Ο Αντρέας Φ. Πρωτοπαπάς γράφει την άποψή του για την εντύπωση που υπάρχει ότι οι πανδημίες και οι καταστροφές προέρχονται από τον Θεό και γι’ αυτό ο μόνος που μπορεί να τις αποτρέψει είναι ο ίδιος.
Οι πανδημίες είναι αποτέλεσμα βιολογικών εξάρσεων, ενώ οι καταστροφές προέρχονται συνήθως από τις μετακινήσεις του φλοιού της γης ή των επιφανειακών στρωμάτων.
Η διασύνδεση αυτών των φαινομένων με τον Θεό, την οποία η Εκκλησία πάντοτε επιδιώκει, είναι ατυχής, λανθασμένη και πολύ επικίνδυνη.
Ο Θεός δεν είναι κάτι το οποίον υπάρχει, για αυτό και καθορίζεται ως αόρατος, άυλος και πανταχού παρών. Ο Θεός αποτελεί δημιούργημα της φαντασίας του ανθρώπου και για αυτό και τον κουβαλά πάντα μαζί του.
Ο Αβραάμ, όταν εκδιώχτηκε από τη Μεσοποταμία, έφερε μαζί του έναν από τους διακόσιους θεούς που λάτρευαν, με το όνομα Γιαχβέ (ελληνιστί Ιεχωβά). Μέσον αυτού του Θεού του ο Αβραάμ επέβαλλε τη θέλησή του στο οικογενειακό του περιβάλλον και στους υποτακτικούς του.
Οι περισσότεροι όμως Εβραίοι πίστευαν σε άλλους θεούς. Υπήρχαν συνολικά πέντε θρησκευτικές ομάδες με τους δικούς τους θεούς:
1. Οι Ελοϊμιστές, οι οποίοι λάτρευαν πολλούς θεούς, πιθανόν τους αιγυπτιακούς.
2. Οι Γιαχβιστές, οι οποίοι πίστευαν στον Γιαχβέ, τον άγριο ποιμενικό θεό του Αβραάμ.
3. Οι Ζωολάτρες, οι οποίοι λάτρευαν σαν θεούς το μοσχάρι και τον Χαναναϊκό γάιδαρο.
4. Οι Δευτερονομιστές, οι οποίοι αποτελούσαν μια πολύ αυστηρή ομάδα και
5. Οι Ερανιστές, οι οποίοι επήραν μύθους από τους Έλληνες, Αιγυπτίους, Βαβυλωνίους, Πέρσες, ακόμα και τους Ρωμαίους.
Ο Μωυσής όταν εκδιώχθηκε από την Αίγυπτο κατέφυγε στον Ιάθωρ, στο βορειότερο άκρο της Ερυθράς θάλασσας, στη χερσόνησο του Σινά. Ο Ιάθωρ καταγόταν από τον Μαδιάν, νόθο γιο του Αβραάμ, τον οποίο η Σάρα ανάγκασε να εγκαταλείψει την πατρογονική εστία.
Ο Μωυσής για τα επόμενα σαράντα χρόνια μάθαινε τα Εβραϊκά και για τον Γιαχβέ. Στα ογδόντα του πλέον, επέστρεψε στην Αίγυπτο και ξεσήκωσε τους Εβραίους, για να τον ακολουθήσουν στη γη της επαγγελίας. Για σαράντα χρόνια περιπλανούσε το πλήθος στην έρημο του Σινά με σκοπό να προσηλυτίσει τους πιο νέους στον Γιαχβισμό, ενώ οι πιο μεγάλοι θα πέθαιναν πριν προλάβουν να φτάσουν στον προορισμό τους.
Όμως οι άλλες τέσσερις θρησκευτικές ομάδες, φαίνεται να διατήρησαν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, μεταφέροντας τα πιστεύω τους από γενιά σε γενιά και περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία να ανατρέψουν τους καταπιεστές τους.
Δύο επίδοξοι καταλύτες του μωσαϊκού νόμου και ανατροπής του Γιαχβέ, ήταν ο Ιωάννης και ο Ιησούς, οι οποίοι επιλέγηκαν, γιατί και οι δύο χρωστούσαν τη ζωή τους στους Σοφούς.
Ο Ιησούς, στο ευαγγέλιο του Ιούδα, αναφέρεται στον Γιαχβέ ως ένα εγκληματικό και υποδεέστερο θεό.
Όταν ρωτήθηκε από τους μαθητές του πού να προσεύχονται, τους είπε το «Πάτερ ημών εν τοις ουρανοίς…». Αναφερόταν στο Θεό Ήλιο ο οποίος φροντίζει καθημερινά για τον επιούσιο άρτο, με την ωρίμανση των σπαρτών.
Επίσης πάνω στο σταυρό ο Ιησούς αναφώνησε «Ελί Ελί λαμά σαβαχθανί». Δηλαδή καλούσε σε βοήθεια τον θεό Ελ και όχι τον Γιαχβέ, χάριν του οποίου οι Φαρισαίοι σταύρωναν τον Ιησού.
Παρά ταύτα ο Ιησούς ταυτίστηκε με τον Γιαχβέ διότι έτσι ήταν πιο εύκολο να θεοποιηθεί. Τούτο βόλευε τους πρώτους χριστιανούς αλλά ταυτόχρονα και τους Φαρισαίους διότι ο θεός τους αποκτούσε ανθρώπινα και ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά. Όμως ακόμα περισσότερο γιατί αντιλήφθηκαν ότι με τη διάδοση της αίρεσης του Χριστιανισμού, ταυτόχρονα διαδιδόταν και ο θεός τους, πράγμα το οποίο πάντοτε επεδίωκαν.
Δυστυχώς αντί ο Ιησούς να ανατρέψει τον Γιαχβέ (πράγμα για το οποίο εκπαιδευόταν για δεκαοκτώ χρόνια), χρησιμοποιήθηκε για να τον διαδώσει.
Μέσω του Χριστιανισμού αλλά και του Μωαμεθανισμού, ο Θεός των Φαρισαίων, εκτόπισε όλες τις θεότητες που υπήρχαν μέχρι τότε, με αποτέλεσμα την κατάργηση όλων των παλαιών θρησκειών.
Οι φιλοσοφικές σχολές έκλεισαν, οι Ολυμπιακοί Αγώνες σταμάτησαν και κάθε είδος χορού και μουσικής έκφρασης απαγορεύτηκε.
Κατακομμάτιασαν τη φιλόσοφο Υπατία και επιδόθηκαν σε μια ανελέητη καταστροφή αγαλμάτων των ελληνικών και αιγυπτιακών θεοτήτων και των ναών τους.
Η Εκκλησία όχι μόνο υιοθέτησε τη σχέση πατέρα και υιού, αλλά για να διασφαλίσει την σχέση μεταξύ τους, πρόσθεσε και τρίτο πρόσωπο.
Η Εκκλησία έχει εγκλωβιστεί σε αυτήν την καλοστημένη παγίδα και μαζί της όλοι οι πιστοί.
