιστημονικής τεκμηρίωσης και της αντίστοιχης οργανωμένης αντίδρασης κατά του κορωνοϊού, ενώ συχνά δε βλέπουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να μετατρέπονται σε ιατρικά lobbies και σε επιστημονικά συνέδρια.
Προσωπικά θεωρώ ότι το όλο πρόβλημα δεν εστιάζεται στο επίπεδο της επιστημοσύνης της επιδημιολογικής ομάδας, αλλά στη στρεβλή και ενυπόθηκη πολιτική βούληση της οργανωμένης Πολιτείας, για να μην πω της κυβέρνησης και φανώ ετεροβαρής. Παρατηρούμε ότι η δράση γύρω από το ζήτημα της πανδημίας περιβάλλεται με ημίμετρα, όλο αντιφάσεις και πολλαπλές ταχύτητες, προς τέρψη συμφερόντων. Χώροι εστίασης να κλείνουν από τις 19:00, ενώ μεγάλοι εμπορικοί χώροι να μένουν ανοικτοί μέχρι αργότερα και διάφορα άλλα αντιφατικά…
Ενώ κατά το πρώτο κύμα πανδημίας τον περασμένο Μάρτιο, εισακούστηκαν οι επιστημονικές παραινέσεις στο παρά πέντε και είχαμε θετικό αντίκτυπο, δυστυχώς τώρα και αφού κάποιοι, γνωστοί και μη εξαιρετέοι, δεν κατάφεραν να πάρουν τη μερίδα του λέοντος από κρατικές ενισχύσεις προκαταβολικά, τώρα διοχετεύουν στην κρατική δράση τα ιδιοτελή τους συμφέροντα ως αντιστάθμισμα από το πλιάτσικο που δεν κατάφεραν να πετύχουν.
Συνεπώς, θα αναμέναμε η διαχρονική στάση των αρμοδίων και της Πολιτείας γενικότερα να ήταν πιο συγκροτημένη και πιο υπεύθυνη και να ήταν δομημένη με βάση το συλλογικό όφελος και τη διασφάλιση τόσο της κοινωνικής συνοχής και της δημόσιας υγείας και όχι να βάλλεται και να επηρεάζεται από τις υποκειμενικότητες και αγκυλώσεις κάποιων υποσυνόλων, τη στιγμή δε που σε κάθε επίπεδο (οργανωτικό, επιδημιολογικό, κ.τ.λ.) παρατηρείται και καταγράφεται μια γενική ανετοιμότητα (όπως προκύπτει και από τα όσα έχουν κατά καιρούς διατυπώσει διάφορα μέλη της επιδημιολογικής ομάδας.
