Πολίτες πετάνε όπου φτάσουν από ψυγεία και κρεβάτια μέχρι και ελαστικά και καναπέδες. Η επιλογή του χώρου απόρριψης κάθε άχρηστου αντικειμένου γίνεται σε σημεία όπου δεν υπάρχει οπτική επαφή με δρόμους ή με κατοικημένες περιοχές από όπου θα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτοί όσοι κουβαλούν τα προς απόρριψη άχρηστα υλικά.
Ένας τέτοιος χώρος δημιουργήθηκε σε περιοχή η οποία γειτνιάζει με εργασίες οι οποίες εκτελούνται στο πλαίσιο υλοποίησης του Περιμετρικού δρόμου Λευκωσίας.
Σημειώνεται, πως προτού αρχίσουν οι εργασίες του Περιμετρικού στη συγκεκριμένη περιοχή απορρίπτονταν μεν διάφορα άχρηστα αλλά επειδή ο χωματόδρομος (παραπλεύρως του οποίου γινόταν η απόρριψη) ήταν ανηφορικός και δεν παρείχε κάλυψη σε όσους ήθελαν να πετάξουν άχρηστα, επηρεάζονταν μόνο μερικά μέτρα ένθεν και ένθεν του δρόμου, ο οποίος χρησιμοποιείτο από σχετικά μικρό αριθμό οχημάτων.
Όμως, μετά την έναρξη των εργασιών, ο δρόμος αυτός έκλεισε και δημιουργήθηκε παράκαμψη με στροφές οι οποίες παρέχουν κάλυψη στα οχήματα που οδηγούνται εκεί για απόρριψη των άχρηστων υλικών. Τα άχρηστα υλικά έχουν εγκαταλειφθεί σε απόσταση 200-300 μέτρων κατά μήκος του δρόμου και σύμφωνα με την εικόνα που αντικρίσαμε, ο όγκος τους θα αυξάνεται όσο περνά ο χρόνος.
Αν αποκόπτετο η πρόσβαση στο δρόμο αυτό, τα αυτοκίνητα που μεταφέρουν τα σκουπίδια δεν θα μπορούν να τα εγκαταλείψουν εκεί. Ωστόσο, ο δρόμος χρησιμοποιείται καθημερινά από τα οχήματα του εργολάβου, οπόταν πρακτικά είναι δύσκολο να τοποθετηθεί κάποια μπάρα ή και φύλακας για αποτροπή της πρόσβασης οχημάτων ξένων προς τα υπό εκτέλεση έργα.
Τι συναντά όμως κάποιος σε έναν τέτοιο πρόχειρο σκυβαλότοπο; Ένα κουφάρι ψυγείου από το οποίο αφαιρέθηκαν οι λαμαρίνες (το μέταλλο) προφανώς για ανακύκλωση, 5-6 καναπέδες, ξύλινα παλέτα, κουβάδες, πλαστικά παντός είδους και τύπου (από προφυλακτήρες αυτοκινήτων μέχρι και άλλα μέρη οχημάτων) και χαρτοκιβώτια. Επίσης, μεγάλα σκυβαλοσάκουλα αγνώστου περιεχομένου, αθλητικά παπούτσια, μπάλες ποδοσφαίρου, ταξιδιωτικές βαλίτσες, πλαστικά δοχεία, λάστιχα νερού, στρώματα, σφουγγάρια από έπιπλα,, έπιπλα, πλαστικά με μπογιάδες, κομμάτια από ξύλο, πλαστικά μπουκάλια, σφουγγαρίστρες, παλιά πλαστικά δοχεία νερού, πλαστικά κιβώτια, παλιές μαξιλάρες αυτοκινήτων, μια παλιά τουαλέτα, γλάστρες, μέχρι και παλιό πλαστικό ντεπόζιτο νερού. Και βεβαίως πλαστικές καρέκλες και ξύλινα τραπεζάκια.
Αν υπήρχε κάποιος χώρος στον οποίο οι πολίτες μπορούσαν να μεταφέρουν οποιοδήποτε άχρηστο υλικό, έστω και με κάποια χρέωση, πιθανώς να μην εξαλείφετο το φαινόμενο αλλά προφανώς θα περιοριζόταν.
