Ο Χαράλαμπος Μερακλής αναφέρεται στην οικολογική κρίση.
Εξετάζοντας προσεκτικά τη μέχρι σήμερα επιβίωση και πλανητική κυριαρχία του ανθρώπου διαπιστώνεται πως η βιολογική εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής δεν είναι τελεολογική και ποτέ δεν σχεδιάζει ούτε και εγγυάται για το μέλλον ενός είδους. Η εξελικτική προσέγγιση θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τα αίτια της τρέχουσας οικολογικής κρίσης και πώς αυτή συνδέεται με τη συνολική εξελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους. Έχουν ήδη περάσει 65 εκατ. χρόνια από την εξάλειψη των δεινοσαύρων και η ζωή πάνω στη Γη εισέρχεται ξανά σε μια νέα φάση μαζικών εξαφανίσεων, την έκτη κατά σειρά στην μακρά ιστορία της. Η συνεχής δραματική μείωση της βιοποικιλότητας έχει αποδεκατίσει πάρα πολλούς έμβιους πληθυσμούς και όπως όλα δείχνουν η κατάσταση θα επιδεινωθεί αφανίζοντας περίπου το 50% των ειδών που ζουν σήμερα. Αυτή η νέα πλανητική οικολογική καταστροφή που φτωχαίνει τη γήινη βιόσφαιρα σύμφωνα με τους επιστήμονες ενοχοποιούν μια σειρά «εξωγενείς και περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως είναι η ταχύτατη κλιματική αλλαγή, η οικολογική απορρύθμιση και η συστηματική υποβάθμιση από τον άνθρωπο των περισσοτέρων γήινων ενδιαιτημάτων που είναι τα βασικά αίτια για την επιταχυνόμενη συνεχή εξαφάνιση ολοένα και περισσοτέρων βιολογικών ειδών που προαναγγέλλει τη μαζική εξαφάνιση που θα είναι ανθρωπογενής.
Οι προηγούμενες μαζικές εξαφανίσεις σύμφωνα με τους βιολόγους, παλαιοντολόγους και γεωλόγους κατά σειρά είναι οι εξής: Η πρώτη έγινε πριν από 438 εκατ. χρόνια όπου εξαλείφθηκαν το 84% – 85% των υπαρχουσών μέχρι τότε ταξινομικών κατηγοριών κυρίως θαλάσσιοι οργανισμοί. Η δεύτερη έγινε πριν από 367 εκατ. χρόνια όπου εξαλείφθηκαν το 74% – 83% των βραψιοποδών, κοραλλιών, αμίαντων, πλακόδερμων ψαριών και χερσαίων φυτών. Η τρίτη έγινε πριν από 280 εκατ. χρόνια που θεωρείται ίσως η μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή της ζωής στον πλανήτη όπου αποδεκατίστηκε το 95% των θαλάσσιων ειδών από σπόγγους, κοράλλια, βρυόζωα και στη στεριά αμφίβια και πολλά φυτοφάγα ερπετά. Η τέταρτη σημειώθηκε πριν από 208 εκατ. χρόνια όπου εξαφανίσθηκαν το 79% των ειδών όπως σπόγγοι, κοράλλια, αμμωνίες, γαστερόποδα, δίθυρα και κυνόδοντα. Η πέμπτη έγινε πριν από 65 εκατ. χρόνια όπου πλήγηκαν δεινόσαυροι, μαρσιποφόρα και πολλά θαλάσσια σπονδυλωτά (ιχθυόσαυροι, μονόσαυροι) και μεγάλο μέρος των φυτών στη Βόρεια Αμερική. Τώρα διανύουμε την 6η μαζική εξαφάνιση η οποία θα είναι ανθρωπογενής, σύμφωνα με το βιβλίο του Έρνεστ Μάιρ «Τι είναι εξέλιξη» επειδή αυτή προκαλείται από τον άνθρωπο δια της καταστροφής των εναιωρημάτων και της ρύπανσης του περιβάλλοντος.
Με την πρώτη εμφάνιση του ανθρωπίνου είδους πάνω στη Γη, αρχίζει μια πρωτόγνωρη τροποποιημένη επιρροή πάνω στις άλλες μορφές ζωής και στο ευρύτερο περιβάλλον και αυτό διαπιστώνεται από τα παλαιοντολογικά ευρήματα στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Η δεύτερη φάση συντελείται πριν από 200 χιλιάδες χρόνια στην Αφρική όπου κάνει δυναμικά την εμφάνισή του, το ανθρώπινο είδος (Homo Sapiens) όπου η δυναμική του είσοδος στο είδος των ανθρώπων θα αρχίσει μετά την έξοδό του από την Αφρική για τον εποικισμό ολόκληρης της Γης. Αρχικά αυτοί ήσαν κυνηγο-τροφοσυλλέκτες και με την ανακάλυψη της γεωργίας πριν 11 χιλ. χρόνια αρχίζει η καταστροφική επιρροή τους στη γήινη βιόσφαιρα που καλύπτει κάθε γωνιά του πλανήτη η οποία οικειοποιείται όλα σχεδόν τα έμβια και άβια των πόρων του πλανήτη που σήμερα επεκτείνεται σε μια γενικευμένη πλανητική οικολογική κρίση και σε μια μαζική εξαφάνιση των άλλων «κατώτερων μορφών ζωής». Παρόλο που οι προηγούμενες μαζικές εξαφανίσεις ήταν καταστροφικές εντούτοις λόγω της εξάλειψης των κυρίαρχων μορφών ζωής συνέβαλαν διά της καταστροφής να καταλάβουν τους απελευθερωμένους οικότυπους.
Με την 6η μαζική εξαφάνιση τα πράγματα θα είναι διαφορετικά λόγω της συνεχούς μείωσης της βιοποικιλότητας που επηρεάζει τη ζωή των ανθρώπων και κάθε άλλης μορφής ζωής στον πλανήτη. Αυτό το καταστροφικό σενάριο υπογράφεται από πολλούς κορυφαίους επιστήμονες και οφείλεται όπως σημειώνουν αποκλειστικά στον άνθρωπο και στην επιβίωση του ανθρώπινου είδους, επειδή ο ανθρώπινος πληθυσμός ξεπερνά τα 7,5 δισ. Η ανεξέλεγκτη παρέμβασή του αφήνει το καταστροφικό αποτύπωμά του όχι μόνο στο περιβάλλον αλλά και σε κάθε μορφή ζωής με την οποία ερχόμαστε σε επαφή. Αυτό συμβαίνει επειδή το ανθρώπινο είδος καλλιεργεί συστηματικά την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρχει και να ζει χωρίς τη βιόσφαιρα.
Η ολική εξαφάνιση του ανθρώπου από το πρόσωπο της γης δεν αποτελεί ένα εξελεγκτικά πιθανό σενάριο επειδή υπάρχει και η πιθανότητα να επιβιώσουν κάποιοι άνθρωποι.
