Σε ηλικία 82 ετών έφυγε από τη ζωή το πρωί της Τρίτης ο σπουδαίος σκηνοθέτης Σταύρος Τσιώλης.
Η ανακοίνωση του θανάτου του έγινε μέσα από την επίσημη σελίδα στου Facebook. Το τελευταίο διάστημα υπέφερε από καρκίνο.
«Σήμερα Τρίτη 23 Ιουλίου, στις 6.10 το πρωί ο αγαπημένος μας πατέρας φίλος και αδελφός Σταύρος Τσιώλης ταξίδεψε στους ουρανούς, πέταξε προς έναν άλλο πολύχρωμο γαλαξία, ένα καλύτερο κόσμο όπου οι ψυχές χαίρονται το λίκνισμα των αστεριών και δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να προσεύχονται για όλους και όλα τα μικρά και ταπεινά πράγματα που αγάπησαν σ΄αυτή τη ζωή… μόνο λύπη γι όλα αυτά που μας χώρισαν και άγια τύχη γι όλα αυτά που ένωσαν» αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ανάρτηση.
Ο Σταύρος Τσιώλης σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Κινηματογράφου Τηλεόρασης Λ. Σταυράκου στην Αθήνα και από το 1958 δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτη σε 54 ταινίες, πολλές από τις οποίες της Φίνος Φιλμ.
Η πρώτη δική του ταινία, η οποία βασίστηκε και σε δικό του σενάριο ήταν «Ο μικρός δραπέτης» για τη Φίνος Φιλμ το 1968. Το 1970 έκανε διεθνή επιτυχία με την ταινία «Κατάχρησις Εξουσίας». Κατόπιν εγκατέλειψε τον κινηματογράφο για μια δεκαπενταετία και επανήλθε το 1985 με ταινίες που έκαναν ιδιαίτερη επιτυχία.
Η ταινία του «Μια Τόσο Μακρινή Απουσία» απέσπασε έξι πρώτα βραβεία στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης 1985 ενώ οι «Ακατανίκητοι Εραστές» το 1988 παίχτηκε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης.
Οι ταινίες του έχουν ένα ιδιαίτερα προσωπικό στιλ καθώς βασίζονται στο λεπτό χιούμορ, τους αυτοσχεδιαστικούς διαλόγους και τη χρήση, πολλές φορές, ερασιτεχνών ηθοποιών. Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στα σενάριά του αποτελεί η περιπλάνηση, αρκετές φορές στον τόπο καταγωγής του, την Αρκαδία. Σε πολλές ταινίες του χρησιμοποίησε ως πρωταγωνιστή τον Αργύρη Μπακιρτζή.
Το 2017, έπειτα από 13 χρόνια σκηνοθετικής απουσίας, ο Σταύρος Τσιώλης παρουσίασε τη νέα του ταινία «Γυναίκες που περάσατε από εδώ», που έκλεισε την τριλογία «Γυναίκες» (μετά το «Παρακαλώ Γυναίκες, μην κλαίτε» και «Ας περιμένουν οι Γυναίκες»). Είναι μια πανέμορφη ταινία που υπενθυμίζει ότι ο Σταύρος Τσιώλης και το θεσπέσια προσωπικό σινεμά του δεν έχουν όμοιό τους.
Φιλμογραφία
Ως σκηνοθέτης ο Σταύρος Τσιώλης δούλεψε τις παρακάτω ταινίες:
Ο μικρός δραπέτης (1969)
Πανικός (1969)
Ζούγκλα των πόλεων (1970)
Κατάχρησις εξουσίας (1971)
Μια τόσο μακρινή απουσία (1985)
Σχετικά με το Βασίλη (1986)
Ακατανίκητοι εραστές (1988)
Έρωτας στη Χουρμαδιά (1990)
Παρακαλώ γυναίκες, μην κλαίτε (1992)
Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά (1996)
Ας περιμένουν οι γυναίκες (1998)
Φτάσαμεε! (2004)
Θεατρικά
Τα έργα του για το θέατρο έχουν καταγραφεί στο βιβλίο «Θεατρικά» και είναι:[7]
«Τα κοκκινομπλέ πατίνια» (2006)
«Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ, μια ιστορία του Σταθμού Λαρίσης» (2011)
«Η πόρτα» ή «Ο σωρός των φασολιών» (2012)
«Η δημοπρασία»
«Η γυναίκα του αστροναύτη»
Όλο το θεατρικό έργο του «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ» είναι ένας ύμνος προς τα παιδιά της κερκίδας και την αγνότητα των συναισθημάτων τους. Είναι ένας ύμνος στην ανάγκη τους να «ανήκουν κάπου», να τους αποδέχονται και να τους σέβονται. «Ανήκουμε κάπου. Δεν είμαστε πεταμένες», έλεγαν στο έργο οι νεαρές πρωταγωνίστριες του Τσιώλη. «Στα δικά μας παιδιά, στα παιδιά της κερκίδας, μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη».
Πηγή: in.gr
