«Πόλεμος» μεταξύ του Ανδρέα Χασαπόπουλου, του Χαρίδημου Τσούκα και του Κωνσταντίνου Χριστοφίδη, ξέσπασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο Ανδρέας Χασαπόπουλος με αναρτήσεις του στο Facebook, καταφέρθηκε κατά των δύο. Για τον Χαρίδημο Τσούκα έγραψε ότι «με όποιον να ‘ναι…..φτάνει να καταφέρουμε να εκλεγούμε».
Συγκεκριμένα ανέφερε ότι, «Υποψήφιος με το ΠΟΤΑΜΙ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015. Υποψήφιος με τη ΔΡΑΣΗ του πρώην Υπουργού της Νέας Δημοκρατίας Στέφανου Μάνου στις Ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου 2009. Αναπληρωτής Πρόεδρος στο ΑΛΜΑ και κατά πάσα πιθανότητα υποψήφιος στις Βουλευτικές εκλογές (τώρα της Κύπρου)του 2026. Με όποιον να ‘ναι…..φτάνει να καταφέρουμε να εκλεγούμε».
Αναφερόμενος στον κ. Χριστοφίδη, έγραψε, «τελικά, αντί να κάμει κόμμα, έκαμε άλμα στο ΑΛΜΑ. Τώρα, εάν το ΑΛΜΑ είναι Σοσιαλδημοκρατικό, θα σας γελάσω. Κάτι θα ξέρει όμως ο Πρύτανης».
Κάλεσμα Χριστοφίδη να ανακαλέσει
Άμεση ήταν η αντίδραση του Κωνσταντίνου Χριστοφίδη οποίος απέστειλε επιστολή με τον δικηγόρο του στον κ. Χασαποπουλο, με την οποία καλείται να ανακαλέσει εντός της προθεσμίας 24 ωρών τις δηλώσεις του.
Συγκεκριμένα, ο κ. Χριστοφίδης σε ανάρτηση του στο X, έγραψε «ο κ. Χασαπόπουλος παρέλαβε σήμερα επιστολή από τον δικηγόρο μου, με την οποία καλείται να ανακαλέσει εντός της προθεσμίας 24 ωρών τις ψευδείς, συκοφαντικές και δυσφημίστηκες δηλώσεις που έχει προβεί σε βάρος μου.
Με την ίδια επιστολή του ζητείται να προβεί σε δημόσια, ξεχωριστή και άνευ όρων απολογία για τις εν λόγω δηλώσεις, εντός 24 ωρών από τη λήψη ή την επίδοση της επιστολής.
Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, επισημαίνεται ρητά ότι θα κινηθούν άμεσα οι προβλεπόμενες νομικές διαδικασίες εναντίον του, καθώς και εναντίον «όλων και καθενός των υπευθύνων».
Μετά από την ανάρτηση Χριστοφίδη ο Ανδρέας Χασαπόπουλος επανήλθε με νέα δημοσίευση στην «Ομάδα καταπολέμησης της Διαφθοράς» στο Facebook, τονίζοντας πως ο ίδιος δεν είχε αναφερθεί σε ονόματα στις τοποθετήσεις του, αλλά «από ‘σιει μούγια μουγιάζεται», έγραψε χαρακτηριστικά.
Η αντίδραση του Χαρίδημου Τσούκα
Από πλευράς του, ο Χαρίδημος Τσούκας στην ανακοίνωση του σημείωσε ότι «τα σκυλιά που γαυγίζουν θα τα προσπερνώ. Τα προειδοποιώ, όμως, ότι η στωικότητα μου έχει όρια».
«Οι διαδικτυακοί λαϊκιστές έχουν αλλεργία στα επιχειρήματα»
ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΠΟΥ ΓΑΥΓΙΖΟΥΝ…
«Δεν θα φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου αν σταματάς και πετάς πέτρες σε κάθε σκύλο που γαβγίζει»
Ουίνστον Τσόρτσιλ
Το ήξερα, αλλά τώρα το διαπιστώνω από πρώτο χέρι. Η πολιτική, στη διαδικτυακή εποχή, έχει χαρακτηριστικά ζούγκλας. Σίγουρα δεν είναι προσομοίωση ακαδημαϊκού σεμιναρίου. Ψίθυροι, κουτσομπολιό, ψευδείς ειδήσεις, κραυγές και υβρεολόγιο συνιστούν ένα βασικό μοτίβο του διαδικτυακού πολιτικού λόγου. Οι διαδικτυακοί λαϊκιστές έχουν αλλεργία στα επιχειρήματα. Θρέφονται από την εχθροπάθεια. Τα τσοπανόσκυλα γαυγίζουν για να απομακρύνουν όσους θεωρούν ότι τα απειλούν.
