ΔΥΟ –παράλληλα και σχετικά– σχόλια:
· Το πρώτο από τον ΑΠΙΜ: «Μια δοκιμή μπορεί να πείσει… Σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε στο Ισραήλ, εάν κάποιος παραμείνει μακριά από σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και ιδιαίτερα το faceboοκ ανεβάζει κατακόρυφα το επίπεδο ευτυχίας, ενώ παράλληλα μειώνει κάθετα το επίπεδο άγχους. Είναι μια καλή ευκαιρία για τον καθένα να το δοκιμάσει και να προσπαθήσει για έναν μήνα να μείνει μακριά από το facebook και τα δήθεν κοινωνικά σχόλια που αναρτώνται και τα οποία, τις πλείστες φορές, δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά αποτελούν προσπάθεια κάποιων να δημιουργήσουν εντυπώσεις…»
· Το δεύτερο από την Ξένια Τούρκη: «Τίποτα δεν μένει κρυφό στο Διαδίκτυο». Και αναφέρεται στο «μπλέξιμο» του κυβερνήτη της Βιρτζίνια, Ραλφ Νόρθαμ, ο οποίος εξαιτίας μιας φωτογραφίας σε λεύκωμα του πανεπιστημίου που φοιτούσε, και η οποία τον απεικονίζει να φορεί στολή της Κου Κλουξ Κλαν ήρθε στο φως της δημοσιότητας και απειλεί να του καταστρέψει την καριέρα. «Η απολογία του δεν ήταν αρκετή για να κατευνάσει τον σάλο που προκλήθηκε, και οι πιέσεις για να παραιτηθεί γίνονται όλο πιο έντονες μέρα με τη μέρα.»
Με την επισήμανση:
«Αν μια φωτογραφία από το παρελθόν είναι ικανή να αναποδογυρίσει τη ζωή κάποιου, μπορούμε να φανταστούμε τι γίνεται σήμερα όπου έχουμε βγάλει την ιδιωτικότητά μας σεργιάνι στα κοινωνικά δίκτυα. Όταν κατακλύζουμε το διαδίκτυο με αμέτρητες φωτογραφίες μας, όταν δημοσιοποιούμε το κάθε μας βήμα, όταν καταγράφουμε κάθε μας σκέψη και κάθε μας συναίσθημα. Η ζωή μας πλέον είναι ανοικτό βιβλίο, το οποίο μπορεί να διαβάσει ο οποιοσδήποτε. Τρομακτικό αυτό!
»Καμιά δικλίδα ασφαλείας και κανένας δυνατός κωδικός πρόσβασης δεν μπορεί να μας προστατέψει από τι ίδιές μας τις κινήσεις. Αυτή είναι πλέον η πραγματικότητά μας. Στις αστυνομικές ταινίες ακούμε συχνά την ατάκα “οτιδήποτε θα πεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου”. Μια ανάλογη προειδοποίηση θα πρέπει να υπάρχει και σε κάθε βήμα μας στο Διαδίκτυο. Ακόμη και κάτι που θεωρούμε ασήμαντο ή αθώο, μπορεί σε κάποια στιγμή στο μέλλον να μετατραπεί στο στοιχείο που θα μας καταδικάσει».
(Τέτοια ακούει ο χρονογράφος και δεν… μετακινείται από την απορροφητική του!…)
