«Χέρι με χέρι μαζί θα εργασθούμε όλοι, έκαστος εφ’ ω ετάχθη, δια να στερεώσωμεν το οικοδόμημα του Δημοκρατικού Συναγερμού. Του κόμματος το οποίο φιλοδοξεί υπευθύνως και αποφασιστικώς να διαδραματίση πρωταρχικόν ρόλον εις την διαμόρφωσιν του εθνικούς μας μέλλοντος».
Θυμήθηκα τα λόγια αυτά του Γλαύκου Κληρίδη το βράδυ της Πέμπτης παρακολουθώντας την εκδήλωση για τα 49α γενέθλια του κόμματος, το οποίο επισήμως ιδρύθηκε στις 4 Ιουλίου 1976. Χρόνια δύσκολα για όλο τον τόπο αλλά ιδιαίτερα για την κυπριακή δεξιά. Δύσκολη περίοδος και για τον ίδιο τον Γλαύκο Κληρίδη ο οποίος δεχόταν από πανταχόθεν αμφισβήτηση.
Η εκδήλωση, στο χώρο του παλιού ΓΣΠ, που είμαι σίγουρος κάποιοι από τους γηραιούς παρευρισκόμενους μπορεί να στέκονταν κάπου εκεί κοντά και πριν από 49 χρόνια, ακούγοντας τον Γλαύκο Κληρίδη να μιλά στην προεκλογική συγκέντρωση των βουλευτικών του 1976.
Έκαστος εφ’ ω ετάχθη… και η βραδιά των 49 γενεθλίων του Δημοκρατικού Συναγερμού ήταν γι’ αυτούς που ετάχθησαν και υπηρέτησαν το κόμμα τους από τα κοινοβουλευτικά έδρανα, αρχής γενομένης από το 1981 όταν το κόμμα επισήμως εισήλθε στην Βουλή. Στις εκλογές του 1976 ο ΔΗΣΥ παρά το γεγονός είχε πάρε πέραν του ενός τετάρτου των ψήφων παγκυπρίως, λόγω του τότε εκλογικού συστήματος, δεν τα κατάφερε να εκλέξει βουλευτή.
Έτσι λίγο η δημοσιογραφική περιέργεια και λίγο η ευκαιρία να συναντήσω παλιούς βουλευτές βρέθηκα στο χώρο της εκδήλωσης των 49ων γενεθλίων του Δημοκρατικού Συναγερμού. Συνάντησα άτομα τα οποία όχι μόνο με την πολιτική τους αλλά κυρίως με την κοινοβουλευτική τους δράση άφησα το δικό του αποτύπωμα στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Παλιοί βουλευτές που όσοι είχαμε την ευκαιρία να περάσουμε, μια περίοδο, από τη Βουλή των Αντιπροσώπων θυμόμαστε τόσο το πως εργάζονταν στις επιτροπές, πως τοποθετούνταν κατά τις συνόδου της ολομέλειας.
Αν τους πάρω ένα-ένα (πέραν του ότι σίγουρα θα ξεχάσω κάποιους) είμαι σίγουρος πως με τους περισσότερους έχω εντελώς διαφορετική προσέγγιση επί πολλών θεμάτων, είτε είναι το Κυπριακό είτε ο,τιδήποτε άλλο, έχω μια πολύ διαφορετική θεώρηση και προσέγγιση. Πλην όμως δεν μπορείς να μην αποδεχθείς τις δυνατότητες και τις ικανότητές τους ως βουλευτές. Είτε βρίσκονταν στα έδρανα προ ιδρύσεως του ΔΗΣΥ, όπως είναι ο Παναγιώτης Δημητρίου, είτε είχαν μια σύντομη παρουσία. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη… όπως το έθεσε και ο Γλαύκος Κληρίδης.
Με σεβασμό και σεμνότητα οι νεότεροι της πολιτικής προσέγγιζαν τους παλαιότερους, και οι παλιοί βουλευτές είχαν και λίγα λεπτά για να θυμηθούν τα παλιά. Όπως εξάλλου κάνουν κάθε φορά που θα διασταυρωθούν οι δρόμοι τους και ξεκινούν τις ιστορίες από διάφορα συμβάντα που έγιναν στη Βουλή… τα προσεγγίζουν με χιούμορ και καλή διάθεση. Ακόμα και συμβάντα τα οποία μπορείς ως ακροατής να αντιληφθείς πως την δεδομένη στιγμή που είχαν συμβεί δεν ήταν και τόσο αθώα όσο μπορεί εξ αποστάσεως να φαίνονται με την πάροδο του χρόνου.
Ακόμα και εμείς οι νεότεροι τους, που βρεθήκαμε να καλύπτουμε πολιτικό ή κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ πολύ αργότερα, βλέπαμε και ακούγαμε πολλά και διάφορα. Κάποια από τα όσα αφηγούνται τα θυμόμαστε κι εμείς. Και πιστέψτε υπήρξαν συζητήσεις ακόμα και στην ολομέλεια που μόνο χιούμορ δεν προκαλούσαν, αλλά σήμερα με την απόσταση που προσφέρει ο χρόνος η προσέγγιση είναι παντελώς διαφορετική. Οι προστριβές και όλα όσα βίωναν κάποτε τα θυμούνται με χιούμορ. Ακόμα και τους χαρακτηρισμούς που άκουγαν από συναδέλφους του.
Ίσως να είναι και αυτό ένα δείγμα ότι κάποιοι έχουν διδαχθεί από τον ιδρυτή του κόμματός τους, να έχουν ενδεχομένως να διαβάσει κάποια από τα λόγια του και να τον άκουσαν να το λέει: «Χρειαζόμεθα συνδιαλλαγήν και λήθην. Ας μην αναξέωμεν το παρελθόν εκτός εάν επαύσαμεν να ενδιαφερώμεθα δια το μέλλον, το οποίον ασφαλώς θα καταστρέψωμεν, εάν αρχίσωμεν το αλληλοφάγωμα ανεξάοντες τα θλιβερά έργα και ημέρας κατά το πρόσφατον και απώτερον παρελθόν. Μόνον με την λήθην, την συνδιαλλαγήν και την συναδέλφωσιν θα επιφέρωμεν την ενότητα του λαού μας η οποία είναι βασική προϋπόθεση της σωτηρίας μας».
Λόγια του Γλαύκου Κληρίδη, από το ιδρυτικό συνέδριο της 4ης Ιουλίου του 1976 και είχαν να κάνουν με τα όσα οδυνηρά πέρασε η Κύπρος λίγα χρόνια προηγουμένως. Λόγια που και σήμερα έχουν τη σημασία τους για τους ίδιους τους Συναγερμικούς. «Ας μην αναξέωμεν το παρελθόν εκτός εάν επαύσαμεν να ενδιαφερώμεθα δια το μέλλον», έλεγε ο Γλαύκος Κληρίδης πριν 49 χρόνια. Κι όμως στα πηγαδάκια του σήμερα υπήρχαν κι εκείνοι που δείχνουν να μην έχουν είτε τη διάθεση είτε την πρόθεση να σταματήσουν να αναξέουν πληγές.
