Στα διάφορα σκάνδαλα που ταλανίζουν τον τόπο αναφέρεται ο Πανίκος Νεοκλέους.
Ακόμα ένα σκάνδαλο μεγατόνων ξέσπασε τελευταία. Τα μέχρι σήμερα αδιάψευστα στοιχεία δείχνουν αυτή τη φορά προς Βουλή μεριά. Οι άνθρωποι (βουλευτές) οι οποίοι ζητούν την ψήφο μας για να προασπίσουν θεσμούς και αξίες είναι οι άνθρωποι οι οποίοι καταρράκωσαν το κύρος της χώρας τους. Καλώς ή κακώς κάποιοι τους εμπιστεύτηκαν απόρρητα έγγραφα του κράτους και αυτοί φρόντισαν με το αζημίωτο φαίνεται να τα παραδώσουν κυρίως σε αυτούς που δεν έπρεπε.
Είναι σχεδόν καθημερινή αυτή η κατρακύλα και δυστυχώς σχεδόν πάντοτε προέρχεται από τους “ελίτ” της κοινωνίας μας. Δυστυχώς σε αυτή τη συγκεκριμένη περίπτωση η παρανομία προέρχεται από κάποιους από εκείνους που θα έπρεπε να ήταν οι θεσμοφύλακες και οι προασπιστές του ονόματος της χώρας μας. Το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου. Κάποιοι βουλευτές, με διάφορα προσχήματα ή παραθυράκια προσπαθούν να παρεμβάλουν εμπόδια στη διερεύνηση του σκανδάλου.
Ποια αντίδραση θα πρέπει να περιμένουν από τον λαό στις όποιες μελλοντικές εκλογές;
Είδαμε τι έγινε πριν μερικούς μήνες διαρκούσης της πανδημίας με την διοργάνωση μεγάλης φιέστας. Τότε και για μερικές μέρες παρέλασαν από τους δείχτες των τηλεοράσεων μας αρκετοί της «ελίτ» οι οποίοι καταδίκαζαν φραστικά και υπόσχονταν παραδειγματική τιμωρία των ενόχων. Η σοβαρή αυτή υπόθεση όπως και πολλές άλλες έμεινε ατιμώρητη. Κανένας δεν μας λέει τι έγινε στο παρασκήνιο και αποσιωπήθηκε το σκάνδαλο. Τιμωρήθηκαν όμως με πρόστιμα άνθρωποι, ίσως και κάποιοι χαμηλόμισθοι συνταξιούχοι και μη, καμιά φορά ίσως επειδή δεν φορούσαν μάσκα σε κάποιους χώρους που επιβαλλόταν να το κάνουν. Εδώ θέλω να τονίσω ότι δεν είμαι εναντίον της τιμωρίας της όποιας παρανομίας. Όμως…
Κύριοι κυβερνώντες, βουλευτές και άλλοι αξιωματούχοι σας πληροφορώ ότι οι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα έχουν φτάσει στα όρια τους. Δεν αφήσατε τίποτα όρθιο σε αυτό τον τόπο.
Τι να προλάβω να πω και τι να προλάβω να περιγράψω μέσα στο λίγο χώρο που μου παραχωρείται. Μήπως για αρκετούς αξιωματούχους και μη της αστυνομίας; Μήπως για την ανύπαρκτη κυπριακή Δικαιοσύνη (εκτός από την πολύ μακρόχρονη μη εκδίκαση των υποθέσεων, σε αρκετές περιπτώσεις γίνεται παρωδία εκδίκασης υποθέσεων – δική μου προσφυγή στο Δικαστήριο, για εννιά χρόνια δεν έχει εκδικαστεί ακόμα); Μήπως για το σύστημα υγείας; Μήπως οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας όπου παρά τις έγκαιρες καταγγελίες κάποιων, δεν γίνεται καμία διερεύνηση με τραγικά αποτελέσματα για παιδιά και όχι μόνο; Μήπως για την εκπαίδευση όπου σχεδόν πιάνουμε πάτο στους διάφορους Διεθνείς και άλλους διαγωνισμούς; Μήπως για το ότι σε έρευνα που έγινε πριν ένα-δυο χρόνια τουλάχιστο το 94% των Φιλολόγων «έμειναν στάσιμοι»; Και τι έγινε μετά και από εκείνη τη θλιβερή διαπίστωση;
Αυτό που ακούμε πάντοτε από τους διάφορους «υπεύθυνους» (ανάλογα με την περίπτωση) μετά την εμφάνιση κάποιου σκανδάλου είναι πολλά ΘΑ, μέχρι το επόμενο σκάνδαλο ή απάτη.
Το κυπριακό κράτος, οι θεσμοί και οι αξίες νοσούν, κυρίως επειδή οι «ελίτ» νοσούν.
