Το Βιετνάμ δεν είναι πια η χώρα που είχαμε στο μυαλό: Ορυζώνες και πυκνή βλάστηση. Η ανάπτυξη έφερε και κει την καταστροφή της φύσης. Κι οι αρχιτέκτονες ψάχνουν τρόπο να πρασινίσουν και πάλι το τοπίο. Φυτεύοντας ακόμα και μέσα στα σπίτια!
Η πρώην Σαϊγκόν, σημερινή Χο Τσι Μιν (προς τιμήν του ομώνυμου επαναστάτη και κάποτε προέδρου της χώρας) αποτελεί το μεγαλύτερο αστικό κέντρο του Βιετνάμ και σε αυτήν ζουν πέραν των έξι εκατομμυρίων ανθρώπων. Η πόλη έχει εξελιχθεί σε ένα μεγάλο βιομηχανικό κέντρο, με ναυπηγεία και εργοστάσια υφαντουργίας, ειδών διατροφής, καπνού, ελαστικών, βυρσοδεψίας ενώ παράλληλα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της νοτιοανατολικής Ασίας. Σε μια τέτοια πόλη, το να ζεις κοντά στην φύση, είναι αντιληπτό πως δεν είναι και το πιο συνηθισμένο. Αν και όταν ακούμε για Βιετνάμ, στο μυαλό μας έρχονται εικόνες με απέραντους ορυζώνες, πράσινο και νερά, οι μεγαλουπόλεις της χώρας έχουν αναπτυχθεί τόσο απότομα, σχεδόν βίαια, διαθέτοντας πλέον όλα τα καλά και τα κακά των μεγάλων αστικών κέντρων. Κι όπως και αλλού σε όλο τον κόσμο, η υπερβολική οικοδόμηση εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος προκαλεί πλημμύρες, αύξηση της θερμοκρασίας και ατμοσφαιρική ρύπανση.
Οι ντόπιοι αρχιτέκτονες, με την επωνυμία VTN (Vo Trong Nghia), έχοντας ήδη δώσει πολλά δείγματα αειφόρας αρχιτεκτονικής, σχεδίασαν ένα σπίτι που ενσωματώνει κυριολεκτικά την φύση, αποτελώντας συνέχεια του πάρκου με το οποίο συνορεύει. Θα έλεγε κάποιος πως τα δέντρα ξεφυτρώνουν από παντού. Από τα παράθυρα, την οροφή, αλλά και μέσα στο ίδιο το σπίτι αποτελώντας μέρος του σχεδιασμού. Στο ισόγειο, το καθιστικό μοιάζει με πάρκο με τα ακριβά έπιπλα τοποθετημένα στην σκιά των δέντρων. Και το περίεργο είναι πως η εικόνα δεν ξενίζει. Η ίδια εικόνα επαναλαμβάνεται και στον πάνω όροφο όπου το καθιστικό μοιάζει με κήπο, φυτεμένο με δέντρα προσεκτικά επιλεγμένα ώστε να ευδοκιμούν στο εσωτερικό αλλά και να μην ρίχνουν τα φύλλα τους.
Πάνω από τα δέντρα τοποθετήθηκαν λούβρα που ανοιγοκλείνουν επιτρέποντας στην κατοικία να αερίζεται και να φωτίζεται. Το κενό που ανοίγει διαγώνια προς τα πάνω λειτουργεί όπως το λεγόμενο φαινόμενο της καμινάδας οδηγώντας τον ζεστό αέρα προς τα πάνω όπου βρίσκει διέξοδο και εκτονώνεται έξω, ενώ ταυτόχρονα ανανεώνεται φρεσκάροντας την ατμόσφαιρα. Με αυτόν τον τρόπο ελαχιστοποιείται η χρήση κλιματιστικών. Η πρόσοψη δε, έχει καλυφθεί με κισσούς που αναρριχούνται σε ένα πλέγμα που έχει τοποθετηθεί περιμετρικά, δημιουργώντας ένα δεύτερο περίβλημα που ανακόπτει την άμεση ακτινοβολία του ήλιου μειώνοντας την θερμοκρασία, ενώ παράλληλα, εβρισκόμενος στο εσωτερικό, όπου κοιτάξεις βλέπεις μόνο πράσινο.
Σε αντίθεση με τους κοινόχρηστους χώρους, οι πιο ιδιωτικοί όπως τα υπνοδωμάτια, τοποθετούνται σε συμπαγείς όγκους. Παρόλα αυτά, ούτε από εδώ λείπουν οι ανθώνες. Τοποθετημένοι στα ανοίγματα, λειτουργούν σαν κουρτίνες.
Η κατοικία γνωστή ως Park House έχει εμβαδό 252 τ.μ. και είναι μέρος μιας σειράς κατοικιών που οι αρχιτέκτονες τις έχουν ονομάσει «Δεντρόσπιτα» (“House for Trees”). Έχει ήδη τύχει διαφόρων διακρίσεων διεθνώς και φιλοδοξία των VTN είναι να αποτελέσει πρότυπο βιώσιμων χώρων προς αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προκλήσεων. Προς την κατεύθυνση αυτή κινείται όλη η δουλειά τους, ξενοδοχεία, σχολεία, γραφεία και αγαπημένο τους υλικό είναι το μπαμπού. Αντλώντας δε από την τοπική παράδοση έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια δικιά τους γραφή η οποία ελπίζουν να βρει πολλούς μιμητές.
Φιλελεύθερα, 11.7.2021.
