Η Greco ήλθε, είδε και απήλθε. Αφήνοντάς μας να κάνουμε όσα πρέπει να κάνουμε. Μεγάλα παιδιά είμαστε και επαρκώς σπουδαγμένοι. Δεν θα έπρεπε να χρειαζόμαστε επιθεωρητές από τα ξένα να μας πούνε πώς λειτουργεί ένα αδιάφθορο κράτος, με ένα μη εμπλεκόμενο δικαστικό σώμα. Μας αρέσει όμως να επικαλούμαστε ξένους εμπειρογνώμονες. Για την παιδεία, την οικονομία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, για την αξιοποίηση των σκουπιδιών, για τη μεταρρύθμιση της δημόσιας υπηρεσίας… Αν και στο τέλος δεν τους λαμβάνουμε υπόψιν. Γιατί προφανώς όταν εμείς είχαμε πολιτισμό αυτοί ζούσαν σε σπηλιές και έτρωγαν βαλανίδια. Για αυτό λοιπόν, αν και μας είπανε ξανά τι χρειάζεται να γίνει στο δικαστικό σώμα και αλλού, από τις 16 συστάσεις εφαρμόσαμε τις δύο, αλλά ακόμα κι αυτές εν μέρει, όπως διαπίστωσαν στη νέα τους επίσκεψη.
Αν είναι δυνατόν να εισηγούνται την καθιέρωση πειθαρχικών ποινών για δικαστές. Τις οποίες θα επιβάλει ποιος; Εδώ, στο απώγειο της οικονομικής κρίσης, ενώ ζητήθηκε από τους πάντες να κάνουν θυσίες, οι δικαστές δεν δέχθηκαν ούτε τον μισθό τους να αγγίξει κανείς. Γιατί μετά θα ήταν ευάλωτοι και ενδεχομένως να έχαναν την αντικειμενικότητά τους. Δεν φταίνε όμως οι δικαστές. Το δικαστικό σώμα είναι μέρος μιας κοινωνίας που νοσεί από παντού και το ξέρει, αλλά δεν θέλει να αλλάξει. Δεν είναι καν πως θεωρούμε πως η κυπριακή κοινωνία έχει ανοσία στη διαφθορά. Το αντίθετο. Το ξέρουμε πως είναι βαθιά βουτηγμένη στη διαφθορά, αλλά το ένα χέρι νίβει το άλλο.
Όταν έρχονται οι ξένοι οργανισμοί να μας επιβλέψουν, συμπεριφερόμαστε σαν οι καλύτεροι μαθητές. Κατανοούμε όσα μας λένε, συμφωνούμε μαζί τους, στεκόμαστε δίπλα – δίπλα και κάνουμε δηλώσεις θέτοντας πλαίσια και χρονοδιαγράμματα. Αλλά μόλις κλείσουν πίσω τους την πόρτα, σχίζουμε τις σημειώσεις μας και συνεχίζουμε σε αυτά που ξέραμε. Το ίδιο κάναμε και με την Τρόικα. Πειθήνιοι στις προσταγές της. Όλα θα τα αλλάζαμε θέτοντας βάσεις για μια νέα υγιή κοινωνία και εύρωστη μακροπρόθεσμα οικονομία. Στο τέλος όμως, κάναμε μία αρπαχτή πουλώντας διαβατήρια και κτίζοντας πύργους καταφέρνοντας να επιβιώσουμε και τίποτα άλλο πια δεν είχε σημασία. Η πρόσκαιρη επιτυχία μας να ανταπεξέλθουμε ήταν αρκετή. Και τώρα η Greco μας λέει τι να κάνουμε για να οχυρώσουμε την αμεροληψία θεσμών. Και εμείς κουνάμε με κατανόηση το κεφάλι, αλλά κούνια που τους κούναγε. Πώς θα αλλάξουν τα πράγματα με όλους τους πρωταγωνιστές να παραμένουν στις θέσεις τους; Αυτοί που δημιούργησαν τη νοσηρότητα θα στήσουν τώρα ένα αδιάφθορο σύστημα; Οι πυρομανείς δεν σβήνουν φωτιές. Μόνο αν τεθούμε ως κράτος υπό μόνιμη επιτήρηση ίσως καταφέρουμε να αλλάξουμε.
