Πενία τέχνας κατεργάζεται

Η ρήση του Θεόκριτου θα μπορούσε να ταιριάξει γάντι με τη συλλογή τραπεζιών του Θαλή Νικολάου. Επιστρέφοντας από τις σπουδές του, σε ένα στάδιο αναζήτησης, άρχισε να δημιουργεί με ό,τι υλικό έβρισκε στην αυλή του. Κάπως έτσι προέκυψε η συλλογή από side tables την οποία ονόμασε one a day.

Σπουδάζοντας Product Design και επιστρέφοντας στην Κύπρο, ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Για να ανταπεξέλθει της δύσκολης μεταβατικής περιόδου που συχνά ακολουθεί τις σπουδές και για να μη μένει αδρανής, ο Θαλής Νικολάου άρχισε να σχεδιάζει και να φτιάχνει τραπεζάκια. «Δεν είχα κανένα άλλο κίνητρο εκτός από το να ξεφύγω από συνεντεύξεις και ετοιμασία χαρτοφυλακίου προς ανεύρεση δουλειάς», εξηγεί ο ίδιος με τον ευθύ τρόπο που τον χαρακτηρίζει.

Η συλλογή λοιπόν που παρουσίασε πριν λίγους μήνες σε έκθεση στη Λευκωσία είναι αποτέλεσμα της προσπάθειάς του για απόδραση από τις κοινωνικές προσδοκίες της αγοράς εργασίας και τις αναπόφευκτες επαγγελματικές απογοητεύσεις που ακολουθούν κάθε νέο δημιουργό στην αφετηρία του ταξιδιού του. Για τον Θαλή Νικολάου ήταν παράλληλα ένας τρόπος να επανέλθει στην ουσία του σχεδιασμού. Και για αυτόν η ουσία είναι η επίλυση προβλημάτων. Γιατί στόχος του βιομηχανικού ντιζάιν δεν είναι η δημιουργία όμορφων ή εφετζίδικων κομματιών. Είναι η χρηστικότητα και η λειτουργικότητα, σε συνδυασμό με την αισθητική. Και παρόλο που κάποιος μπορεί να πει πως όλα όσα χρειαζόταν ο άνθρωπος έχουν γίνει, ο Θαλής πιστεύει πως όλα μπορούν να σχεδιαστούν ξανά με νέους τρόπους, με άλλη οπτική. Όπως ένα portable τραπεζάκι που μπορεί να κρεμαστεί σαν πίνακας στον τοίχο ή ένα άλλο που δεν μπορείς να δεις από πουθενά τις βίδες και τις ενώσεις…

Εν αρχή λοιπόν έφτιαξε τρία τραπεζάκια: Slotted, Table-roll και D.E.T.S., το καθένα με διαφορετική προσέγγιση, αλλά όλα με αναλογία 45×45εκ. Κι αυτό ως μια άσκηση, ως μία επιβολή πλαισίου στο οποίο έχει να κινηθεί ο δημιουργός, ενώ παράλληλα το D.E.T.S (Dinosaur Eats Toilet Seat) είναι φτιαγμένο από τα υπολείμματα του Slotted, ως ένας παιχνιδιάρικος τρόπος πρακτικής βιωσιμότητας και μεγιστοποίησης πόρων. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο στη δουλειά του Θαλή είναι η χειρωνακτική εργασία από τον ίδιο, αφού για αυτόν είναι σημαντικό ο δημιουργός να εμπλέκεται τόσο με το μυαλό όσο και με το σώμα στην όλη διαδικασία. «Το σχέδιο δεν μπορεί να διαχωρίζεται από την πράξη κατασκευής». Έχοντας εργαστεί σε εργαστήρια τόσο στην Κύπρο όσο και στο Λονδίνο, αλλά και με έμφυτη την ικανότητα να φτιάχνει, είναι σε θέση να κάνει την πεποίθησή του πράξη.

Κι αυτό τον βοηθά να έχει πλήρη αντίληψη του κόπου, των δυσκολιών και των δυνατοτήτων, πράγμα που προσπάθησε να μεταφέρει στην πρώτη του έκθεση, προβάλλοντας τον τρόπο κατασκευής ώστε να γίνει κατανοητή και η αξία του αντικειμένου, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό στην εποχή μας όπου σχεδόν τα πάντα παράγονται μαζικά ως αναλώσιμα. Τη διαδικασία αυτή προσπάθησε να την αποδώσει και ηχητικά, δημιουργώντας ήχους εργαστηρίου και αξιοποιώντας το δεύτερό του πάθος και τις σπουδές του στη μουσική. Στη δουλειά του βρήκε συνοδοιπόρους τεχνίτες όπως τους Αναστάσιο Αβρααμίδη και Δημήτρη Κωνσταντινίδη, με τον οποίο συνεργάστηκε για τη σειρά D.E.T.S με terrazzo. Παράλληλα με την επεξεργασία της εν λόγω συλλογής, έχει λάβει μέρος στο New Designers London, τη μεγαλύτερη πλατφόρμα του Ηνωμένου Βασιλείου για νέους σχεδιαστές με το PRESENTA, για το οποίο εκκρεμεί δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Πρόκειται για έναν καινοτόμο μηχανισμό που διαιρεί το βάθος ώστε με μια κίνηση να είναι τα πάντα ορατά μέσα στο ψυγείο και να μη μένουν ξεχασμένα φαγώσιμα. Κι αυτό λόγω των ανησυχιών του σε σχέση με τα ζητήματα της εποχής.