Τα μηνύματα που «έφυγαν» από την Αθήνα, σε φίλους και εχθρούς, την Πέμπτη και την Παρασκευή είναι σημαντικά. Όχι μόνο επειδή η Ελλάδα εισέρχεται στο «κλαμπ» των χωρών που θα επιχειρήσουν γεωτρήσεις με την ελπίδα ανεύρεσης φυσικού αερίου και πετρελαίου… Υπάρχει άλλος λόγος πιο σοβαρός: Η παρουσία που προκάλεσε μία μεγάλη ευχάριστη έκπληξη ήταν της αμερικανικής αντιπροσωπείας. Και για τη σημαντικότητά της, αλλά και για το μέγεθος της. Υπουργοί, υφυπουργοί, αξιωματούχοι, επιχειρηματίες και οι συνεργάτες τους σχημάτισαν μία πολυπληθή ομάδα που στήριξε την προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης μεταφέροντας το μήνυμα ότι η Ελλάδα θα εξελιχθεί σύντομα σε ενεργειακό κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου μέσω του οποίου θα «στραγγαλιστεί» οικονομικά η Ρωσία και οποιαδήποτε άλλη δύναμη θεωρεί η Αμερική ότι θα μπορούσε να την απειλήσει.
Η επιμονή του υπουργού Εσωτερικών των ΗΠΑ στην ενεργειακή ασφάλεια μπορεί να χαρακτηριστεί και σκληρή προειδοποίηση για όποια χώρα αντιταχθεί στους σχεδιασμούς του σημερινού Λευκού Οίκου υπό τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Η απόφαση της Αμερικής είναι ότι θα συνομιλήσει με όλες τις πρωτεύουσες των χωρών της περιοχής και θα εξηγήσει ότι η επιβολή της ειρήνης ενίοτε επιτυγχάνεται και με την στρατιωτική δύναμη.
«Ειρήνη δια της ισχύος» διακήρυξε ο κ. Τραμπ όταν ξεκίνησε να ασχολείται με τη Μέση Ανατολή. Και είτε τον συμπαθεί κανείς, είτε τον αντιπαθεί, δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι επέβαλε την ειρήνη στη Γάζα -αν και είναι εύθραυστη ακόμα- χρησιμοποιώντας τη δύναμη των ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων, τις οποίες και ενίσχυσε με το πιο εξελιγμένο πολεμικό υλικό που διαθέτουν οι ΗΠΑ.
Όποιος μελετά τις δηλώσεις του Πλανητάρχη εύκολα αντιλαμβάνεται ότι δεν θα επιτρέψει πισωγυρίσματα. Την Πέμπτη επέστρεψε στο Εβραϊκό Κράτος να επιτεθεί στη Χεζμπολάχ του Λιβάνου η οποία επιχείρησε να σηκώσει κεφάλι. Τα ίδια και χειρότερα θα επιτρέψει να γίνουν και εναντίον της Χαμάς, η οποία προσπαθεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες της.
Η ενέργεια είναι ένα σημαντικό όπλο στα χέρια μεγάλων, αλλά και μικρών κρατών. Αρκεί να εξετάσουμε δια γυμνού οφθαλμού τη δύναμη ισχύος που εξασφάλισαν τα μικρά κράτη, τα οποία διαθέτουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Η κάθε μία από αυτές τις χώρες διαθέτουν πολεμικό υλικό που δεν έχουν ισχυρά και πολυπληθή κράτη.
Το δόγμα της κυβέρνησης του Ντόναλντ Τραμπ για την ενέργεια είναι ότι το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο ενώνουν, δεν χωρίζουν τους λαούς. Αν τα παλιά χρόνια ήταν η αιτία για πολέμους τώρα θα είναι το όχημα για την επικράτηση της ειρήνης.
Είναι απόφαση της Ουάσιγκτον να επιβληθεί και ενεργειακά στην Ανατολική Μεσόγειο. Πέραν της ισχύος στη θάλασσα και τον αέρα με τα αεροπλανοφόρα και τα καλύτερα μαχητικά αεροσκάφη που διαθέτει, ο στόχος είναι γνωστός: ο έλεγχος θα είναι απόλυτος με το βλέμμα στη Μόσχα και στο Πεκίνο, που και αυτό έχει φυτέψει ρίζες στην Αφρική με στόχο τη Μεσόγειο.
Με τα δεδομένα αυτά η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία καλούνται να αναλάβουν σημαντικό ρόλο σαν δύο χώρες που προσφέρουν βάσεις, ιδιαίτερα η Μεγαλόνησος που δεν χαρακτηρίστηκε τυχαία «αβύθιστο αεροπλανοφόρο». Η αποφασιστικότητα με την οποία επέβαλε η Αμερική τη συνάντηση των 3+1, θα μείνει στη διπλωματική «ιστορία». Κλείστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και στη διάρκεια της πάρθηκαν αποφάσεις. Οι υπουργοί Ενέργειας της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ συνομίλησαν με τον Αμερικανό ομόλογό τους με την προσθήκη του υπουργού Εσωτερικών και τσάρου της Ενεργειακής Κυριαρχίας των ΗΠΑ. Είναι ο προεδρικός φίλος που έλαβε εντολή από τον κ. Τραμπ να «συλλάβει» το σχέδιο ενεργειακού ελέγχου της Μεσογείου, αλλά και να το υλοποιήσει. Και αυτό κάνει εδώ και μερικούς μήνες.
