Προχθές, ομολογώ πως η στήλη προσπάθησε πολύ να διατηρηθεί σε πλαίσια ευγένειας. Χρειάστηκαν δύο χάπια για την πίεση ώστε να συγκρατήσουμε την εκτόξευση του αίματος στον εγκέφαλο από τις μπούρδες τις οποίες αράδιασε ο Μάριος Χαρτσιώτης. Για το… ανίκητο οργανωμένο έγκλημα, για το Λούβρο και για τις φατρίες, που γνωρίζουν τα πάντα γι’ αυτές αλλά δεν τις παρακολουθούν εκ του μακρόθεν. Βλέπετε, πολλές φορές είχαμε υποχρεωθεί να τον στήσουμε στον τοίχο. Απαιτώντας να πάει σπίτι του. Το μετανιώσαμε όμως. Προ του κινδύνου να διαφύγει του όποιου ανασχηματισμού και να παραμείνει στο συγκεκριμένο ευαίσθητο υπουργείο, όπου εξόφθαλμα πια, απαιτείται ένας Ράμπο, έχουμε καθήκον να επανέλθουμε.
Πρώτον, για να υπενθυμίσουμε τη… δράση του συγκεκριμένου υπουργού κατά τους 23 μήνες τους οποίους βρίσκεται στην ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως. Έτσι ώστε ουδείς να έχει δικαιολογία όταν θα γίνει ανασχηματισμός. Δεύτερον, για να υπενθυμίσουμε πως όσο παραμένει στον υπουργικό θώκο, η ευθύνη βαραίνει τον ίδιο τον Χριστοδουλίδη.
Οφείλουμε, λοιπόν, να υπενθυμίσουμε ότι πρόκειται για έναν υπουργό, που δεν κολλάει το παραμικρό πάνω του. Δολοφονίες, αποδράσεις, παραβατικότητα, podcast μέσα από τις φυλακές, άδειασμα από τον Γενικό Εισαγγελέα, τραγωδία από τις ανεξέλεγκτες λαμπρατζιές, κυνηγοί που κλείνουν αυτοκινητόδρομους και ανάβουν φουκούδες… Όλα κυλούν και φεύγουν από πάνω του, ανταγωνιζόμενος και το καλύτερο αντικολλητικό σκεύος.
Ας αρχίσουμε από το σοβαρότερο των θεμάτων, το οργανωμένο έγκλημα. Κάθε τόσο, κατά τη διάρκεια των 23 μηνών, ο κύριος Χαρτσιώτης μας σέρβιρε και μια δήλωση αποφασιστικότητας, συνοδευόμενη από το σύνηθες ευχολόγιο για «μηδενική ανοχή». Και μετά; Μετά έρχονταν τα γεγονότα και τον διέψευδαν.
Αυτό μάλλον πρέπει να το αντιλήφθηκε. Γι’ αυτό και την περασμένη Τετάρτη, είπε να το αλλάξει. Το πήρε στο άλλο άκρο όμως ο αθεόφοβος. Αποκαλύπτοντας μιαν άκρως απολιτίκ εικόνα, πέταξε το περιβόητο «το οργανωμένο έγκλημα δεν πρόκειται να παταχθεί ποτέ»! Βεβαίως, όσο απολιτίκ και αν είσαι, στοιχειώδης αντιληπτικότητα είναι αρκετή ώστε να ξέρεις ότι ο αρμόδιος υπουργός δεν δικαιούται ποτέ να εκστομίσει τέτοια φράση.
