Η απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου, να εγκρίνει με ποσοστό 71% πρόταση του ευρωβουλευτή Μιχάλη Χατζηπαντέλα αφορά συγκεκριμένα την ανέγερση μνημείου στη μνήμη των θυμάτων και των αγνοουμένων της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Ειδικά των θυμάτων της εισβολής. Δεν διαχωρίζει και δεν κατονομάζει ειδικά τα θύματα της ελληνοκυπριακής κοινότητας.
Παρότι εξ αντικειμένου όταν ένα μνημείο αναφέρεται στην τουρκική εισβολή αυτομάτως παραπέμπει ότι είναι σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και των πολιτών της Ελληνοκυπρίων, όχι των πολιτών της που ταυτίστηκαν με τους εισβολείς και πολέμησαν δίπλα τους. Αλλά, τι να κάνουμε, αυτά είναι τα γεγονότα.
Η πλειονότητα των Ελληνοκυπρίων το είδαν αυτό με ανακούφιση. Ένιωσαν ότι επιτέλους έστω και μετά μισό αιώνα αναγνωρίζεται και σημειώνεται με συμβολικό μνημείο ότι στην Κύπρο ΥΠΗΡΞΕ εισβολή από την Τουρκία. Και μάλιστα ότι συνεχίζεται η κατοχή ως μια ανοικτή πληγή εντός ευρωπαϊκού εδάφους. Δεν είναι ένα μνημείο σε βάρος της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Αν θίγεται κάποιος με αυτό είναι η Τουρκία, η χώρα που πραγματοποίησε την εισβολή.
Όμως ούτε καν αυτό μπορούμε να το διαχειριστούμε με λίγη αυτοσυγκράτηση. Ελληνοκύπριοι στέλνουν επιστολές στην Ευρώπη και καταγγέλλουν αυτή την απόφαση. Η κορύφωση ήρθε από το ΑΚΕΛ με δηλώσεις του ίδιου του Στεφάνου, αλλά και από τον ευρωβουλευτή Γιώργο Γεωργίου, ο οποίος με επιστολή προς την Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μέτσολα, της ζητά να αναγνωρίσει «την αναγκαιότητα ανέγερσης ενός κοινού μνημείου εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στη μνήμη των αγνοουμένων και των θυμάτων όλων των κοινοτήτων της Κύπρου για την περίοδο 1963-1974».
Της εξηγεί ότι «διεκδικούμε τη διακρίβωση της τύχης κάθε Κύπριου αγνοουμένου που χάθηκε είτε κατά τη διάρκεια της βάρβαρης τουρκικής εισβολής του 1974, είτε στις σφαγές αμάχων από τον ελληνοκυπριακό φασισμό το καλοκαίρι του 1974, είτε κατά τις διακοινοτικές ταραχές του 1963-64».
Δηλαδή, για να λέμε τα πράματα με το όνομά τους, αυτό που κάνει είναι να μολύνει την ιστορία και να απαλύνει την βαρβαρότητα μιας στρατιωτικής εισβολής. Η παρέμβαση του Γεωργίου, του Στεφάνου, του Κιζίλγιουρεκ, της Ερτατώς, του Παπαπέτρου και άλλων (διαβάζεις κάτι τσιόφτες στα διαδίκτυα να τραβάς τα μαλλιά σου), δεν έχει σχέση με την αναγνώριση θυμάτων της τραγικής ιστορίας μας ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους.
Έχει σχέση μόνο με το ότι για μια ακόμα φορά, με μια ακόμα αφορμή, από ένα ακόμα επίσημο βήμα, προσπαθούμε από μόνοι μας να μειώσουμε την βαρβαρότητα της εισβολή και να πείσουμε την Ευρώπη ότι η τουρκική εισβολή είναι μια πράξη δικαιολογημένη διότι ακολούθησε σφαγές αμάχων από τον ελληνοκυπριακό φασισμό, είτε το καλοκαίρι του 74, είτε στα χρόνια που προηγήθηκαν. Και είναι ίδιας έκτασης η εισβολή, ίδιας βαρβαρότητας και παραβίασης του διεθνούς δικαίου, με τις διακοινοτικές ταραχές του 1963-64.
Η τουρκική εισβολή άφησε πίσω της χιλιάδες φονευθέντες Ελληνοκύπριους, δύο χιλιάδες αγνοούμενους, εκατοντάδες βιασθείσες -γυναίκες όλων των ηλικιών, προσφυγοποίησε 200.000 ανθρώπους και άρπαξε και κατέχει το 38% του ευρωπαϊκού εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έδαφος που μετατρέπεται σε τουρκική επαρχία, αλλοιώνοντας ή και αφανίζοντας και την κυπριακή ταυτότητα της τ/κ κοινότητας. Όλα αυτά υποβαθμίζονται στο επίπεδο των δικοινοτικών ταραχών. Από εμάς τους ίδιους!
«Σας απευθύνουμε λοιπόν θερμή παράκληση να διασφαλίσετε πως το μνημείο των αγνοουμένων θα ενώνει όλους τους Κυπρίους και να αναδεικνύει τις οδυνηρές εμπειρίες όλων των Κυπρίων κατά τις τραγικές στιγμές της κυπριακής ιστορίας», λέει ο κ. Γεωργίου προς την Μέτσολα. Όμως το μνημείο αφορά την κορύφωση των τραγικών στιγμών της κυπριακής ιστορίας, που είναι η τουρκική εισβολή και η κατοχή.
Αυτό θα έπρεπε να αφορά και τους Τουρκοκύπριους. Υπάρχουν θύματα της τουρκικής εισβολής και στην τ/κ κοινότητα. Οι Τουρκοκύπριοι, όμως, δεν δέχονται ότι έγινε τουρκική εισβολή. Γι΄ αυτό αντιδρούν. Όπως αντέδρασε με ιδιαίτερη ένταση και ο Ερχιουρμάν. Οι Ελληνοκύπριοι, όμως, που αντιδρούν δεν αποδέχονται ότι η τουρκική εισβολή είναι ένα γεγονός ιδιαίτερης βαρβαρότητας και η μνήμη των θυμάτων της είναι μια υπενθύμιση στη ΕΕ για να βοηθήσει να απαλλαγεί η Κύπρος από τον εισβολέα;
Υ.Γ. Για τα θύματα της σκοτεινής δεκαετίας του 60 θα κάνουμε μνημείο όταν λυθεί το Κυπριακό και η Επιτροπή Αλήθειας αποκαταστήσει την ιστορία, που έχετε κάνει λάστιχο για να την φέρνετε στα μέτρα σας.
