Πριν κάποιες δεκαετίες στις κουβέντες των πρωτευουσιάνων επικρατούσε η φράση «τα παράπονα σας στον Λέλλο». Αν, δηλαδή, υπήρχε κάποιο πρόβλημα στην περιφέρεια της Λευκωσίας η οδός επίλυσης του ήταν να μεταφερθεί στο δήμαρχο, που για πολλά χρόνια τύγχανε να είναι ο Λέλλος Δημητριάδης κι έτσι το θέμα έγινε κάπως προσωπικό. Αυτό που έχει σημασία, ανεξάρτητα από το όνομα -Λέλλος ή Προύντζος- είναι πως οι δημότες πρόσμεναν (και προσμένουν) λύσεις από τον εκάστοτε δήμαρχο.
Σήμερα βλέπουμε τον δήμαρχο της πρωτεύουσας να ανεβάζει τικ τοκ για να περιγράψει τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την προχθεσινή καταιγίδα ζητώντας επίλυση τους. Κι ελπίζουμε η εν λόγω ανάρτηση να απευθύνεται μόνο στους δημότες ως άλλοθι πως ο Δήμος έκανε ότι μπορούσε να κάνει: Καθάρισε τις σχάρες, μάζεψε ογκώδη αντικείμενα και λοιπά. Για τα υπόλοιπα να γνωρίζουν οι δημότες πως άλλοι είχαν την ευθύνη.
Ωστόσο, δεν μπορούν οι δημότες να μην διερωτηθούν και να μην ανησυχήσουν: Αν ο Δήμαρχος της πρωτεύουσας καταφεύγει σε δημόσιες καταγγελίες και εκκλήσεις για μέτρα και έργα, οι δημότες τι να κάνουν και σε ποιον να ελπίζουν;
Άλλη εποχή, άλλα ήθη, δεν λέμε το αντίθετο. Αλλά όταν η πόλη πλημμυρίζει, όταν δρόμοι γίνονται ποτάμια και περιουσίες κινδυνεύουν, η έγνοια των δημοτών δεν είναι ποιος φταίει. Έγνοια τους και αίτημα τους είναι να γίνει ότι πρέπει να γίνει, από όποιον κι αν πρέπει να γίνει. Η αλληλοεπίρριψη ευθυνών, ανάμεσα στις αρχές, που τώρα τελευταία συνηθίζεται, δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Φανερώνει μόνο πως υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας και συνεργασίας ανάμεσα σε τοπική και κεντρική διοίκηση, αλλά όταν θα πλημμυρίζει το σπίτι του δημότη, αυτό που θα τον απασχολεί δεν θα είναι αν έπρεπε να έλυνε το πρόβλημα η κυβέρνηση, ο ΕΟΑ ή ο δήμαρχος. «Ποιος φορέας χειρίζεται σήμερα τα αντιπλημμυρικά, ρωτά ο κύριος Προύντζος; Οι ΕΟΑ; Απ’ ότι φαίνεται όχι. Το ΤΑΥ; Μάλλον ούτε αυτοί. Οι δημότες όμως δεν ενδιαφέρονται για το αλαλούμ στις αρμοδιότητες φορέων. Αναμένουν το αυτονόητο, προστασία των περιουσιών τους την οποία και εμείς απαιτούμε μαζί τους». Ο δήμαρχος της πρωτεύουσας τα λέει αυτά κι όχι κάποιος κοινός θνητός. Αναφέρει μάλιστα συγκεκριμένα σημεία όπου έπρεπε να γίνουν αντιπλημμυρικά έργα. «Είναι τραγικό, αναφέρει, οι πόλεις μας να είναι ανοχύρωτες ενώ αφήνουμε εκατοντάδες εκατομμύρια αναξιοποίητα λόγω αναποφασιστικότητας» (αναφέρεται στο Ταμείο Ανάκαμψης). Ανάμεσα στα άλλα εκφράζει την ανησυχία του για τον βράχο στο Σκαλί Αγλαντζιάς που λόγω των καιρικών φαινομένων γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνος καθώς αιωρείται πάνω από κατοικημένη περιοχή.
Συμφωνούμε σε όλα, αλλά ποιος είναι πλέον ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης; Η επικοινωνία με τις υπόλοιπες αρχές του κράτους περιορίζεται στα τικ τοκ ή τα συζητούν, τα ιεραρχούν και τροχοδρομούν λύσεις;
