O Μάρκο Ρούμπιο, είχε φροντίσει να το ξεκαθαρίσει για άλλη μια φορά, πριν επιβιβαστεί στο αεροπλάνο για το Ισραήλ. Δεν ήταν η πρώτη φορά, άλλωστε, και ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ δεν ήταν ο μόνος ο οποίος είχε τοποθετηθεί στην Ουάσινγκτον.
Για κάποιο λόγο όμως, η τοποθέτηση Ρούμπιο χθες βράδυ, ήταν η πιο ξεκάθαρη και ειλικρινής από όλες. Δεν είμαστε ευτυχείς, είπε για την επίθεση του Ισραήλ στη Ντόχα, διευκρινίζοντας όμως ότι η υπόθεση αυτή δεν θα επηρεάσει τις σχέσεις Ισραήλ – ΗΠΑ.
Αν ήταν ισορροπημένη η δήλωση;
Με μια πιο προσεκτική ματιά, ήταν και δεν ήταν. Έδωσε στους Καταρινούς μια ακόμα «καταδίκη» της επίθεσης, ξεκαθάρισε όμως πως ούτε η ενέργεια ούτε και η οργή των Καταρινών ήταν αρκετές για να αγγίξουν έστω τη σχέση των ΗΠΑ με το Ισραήλ. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ήταν μια έντιμη αποτύπωση της σημασίας που έχει η κάθε χώρα ξεχωριστά για το Λευκό Οίκο.
Στην περίπτωση δε του Κατάρ, ήταν και σημασία που και ο Λευκός Οίκος έχει για την Ντόχα. Η τελευταία, γνωρίζει καλά πως τα περιθώριά της είναι πολύ πιο περιορισμένα καθώς απολαμβάνει, παρά την στήριξή της στους τρομοκράτες της Χαμάς, μια σχέση μοναδικά προνομιακή με τις ΗΠΑ.
Συχνά πολλοί υποθέτουν το αντίθετο λόγω της παρουσίας στο Εμιράτο της πιο μεγάλης στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Όμως, το Κατάρ δεν έχει περιθώρια να φύγει από αυτή τη σχέση για πολλούς λόγους. Από το συνδεδεμένο με το δολάριο σε μόνιμη ισοτιμία 1$ προς 3.64 ριάλ Καταρινό νόμισμα, μέχρι τις προνομιακές συμφωνίες ενεργειακών εξαγωγών από τις οποίες εξαρτάται η οικονομία του και από εκεί στα αμυντικά. Για ένα μάλιστα κρατίδιο επί της ουσίας το οποίο παίζει, κάποτε με επιτυχία και άλλοτε όχι, ένα παιγνίδι ισορροπιών. Το τελευταίο πολλοί θα το έβρισκαν πολύ ευγενικά διατυπωμένο.
Συνεπώς, το ποιος είναι τι για τις ΗΠΑ δεν αλλάζει, όπως και το ότι κανείς, εφόσον παραμένει στη σφαίρα της εύνοιας της Ουάσιγκτον, δεν αφήνεται μόνος του.
Το Ισραήλ είναι πεπεισμένο πως η κρίση με το Κατάρ δεν θα κρατήσει πολύ, παρά τις επικοινωνιακές – στο εσωτερικό περισσότερο – κινήσεις της Ντόχα.
Η Ιερουσαλήμ περιμένει ουσιαστικά να περάσει και η αυριανή μέρα, ημέρα κατά την οποία θα γίνει στην Ντόχα η «αραβοϊσλαμική σύνοδος», όπως αποκαλείται, με μοναδικό αντικείμενο την επίθεση του Ισραήλ κατά της Χαμάς. Το άφθονο Καταρινό χρήμα και τα συμφέροντα ουκ ολίγων από αυτό, φέρνουν τους ηγέτες όλων των αραβικών και μουσουλμανικών χωρών στο Κατάρ, ανάμεσά τους και εκείνους του Ιράν και της Τουρκίας, χωρίς όμως κανείς να γνωρίζει το ζητούμενο.
Πέρα από το σχέδιο της Αιγύπτου για κοινή ανταπόκριση σε περίπτωση που μία από τις χώρες που συνέρχονται θα «δεχθεί επίθεση» από το Ισραήλ, ένα σχέδιο το οποίο όπως και το οικτρά αποτυχημένο σχέδιο του Καΐρου για την ανοικοδόμηση της Γάζας, τα συμφέροντα της Αιγύπτου είναι που αφορά πρωτίστως, κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί κάτι με πραγματική σημασία το οποίο θα μπορούσε να προκύψει.
Άλλωστε, η άτακτη υποχώρηση της Ντόχα από την απόφασή της να διακόψει την διαμεσολάβησή της στο ζήτημα της Γάζας, δεν οφειλόταν μόνο στην πίεση Τραμπ αλλά και στο πόσο σημαντική είναι για το ρόλο του Κατάρ στην περιοχή – με δεδομένο το διπλό του παιγνίδι – η εικόνα του ως σταθεροποιητικού και όχι αποσταθεροποιητικού παράγοντα. Και αυτό μόνο μέσα από τη διαμεσολάβηση μπορεί να το παρουσιάζει.
Συνεπώς, ούτε η Ντόχα δεν θα ήθελε αυτή τη στιγμή να κάνει κάτι ακραίο. Και ούτε οι ΗΠΑ θα το επέτρεπαν.
Και καθώς πολλοί προβλέπουν ότι μετά την αυριανή Σύνοδο στη Ντόχα η τελευταία ενδέχεται να λύσει τη σιωπή της για το ζήτημα της επίθεσης επιλέγοντας το ένα από τα τρία σενάρια, δηλαδή το εάν εξολοθρεύτηκε πλήρως η ηγεσία της Χαμάς, εάν γλίτωσε ή εάν κάποιοι από τους πέντε γλίτωσαν και άλλοι όχι, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ επέλεξαν να στηρίξουν το Ισραήλ πέρα από τα «ζητήματα αρχών», ό,τι κι αν μπορεί να είναι αυτό στην πολιτική, δίνει με ακρίβεια το κέντρο βάρους για την Ουάσινγκτον αλλά και όλα όσα οι υπόλοιποι οφείλουν να γνωρίζουν.
