Οι πρόσφυγες σήκωσαν το βάρος της τουρκικής εισβολής και όταν έχασαν τα σπίτια τους, το κράτος (έχοντας και ξένη βοήθεια) άρχισε την κατασκευή οικισμών για προσωρινή στέγασή τους. Τελικά, η επιστροφή δεν ήρθε, οι συνοικισμοί γέρασαν και κάποιοι από αυτούς χρειάστηκαν αναδόμηση. Στο μεταξύ εκδόθηκαν και τίτλοι ιδιοκτησίας και ενώ είχε αποφασιστεί να τερματιστεί η συντήρησή τους, αυτή συνεχίζεται και καλύπτει ακόμη και σπίτια ή διαμερίσματα που πουλήθηκαν και ανήκουν πλέον σε μη πρόσφυγες.
Αυτό αφορά κυρίως περιπτώσεις που η ταράτσα είναι ενιαία ή όταν υπάρχει πρόβλημα στις υδραυλικές εγκαταστάσεις και όταν επιδιορθώνονται ζημιές που προκαλούνται από διαρροή νερού εντός των υποστατικών. Το ερώτημα είναι μέχρι πότε θα συνεχιστεί η συντήρηση οικιστικών μονάδων που δεν ανήκουν καν σε πρόσφυγες, έστω και αν ο αριθμός τους εκτιμάται ότι δεν είναι μεγάλος. Αξίζει επίσης να σημειωθεί, πως κάποιες από τις οικιστικές μονάδες νοικιάζονται ακόμη και σε αλλοδαπούς και οι ιδιοκτήτες έχουν έσοδα αλλά παρόλα αυτά τους πληρώνουμε τη συντήρηση.
Αξίζει να σημειωθεί, πως σύμφωνα με όσα ανέφερε ο υπουργός Εσωτερικών, υλοποιήθηκαν έργα συντήρησης €140 εκατ. (για επιδιόρθωση 45 πολυκατοικιών και 187 κατοικιών) ενώ η ετήσια δαπάνη για συντήρηση πολυκατοικιών σε προσφυγικούς συνοικισμούς κυμαίνεται στα €16 εκατ. ετησίως.
ΒΑΣ ΒΑΣ
