Το 2015 ο Νίκος Αναστασιάδης με μια συνέντευξη στο Mega αποκάλυψε ότι στη Νέα Υόρκη του έδωσαν υποσχέσεις (Μπαν Κι Μουν, Άιντα, Κέρι, Μπάιτεν κ.α) ότι «υπάρχει προθυμία της Τουρκίας να προχωρήσουμε στο διάλογο».
Όταν επέστρεψε στην Κύπρο «πρέσβης μεγάλης δύναμης» τον διαβεβαίωσε ότι βρισκόμαστε προ εξελίξεων πριν την έναρξη του διαλόγου, «ότι η Τουρκία επρόκειτο να άρει το εμπάργκο ελλιμενισμού σκαφών που έφεραν την κυπριακή σημαία». Τα έλεγε δίνοντας την εικόνα ότι τον εξαπάτησαν, διότι «αντί τούτου, μετά από πέντε μέρες εξεδόθη η NAVTEX». Ήταν τότε που έβγαζε η Τουρκία τα πειρατικά της στην κυπριακή ΑΟΖ. «Με θεωρούσαν δεδομένο επειδή είχα στηρίξει το σχέδιο Ανάν ότι θα αποδεχόμουν και την οποιαδήποτε λύση», έλεγε ο τότε Πρόεδρος.
Είναι αλήθεια ότι τον θεωρούσαν δεδομένο, όχι μόνο οι ξένοι αλλά και οι «δικοί του». Άλλο ανέκδοτο όμως αυτό. Τα λέω τώρα αυτά για να σημειώσω ότι ο πρέσβης που τον παραμύθιαζε ήταν ο Αμερικανός πρέσβης Τζον Κόνινγκ. Αυτός λοιπόν, ο πρέσβης έγραψε προχτές ένα άρθρο στο Substack και με θράσος χειρότερο από αυτό του Τραμπ, γράφει: «Θεωρούσα τον Αναστασιάδη απατεώνα και καυχησιάρη». «Η αλήθεια είναι ότι πραγματικά μισούσαμε ο ένας τον άλλον». Αυτά και πολλά άλλα.
Πέρασαν πολλοί από αυτό τον τόπο που ήθελαν δήθεν να μας βοηθήσουν να λύσουμε το Κυπριακό και πάρα πολλοί εδώ τους πρόσφεραν Γη και Ύδωρ. Ένας από αυτούς ήταν ο Κόνινγκ. Καθοδηγούσε τους ιθαγενείς, έπαιρνε κι έφερνε στην Τουρκία και στα κατεχόμενα, νουθετούσε ως ο εκπρόσωπος της υπερδύναμης.
Όσα λέει σήμερα ας τα τρίψει ο Αναστασιάδης στα μούτρα των «δικών του». Και στον εαυτό του, φυσικά. Διότι, άσχετα τι ακολούθησε, ήταν κι αυτός για μεγάλο διάστημα ένας από τους ιθαγενείς που άκουγαν τον πρέσβη και τον πίστευαν. Του έστρωναν χαλιά για να κάνει εδώ προπαγάνδα υπέρ της Τουρκίας. Έδινε συνεντεύξεις και καλούσε τους Ελληνοκύπριους να εμπιστευτούν την Τουρκία. «Χρειάζεται να εμπιστευθείτε την Τουρκία περισσότερο απ’ ό,τι μέχρι σήμερα». «Πιστεύω ότι η Τουρκία θέλει να βρεθεί λύση στην Κύπρο» (Φιλελεύθερος – 11/5/14). «Η Τουρκία είναι πολύ πρόθυμη να συμβάλει σε λύση του Κυπριακού». «Θεωρούμε ότι η Τουρκία είναι πράγματι πολύ σοβαρή και ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για την επίτευξη λύσης» (Καθημερινή – Απρίλης 14).
Είναι ο ίδιος πρέσβης που σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο Κύπρου έλεγε: «Εγώ προσωπικά δεν θεωρώ ότι το Κυπριακό ζήτημα είναι κατά κύριο λόγο ένα πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Αν δεν σας αρέσει, δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς» (27/5/15). Είναι ο ίδιος που τον Απρίλη του 2014 οργάνωσε ταξίδι – σεμινάριο των τότε διαπραγματευτών Μαυρογιάννη και Οζερσάι στη Νότιο Αφρική για να μάθουν για τη συμφιλίωση μαύρων και λευκών. Ο ίδιος που ήθελε να δίνει και οδηγίες στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για το αν θα επισκεφτεί ή όχι τη Μόσχα.
Αυτός ο τύπος, λοιπόν, το 2017 κατηγορούσε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι ευθύνεται για το αδιέξοδο στο Κυπριακό και ότι «ποτέ δεν ήταν ο θαρραλέος, ο αφοσιωμένος ηγέτης που ισχυριζόταν ότι ήταν -ούτε και το 2004». Σήμερα τον κατηγορεί για άλλα. Του έγινε εμμονή. Αλλά όταν υπηρετούσε εδώ ως πρέσβης και συμπεριφερόταν σαν κυβερνήτης σε αποικία πολλοί του άνοιγαν τα σαλόνια και τα κομματικά γραφεία και μετέφεραν στο λαό τις ανοησίες που τους έλεγε. Άλλοι συνειδητά και άλλοι από βλακεία. Μαζί και ισχυροί πολιτικοί μας. Και δεν του είπε κανένας ότι αν είναι κάποιος απατεώνας και καυχησιάρης σε αυτή την ιστορία εσύ είσαι!
Υπήρξαν περιπτώσεις, που ολοφάνερα τους υπέβαλλε τι να λένε στις εξελίξεις του Κυπριακού και οι βλάκες -οι δικοί μας βλάκες- τα έλεγαν ως δικές τους σκέψεις. Μισούσε και μισά τον Πρόεδρό μας αλλά πίστευαν (τόσον νουν!) ότι αυτός ενδιαφερόταν για τη λύση του Κυπριακού περισσότερο από τον Αναστασιάδη ή όποιον άλλο Ελληνοκύπριο δεν είναι του γούστου τους.
Τα λέμε αυτά με αφορμή τη νέα του παρέμβαση μπας και βάλουμε μυαλό. Επειδή αυτές οι ιστορίες με διάφορους ουρανοκατέβατους σωτήρες, επαναλαμβάνονται αλλά μυαλό δεν βάζει κανένας.
