Ο Γιάννης Χριστοφίδης γράφει για την διεκδικητική συμπεριφορά της Τουρκίας και πώς πρέπει να αντιδράσει η ΚΔ.
Η Τουρκία συνεχίζει να βρυχάται μαινόμενη σαν “ταύρος εν υαλοπωλείω,” αντιλαμβανόμενη ότι η τακτική των απειλών, του εκφοβισμού και των τετελεσμένων δεν αποδίδει εύκολα πια, γιατί Ελλάδα και Κύπρος απεφάσισαν επιτέλους να αντιδράσουν δυναμικά, εφόσον τα όρια του εξευμενισμού και των υποχωρήσεων φαίνεται ότι δεν συνετίζουν, ούτε συγκρατούν τον επίδοξο κατακτητή. Εγκλωβισμένη λοιπόν στους αδιέξοδους και πολυδαίδαλους σχεδιασμούς της, με το ασύλληπτο όραμα της αναβίωσης της Μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που υπόσχεται στο λαό της, να κινδυνεύει να μείνει ανεκπλήρωτο, αναζητά νέους τρόπους δολιότητας ελιγμών και στοχο-εφεύρεσης. Ο στόχος μένει αμετακίνητος, όσο νιώθει ότι υπάρχουν αναγκαιότητες και εξαρτήσεις οικονομικές και πολιτικές από τα μεγάλα κράτη και τα επικίνδυνα παιγνίδια θα συνεχίζονται, προτάσσοντας το φόβο του πολέμου. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν επιδιώκει τον πόλεμο. Ο πόλεμος επιφέρει καταστροφές. Όταν όμως δεν υπάρχουν όρια στις διεκδικήσεις του αντιπάλου, τότε ο πόλεμος καθίσταται αναπόφευκτος. Τι θα πρέπει όμως να γίνουν πέραν της πολιτικής διπλωματίας, από την Κυπριακή μας Δημοκρατία; Η αξιοποίηση των εμπλεκομένων συμφερόντων, όσων κρατών αντιδρούν στις επεκτατικές κινήσεις της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο. Απαιτεί να προβούμε άμεσα και αποτελεσματικά στην αναβάθμιση της Εθνικής μας Φρουράς, ώστε να μπορεί να προτάξει ισχυρή αποτρεπτική αντίδραση. Θα πρέπει ακόμη να επαναφέρουμε χωρίς χρονοτριβή το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου, μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Όπως υπάρχει στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας στα κατεχόμενα εδάφη μας, θα πρέπει αντίστοιχα και η Ελλάδα να αποστείλει μια μεραρχία, για αντιστάθμισμα αλλά και συμπληρωματική προστασία της ελεύθερης Κύπρου. Κι ακόμη κάτι. Για αξιοποίηση της φιλικής διπλωματικής προσέγγισης της Γαλλίας, Ισραήλ και Αιγύπτου, θα πρέπει να διευκολύνουμε τη στάθμευση στρατιωτικών δυνάμεων, αυτών των χωρών στο κυπριακό έδαφος.