Σχετικά ενημέρωσε την περασμένη εβδομάδα και τον ικανό υπουργό Εξωτερικών της Κύπρου, Κωνσταντίνο Κόμπο ο οποίος πρέπει να έφυγε από τη συνάντηση απόλυτα ικανοποιημένος.
Η αλήθεια είναι ότι στη διάρκεια της διήμερης ενεργειακής σύναξης στην Αθήνα, με την εντυπωσιακή παρουσία και 25 υπουργών Ενέργειας ευρωπαϊκών χωρών, απουσίαζε η κατοχική Τουρκία. Καμία αναφορά. Αυτό, όμως, δεν μπορεί να μας καθησυχάζει και στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Στο νησί διατηρεί χιλιάδες στρατιώτες και απειλεί την Ελλάδα από τη Θράκη μέχρι και τη Λιβύη. Και δεν πρόκειται να σταματήσει. Το βασικό ερώτημα που έθεσε σημαντικός διπλωμάτης του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, είναι εάν θα συνεχίσει ο ισλαμιστής Ερντογάν να ενοχλεί προκλητικά και αδικαιολόγητα δύο χώρες, την Ελλάδα και την Κύπρο, τις οποίες ένταξε η Ουάσιγκτον στο δίκτυο των κρατών της Μεσογείου, πάνω στις οποίες θα στηριχθεί το ενεργειακό της σχέδιο.
Η απάντηση είναι εύκολη: Θα είναι δύσκολο… Όμως, δεν πρόκειται να αναληφθεί «δράση», όπως την εννοεί ο καθένας. Αντίθετα θα γίνει προσπάθεια ένταξης της στο πλαίσιο που καθόρισε η Αμερική υπό τον όρο ότι θα υπάρχει σεβασμός στη νομιμότητα. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να έχει κανείς αμφιβολία.
Οι θριαμβευτικές δηλώσεις είναι καλές και δικαιολογημένες, αλλά τώρα χρειάζεται σκληρή δουλειά για να υλοποιηθούν όσα αποφασίστηκαν. Πάντως, αποδεικνύεται σοφή η απόφαση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας να ανέβει στο δυτικό-και ειδικά στο αμερικανικό- άρμα, κόβοντας κάθε δίαυλο με τη διεφθαρμένη Μόσχα, η οποία εκμεταλλευόταν την Κύπρο για να ξεπλύνει βρώμικο χρήμα και να παρανομεί.
Η γνωστή αμερικανική φράση «είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό» δεν ισχύει για την περίπτωση. Τα πράγματα φαίνονται εξαιρετικά, είναι και αληθινά…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Όντως έτσι έχουν τα πράγματα; «Ο αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας» (Ρω μ. 6,7); Διίστανται οι απόψεις, διότι δεν νομίζω ότι θα βρεθεί κανείς που θα συνδέσει τη φράση με τον Χίτλερ ας πούμε, τον Στάλιν, τον τουρκικό Αττίλα και πάει λέγοντας. Μελέτησα όσα ειπώθηκαν για τον μακαρίτη ιδρυτή του ΔΗΣΥ, Γλαύκο Κληρίδη με τον οποίο προσωπικά είχα μία σχέση «μακριά και αγαπημένοι», αν και υπήρξαν περιπτώσεις σύγκρουσης για την εποχή της ανάληψης της προεδρίας στο μεταπραξικόπημα. Σίγουρα ήταν ένας εκ των πλέον δημοκρατικών ανθρώπων που έχουμε γνωρίσει στον ελληνικό χώρο. Θα προσθέσω ότι ήταν και Πατριώτης -αν και πολλοί θα διαφωνήσουν. Ο πραγματικός Γλαύκος Κληρίδης ήταν αυτός που πήρε την απόφαση να αγοράσει το ρωσικό σύστημα S-300. Είναι άδικο για τον Κληρίδη να τον παρουσιάζει ο σημερινός ΔΗΣΥ των υποστηρικτών του φιλοτουρκικού «Σχεδίου Ανάν» ως ένα πολιτικό έτοιμο να υποχωρήσει για το δήθεν καλό της Πατρίδας.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Η κ. Αννίτα Δημητρίου θυμήθηκε το φασισμό και καλά κάνει, διότι παραμένει μία επικίνδυνη μάστιγα -έτσι θα την χαρακτηρίσω- για όλο τον κόσμο. Αλλά πρέπει να κοιτάξει και το «σπίτι» της, καθώς ο ΔΗΣΥ έχει βαθιές ρίζες στη λεγόμενη «εθνικοφροσύνη». Στηρίζεται απόλυτα, ιδιαίτερα στην επαρχία, σε αυτούς τους ανθρώπους. Εάν έχει αποφασίσει να «καθαρίσει» το κόμμα να τη χειροκροτήσουμε. Παρά το γεγονός ότι καραδοκεί το ακροδεξιό ΕΛΑΜ, το οποίο-δυστυχώς- κάθε μέρα που περνά ισχυροποιείται με δική της ευθύνη. Αν άλλαζε την απαράδεκτη θέση για τη λύση του Κυπριακού το κόμμα της θα έφτανε στο 40%…
