Όλο και πιο συχνά ο Κύπριος πολίτης διαπιστώνει έλλειψη ειλικρίνειας ή μεγάλες δόσεις υποκρισίας όταν κόμματα και βουλευτές επικρίνουν από τη μια τη δημιουργία νέων θέσεων ή την πλήρωση υφιστάμενων εγκεκριμένων ΚΕΝΩΝ θέσεων (μέσω αποπαγοποίησης από τη Βουλή), ενώ από την άλλη με ακόμα μεγαλύτερη συχνότητα αποδίδουν στην έλλειψη προσωπικού -υποστελέχωση- πολλά από τα προβλήματα που διαπιστώνονται στη λειτουργία της κρατικής μηχανής και των ημικρατικών οργανισμών. Παίζεται εδώ και δεκαετίες αυτό το θέατρο, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές στους βασικούς ρόλους.
Επιτέλους, Κυβέρνηση και Βουλή οφείλουν να βρουν τον τρόπο να αξιολογήσουν όλα τα αιτήματα για νέες θέσεις και προσλήψεις αλλά και όλα τα φαινόμενα υπερπληθυσμού σε υπουργεία, υπηρεσίες, Αρχές και οργανισμούς.
Ας κλείσουν για ένα διάστημα όλες οι πόρτες που οδηγούν στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο, ας γίνουν οι αναγκαίες ανακατατάξεις, μετακινήσεις, αποσπάσεις, μεταγραφές, ώστε κατά το δυνατό να αποκτήσουν όλες οι υπηρεσίες το αναγκαίο προσωπικό και να στερηθούν το πλεονασματικό, ας προωθηθεί δυναμικά η ψηφιοποίηση, ας ληφθούν και άλλα μέτρα για αύξηση της παραγωγικότητας και μόνο τότε να ξαναμιλήσουμε για πλήρωση κενών θέσεων, δημιουργία νέων, πρόσληψη εκτάκτων, αγορά υπηρεσιών από τον ιδιωτικό τομέα, κλπ. Διαφορετικά, θα συνεχίσουμε να ακούμε -όπως καλή ώρα την περασμένη Τρίτη- την Κυβέρνηση να φωνάζει για την ανάγκη να λυθούν προβλήματα υποστελέχωσης και τα στελέχη της προηγούμενης Κυβέρνησης να απαντούν «μα προσλάβαμε εμείς 3.500 υπαλλήλους πριν φύγουμε, γιατί θέλετε κι άλλους;».
Τ.ΟΥ