Ακολουθώντας τη συμβουλή του Τσόρτσιλ, έχω αποφασίσει να μην ασχολούμαι, κατά κανόνα, με τα σκυλιά που γαυγίζουν. Πρώτον γιατί δεν έχω το χρόνο, δεύτερον γιατί δεν θέλω να τους δώσω το ρόλο του συνομιλητή μου, και τρίτον γιατί με ενδιαφέρει ο τελικός στόχος. Η Κύπρος έχει επειγόντως ανάγκη από δραστική ανάταξη θεσμών. Το πολιτικό σύστημα έχει απονομιμοποιηθεί, η εμπιστοσύνη σε κρίσιμους θεσμούς έχει κλονισθεί, η κοινωνία είναι καχύποπτη κατά πάντων, αισθανόμενη ότι η διαφθορά (στη στενή ή ευρεία εκδοχή της) έχει αλώσει το δημόσιο βίο. Τα σκυλιά που γαυγίζουν, είτε προστατεύουν τους ιδιοκτήτες τους, είτε θορυβούν για να τραβήξουν την προσοχή. Και, φυσικά, ο καλύτερος τρόπος να έλκεις την προσοχή είναι να δημιουργείς εχθρούς.
Μια δηλητηριώδης διαδικτυακή γραφίδα, αμφίβολης ψυχικής ισορροπίας, συγκέντρωσε τα φώτα της προσοχής πάλι. Δεν με ενοχλεί η προσωπική επίθεσή του ως τέτοια. Το να με χαρακτηρίζει «μηδενικό» κάποιος που δεν υπολήπτομαι το βρίσκω φαιδρό. Διασκεδάζω με την ανθρώπινη μωρία, τη μικρόνοια και την εμπάθεια. Τέτοιες στάσεις παρουσιάζουν ανθρωπολογικό, ίσως και ψυχιατρικό, ενδιαφέρον και τροφοδοτούν τη σκέψη μου για τα ανθρώπινα.
Κατήγγειλε, λοιπόν, ο εκ συστήματος εχθροπαθής, ότι χρηματοδοτούμαι από την εταιρία Columbia Ship Management, καθότι κατέχω την επώνυμη Έδρα στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, σημειώνοντας, με νόημα, ότι αυτή η εταιρία υπήρξε ο μεγαλύτερος προεκλογικός χρηματοδότης του Προέδρου Χριστοδουλίδη. Ο υπαινιγμός είναι σαφής: «ο μεγαλύτερος χρηματοδότης του Χριστοδουλίδη είναι ταυτόχρονα και ο χρηματοδότης της έδρας που κατέχει ο number 2 του ΑΛΜΑ». Διαπλεκόμενος κι εγώ, δηλαδή!
Επαναλαμβάνω ότι ουδόλως με ενδιαφέρει τι πιστεύει για μένα κάποιος που έχει μάθει να αλυχτάει, όχι να συζητάει. Για όσους καλοπροαίρετους αναγνώστες και διαδικτυακούς φίλους, όμως, οι οποίοι δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν το σημαίνει πανεπιστημιακή Έδρα, κλπ., διευκρινίζω τα εξής.
Η εν λόγω εταιρία δεν έκανε χορηγία σε μένα αλλά στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, προκειμένου να συσταθεί η επώνυμη Έδρα. Η πρακτική αυτή είναι διεθνής και δοκιμασμένη, σε όλο τον εκπαιδευτικά αναπτυγμένο κόσμο. Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου λ.χ. έχουμε τουλάχιστον μια ακόμη επώνυμη Έδρα – της Τράπεζας Κύπρου. Μπορώ να αναφέρω άπειρα παραδείγματα επώνυμων Εδρών στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Ένα πανεπιστήμιο δείχνει την καταξίωσή του προσελκύοντας, μεταξύ άλλων, χορηγούς και δωρητές.