Πέραν αυτού, υπενθυμίζουμε ότι η νεανική παραβατικότητα γιγαντώνεται, υποβοηθούμενη και από την παθητικότητα της Πολιτείας. Βία, συμμορίες ανηλίκων, ναρκωτικά στα σχολεία… Ο Υπουργός περιορίζεται στις γνωστές εκκλήσεις περί «προβληματισμού» και «συντονισμού αρμοδίων φορέων». Ούτε ένα μέτρο, ούτε μια πρόταση που να μην είναι copy-paste του περσινού δελτίου τύπου. Λίγο σαματά προσπάθησε να προκαλέσει ρίχνοντας τη φωτοβολίδα περί διασύνδεσης της παραβατικότητας με το απολυτήριο. Αλλά κατάλαβε νωρίς την μπαρούφα…
Στα γήπεδα, η βία οργιάζει όποτε οι ανεγκέφαλοι αποφασίσουν να κάνουν πάρτι… Και ο Μάριος, με το γνωστό αντικολλητικό του φινίρισμα, αναζητάει ευθύνες αλλού… Παπαγαλίζει κάτι για ένα νέο νόμο με έμφαση σε νάρκοτεστ και άλκοτεστ πριν τους αγώνες. Όταν πλέον, οι αλήτες έχουν αλλάξει σχέδια και χώρους δράσης…
Κάποια στιγμή γίναμε θεατές στο απόλυτο φιάσκο: Η απόδραση του ισοβίτη κομμωτή από τις Κεντρικές Φυλακές, που ξεγλίστρησε σε στυλ Netflix. Κατάφερε να ξεφύγει από ένα τσούρμο φρουρούς. Οι αρμόδιοι παρακολουθούσαν… τη δική τους ανικανότητα. Ο υπουργός πέταξε μια βαρύγδουπη δήλωση, που θα μείνει στην ιστορία, ως το όργανο που δολοφόνησε τελεσίδικα την ευθιξία: «Η παραίτηση θα ήταν μια δειλή και εύκολη πράξη» είπε και μας κούφανε.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και έσκασε νέα επιτυχία: Άλλος ισοβίτης συμμετείχε σε τρίωρο podcast μέσα από τη φυλακή. Κανονικά. Αβίαστα. Με ήχο κρυστάλλινο. Χωρίς κανένας να τον πάρει χαμπάρι. Και ο Χαρτσιώτης; Χάθηκε στην ενημέρωση… Για ευθύνες ούτε λόγος να γίνεται.
Φτάνουμε στο Πάσχα και τις ανεξέλεγκτες λαμπρατζιές. Ένας νέος σκοτώθηκε. Για μια ακόμη χρονιά, οι ανεγκέφαλοι νεαροί αφέθηκαν να κάνουν ό,τι θέλουν. Η Πολιτεία, βεβαίως, παρακολουθούσε. Και η αρμοδιότερη φιγούρα για τη δημόσια τάξη; Ξανά απούσα. Κραύγασε κάτι για ένα νομοσχέδιο που έστειλε στη Βουλή και δεν το ενέκριναν. Ξέχασε να μας πει, όμως, ότι το έστειλε μόλις 11 μέρες πριν το Μεγάλο Σάββατο…
Ακολούθησε το εντυπωσιακό επεισόδιο με την εκδήλωση των κυνηγών. Έκλεισαν τον αυτοκινητόδρομο και άναψαν φουκούδες. Η Αστυνομία… απλώς κοίταζε. Και ο Υπουργός; Δεν επεμβαίνει, μας είπε, στα επιχειρησιακά πλάνα της Αστυνομίας! Μέχρι που ήρθε ο Γενικός Εισαγγελέας και τους άδειασε όλους μεγαλοπρεπώς. Μιλώντας για όσα απαράδεχτα συνέβησαν. Ως συνήθως, ο πολιτικός προϊστάμενος δεν ένιωσε την ανάγκη να πει έστω συγγνώμη για όλο αυτό το φιάσκο.
Θα ανέμενε κάποιος ότι τα διαδοχικά κουραφέξαλα μέσα σε 23 μόλις μήνες θα ήταν αρκετά για να πείσουν τον πρωταγωνιστή τους να αποχωρήσει. Θα ήταν μια πράξη η οποία θα περιέσωζε τουλάχιστον ψήγματα πολιτικής αξιοπρέπειας. Φευ… Ακόμη και μετά τις μπαρούφες της περασμένης Τετάρτης, όταν ακολούθησε τσουνάμι οργής σε όλα τα επίπεδα, δεν υπήρξε το παραμικρό δείγμα ευαισθησίας από τον κ. Χαρτσιώτη.
Δυστυχώς, δεν μας αφήνουν άλλη επιλογή. Οφείλουμε να υποδείξουμε ξανά, πως αν τίποτα δεν αγγίζει τον Χαρτσιώτη, τότε –με μαθηματική ακρίβεια– όλα αγγίζουν τον ίδιο τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Το αίσθημα ανασφάλειας στην κοινωνία είναι πλέον δυσθεώρητο. Επιβάλλεται ο διορισμός ενός «Ράμπο» στο συγκεκριμένο υπουργείο. Αμέσως μετά η ενίσχυση των νομοθεσιών ώστε να διευκολύνουν τον πόλεμο με το οργανωμένο έγκλημα. Με μουσαμάδες η καταστροφή είναι δεδομένη…
