Έχουν μέλλον τα κόμματα του Κέντρου; Θα συνεχίσουν να διατηρούν κοινοβουλευτική παρουσία; Πρόκειται για το κρίσιμο ερώτημα που πλανάται πάνω από το πολιτικό σκηνικό ενόψει των βουλευτικών εκλογών του ερχόμενου Μαΐου. Για το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ, δύο κόμματα με μακρά κοινοβουλευτική διαδρομή, το εκλογικό αποτέλεσμα αποκτά χαρακτήρα υπαρξιακού ζητήματος. Ζήτημα επιβίωσης είναι, ταυτόχρονα, και για τη ΔΗΠΑ η ανανέωση της κοινοβουλευτικής της παρουσίας.
Ως εκ τούτου, το θέμα δεν αφορά ένα μεμονωμένο κόμμα, αλλά το σύνολο του πολιτικού χώρου που αυτοπροσδιορίζεται ως Κέντρο. Ποια, όμως, θα μπορούσε να είναι η απάντηση σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα;
Η επιστροφή του Μιχάλη Γιακουμή στο ΔΗΚΟ δεν αποτέλεσε έκπληξη. Αντιθέτως, ήρθε να επιβεβαιώσει φήμες που κυκλοφορούσαν ήδη από την ημέρα αποστολής της επιστολής του βουλευτή Αμμοχώστου προς τον πρόεδρο της ΔΗΠΑ, Μάριο Καρογιάν, με την οποία ζητούσε εξηγήσεις για αναφορές του προέδρου του ΔΗΚΟ, Νικόλα Παπαδόπουλου, σε συνέντευξή του στον «Φ».
Η συζήτηση περί αποχώρησης του Μιχάλη Γιακουμή από τη ΔΗΠΑ είχε ξεκινήσει από το καλοκαίρι, με τις φήμες να τον θέλουν να εξετάζει ακόμη και ένταξή του στο «Άλμα» του Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Τελικά, επέστρεψε στο ΔΗΚΟ, με τον Νικόλα Παπαδόπουλο να τον καλωσορίζει πίσω στο «σπίτι του», υπογραμμίζοντας ότι το κόμμα απευθύνει εδώ και καιρό δημόσια πρόσκληση προς όλους όσοι συμφωνούν με τις θέσεις και το όραμά του για μια ελεύθερη, ασφαλή και ευημερούσα Κύπρο, να συμπορευθούν σε μια κοινή πορεία ευθύνης και συνεργασίας.
Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ τόνισε, μάλιστα, ότι το κόμμα έχει λάβει συνειδητή απόφαση να ξεπεράσει διαφορές του παρελθόντος, να αναγνωρίσει λάθη και να ανακαλέσει διαγραφές, προκειμένου να ενισχυθεί η ενότητα και να επιστρέψουν στις τάξεις του συναγωνιστές που μπορούν και θέλουν να προσφέρουν σε μια μεγάλη συλλογική προσπάθεια.
Οι τοποθετήσεις αυτές αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα αν συνδυαστούν με τις αναφορές του κ. Παπαδόπουλου για την πορεία της κυπριακής οικονομίας, την οποία χαρακτήρισε θετική, επισημαίνοντας ότι τα οικονομικά δεδομένα είναι από τα καλύτερα που γνώρισε ποτέ η χώρα. Παράλληλα, προειδοποίησε ότι αυτή η πορεία δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη και ότι οι θυσίες του κυπριακού λαού μπορεί να τεθούν σε κίνδυνο αν επικρατήσουν δυνάμεις που θα οδηγήσουν τη χώρα σε νέες περιπέτειες.
Καταλήγοντας, ανέφερε ότι ο χώρος του Κέντρου οφείλει να αποτελεί εγγύηση ασφάλειας, ομαλότητας και σταθερότητας για την κοινωνία, την οικονομία και τη χώρα, υπογραμμίζοντας ότι σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια «δεν περισσεύει κανείς».
Σχεδόν ταυτόχρονα, ήρθε η απάντηση της ΔΗΠΑ, η οποία υποστήριξε ότι δεν μπορεί να υπάρξει συνένωση του κεντρώου χώρου όταν η μοναδική πολιτική πρακτική που ακολουθείται από τον Νικόλα Παπαδόπουλο είναι η αποσπασματική μετακίνηση στελεχών από άλλα κόμματα του Κέντρου, όπως η ΕΔΕΚ και η ΔΗΠΑ. Η ανακοίνωση ήταν ιδιαίτερα αιχμηρή, χαρακτηρίζοντας τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ ως πρωταγωνιστή της διάσπασης του Κέντρου.
Αντιπαράθεση υπήρξε και με την ΕΔΕΚ, με αφορμή τη μετακίνηση του Ανδρέα Αποστόλου, με τον πρόεδρο του κόμματος, Νίκο Αναστασίου, να διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να στηρίξει υποψηφιότητα του Νικόλα Παπαδόπουλου για την Προεδρία της Βουλής.
Συνεπώς, από τη μία πλευρά διαφαίνεται η αντικειμενική ανάγκη συνεργασίας των κομμάτων του Κέντρου ως ενιαίου πολιτικού χώρου, ενώ από την άλλη καταγράφεται μια έντονη μεταξύ τους μάχη επικράτησης και επιβίωσης. Διότι, στο τέλος της ημέρας, αυτό είναι που αποτυπώνεται στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Η απειλή για τα κόμματα του Κέντρου είναι κοινή και η ανάγκη συνεργασίας δεδομένη. Ωστόσο, για να οικοδομηθούν πραγματικά κανάλια συνεννόησης απαιτούνται πολιτική βούληση, χρόνος, αλληλοσεβασμός και ένας σαφής κοινός στόχος. Υπάρχουν όλα αυτά σήμερα; Θα μπορούσε η συνεργασία να εκφραστεί μέσα από τη συνύπαρξή τους ως συμπολιτευόμενα κόμματα, όμως, τουλάχιστον ενόψει των εκλογών, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει.