Κάθε Έδρα προκηρύσσεται και πληρώνεται με τα αυστηρά κριτήρια του Πανεπιστημίου Κύπρου. Με τη χορηγία καλύπτεται ο μισθός του καθηγητή και τα ερευνητικά έξοδά του. Ο κάτοχος της Έδρας ουδεμία υποχρέωση έχει έναντι του χορηγού. Στα 16 χρόνια που κατέχω την Έδρα, συνάντησα τη διοίκηση της Columbia μια φορά στη ζωή μου, στην αρχή όταν ανέλαβα (2010), με την παρουσία του τότε πρύτανη Καθηγητή Σταύρου Ζένιου. Καθότι μόνιμο μέλος του ακαδημαϊκού προσωπικού, αφότου έληξε η χορηγία (ήταν συνολικής διάρκειας 10 ετών), τον μισθό μου πληρώνει το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Δεν χρηματοδοτούμαι, συνεπώς, εγώ προσωπικά από την Columbia Ship Management. Το τι κάνει η εν λόγω εταιρία με τις πολιτικές χρηματοδοτήσεις της δεν αφορά εμένα, ούτε το Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Ο διαδικτυακός stalker, όμως, δεν αρκέστηκε σε αυτό. Ανακάλεσε την κάθοδό μου στην ελληνική πολιτική, ως υποψήφιο βουλευτή με το «Ποτάμι», για να με χαρακτηρίσει θεσιθήρα («Από το Ποτάμι στο Άλμα. Ο,τι νάναι, φτάνει να εξασφαλίσει την καρέκλα»).
Το 2015 είχα εξηγήσει το σκεπτικό με το οποίο κατήλθα υποψήφιος. «Στις δύο τελευταίες εκλογές [του 2015] ήμουν υποψήφιος βουλευτής Ευρυτανίας με το «Ποτάμι». Το έκανα, όχι για να ακολουθήσω πολιτική σταδιοδρομία, αλλά για να δώσω την ευκαιρία να ακουστεί η φωνή των συμπολιτών μου, που με πάθος ζητούν μια διαφορετική Ελλάδα – διαφορετική από τη χώρα της βιωμένης αναξιοπρέπειας που έχουν συνηθίσει. Η υποψηφιότητά μου υπαγορεύθηκε από την ηθική της ευθύνης: τι κάνω εγώ για τη χώρα μου στις δύσκολες στιγμές που περνά; Η εμπλοκή μου είχε τα χαρακτηριστικά της εθελοντικής εργασίας: διέθεσα χρόνο και κάποια χρήματα για έναν ευγενή συλλογικό σκοπό. Το “Ποτάμι”, ένα άφθαρτο κόμμα της φιλελεύθερης κεντροαριστεράς, με καταξιωμένους ανθρώπους και ρεαλιστικές θέσεις, ήταν το κόμμα που θεώρησα ότι μπορούσε να συμβάλει στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού».
Ακριβώς ή ίδια ηθική της ευθύνης υπαγόρευσε τη σημερινή εμπλοκή μου με το «Άλμα». Δεν ασχολούμαι με την πολιτική για να πάρω (δεν μου λείπε κάτι, δόξα τω Θεώ) αλλά για να προσφέρω (ό,τι και όσο μπορώ). Ξέρω ότι τέτοια κίνητρα είναι ακατανόητα για τους πραγματικούς θεσιθήρες, οι οποίοι, θέλοντας να κάνουν πολιτική καριέρα, κρίνουν εξ ιδίων τα κίνητρα των άλλων.
Εν κατακλείδι, τα σκυλιά που γαυγίζουν θα τα προσπερνώ. Τα προειδοποιώ, όμως, ότι η στωικότητα μου έχει όρια. Μπορούν να μου επιτίθενται πολιτικά όσο θέλουν. Αλλά αν αισθανθώ ότι σπιλώνουν την υπόληψή μου, θα με βρουν απέναντί τους στα δικαστήρια.
