Απομένουν μερικές μόνο μέρες για την επιστροφή των μαθητών στα σχολεία και αυτή την περίοδο, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, επικρατεί ένας παροξυσμός. Αγωνία για την επάνοδο στα σχολικά καθήκοντα, άγχος για την επιστροφή στη ρουτίνα, ανυπομονησία για την αγορά των σχολικών ειδών και του ρουχισμού, αλλά και οργάνωση για τις απογευματινές δραστηριότητες (ψυχαγωγίας αλλά και μαθημάτων).
Αυτές τις μέρες εάν βρεθεί κάποιος σε καταστήματα που πωλούν σχολικά είδη και σε βιβλιοπωλεία, θα διαπιστώσει τη χαρά των παιδιών –κυρίως των μικρών σε ηλικία– για τις αγορές τους, την επιμονή τους μερικές φορές για το κάτι παραπάνω και το αχρείαστο αλλά και την προσπάθεια –μάταια πολλές φορές– των γονέων να ισορροπήσουν με τις απαιτήσεις αυτές. Κι αυτό δεν έχει πάντα σχέση με την οικονομική ευχέρεια μιας οικογένειας. Έτσι κι αλλιώς, οι αγορές των σχολικών ειδών, ιδιαίτερα εάν μια οικογένεια έχει δύο ή τρία παιδιά, πάντα στοίχιζαν, αν και υπάρχουν άπειρες επιλογές σε εύρος τιμών.
Όπως και να ’χει την περίοδο αυτή, το χέρι των γονέων μπαίνει βαθιά στην τσέπη για την κάλυψη των αναγκών των παιδιών τους. Και πέραν από τας σχολικά είδη, καλούνται να πληρώσουν αδρά και τα φροντιστήρια, αρκετά από τα οποία αρχίζουν αμέσως μετά τον Δεκαπενταύγουστο, σε μια προσπάθεια να καλύψουν μέρος της ύλης πριν ακόμα χτυπήσει το σχολικό κουδούνι.
Αυτή είναι, καλώς ή κακώς, η πραγματικότητα, την οποία ζουν πολλά παιδιά γιατί, ως γνωστόν, κάποια άλλα μαζί με τις οικογένειες τους δεν μπορούν να τα έχουν όλα αυτά. Ή αν τα έχουν, σε πολύ πιο μικρό βαθμό, τόσο όσο… Κι όμως και αυτά τα παιδιά σε μερικές μέρες θα είναι στα σχολεία τους. Μπορεί χωρίς καινούργια ρούχα και παπούτσια, χωρίς χρωματιστά και αχρησιμοποίητα σχολικά ή μπορεί με μολύβια, τσάντες κασετίνες που κάποιοι άλλοι «διάλεξαν» για αυτά και τα προσέφεραν με μεγάλη αγάπη. Κι όμως και αυτά τα παιδιά θα συναναστραφούν με τους συμμαθητές τους, θα δουν, θα ακούσουν, θα μάθουν.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αισθανθούν περιθωριοποιημένα μέσα στο ίδιο τους το σχολείο. Για να επιτευχθεί όμως αυτό δεν απαιτείται μόνο το σχολείο να έχει πολιτικές που να διασφαλίζουν βασικές αρχές συμπερίληψης και ίσης αντιμετώπισης. Απαραίτητο στοιχείο είναι και η διαπαιδαγώγηση των παιδιών από το σπίτι. Οι ίδιοι οι γονείς ας αξιοποιήσουν αυτές τις μέρες που απομένουν πριν την επιστροφή στα σχολεία, για να συζητήσουν με τα παιδιά τους και να τους εξηγήσουν τα βασικά. Ας τα εφοδιάσουν πρώτοι με ενσυναίσθηση και ανθρωπιά. Αν βάλουν αυτά τα μαγικά συστατικά μέσα στις σχολικές τσάντες, κανένα μολύβι, κανένα τετράδιο και καμία κασετίνα δεν θα έχει αξία.
