Χρόνο με τον χρόνο η συζήτηση του κρατικού προϋπολογισμού, η οποία είναι η κορυφαία νομοθετική πράξη του έτους, γίνεται πιο χλιαρή και αδιάφορη. Ίσως να φταίνε οι ομιλίες των βουλευτών, κάποιες από τις οποίες είναι ανούσιες. Ίσως να φταίει η ξύλινη γλώσσα που χρησιμοποιούν κάποιοι εκπρόσωποι του λαού, οι οποίοι ελλείψει επιχειρημάτων κάνουν αναδρομή στο παρελθόν, παρά να προχωρούν σε τεκμηριωμένες προτάσεις. Ίσως να φταίει η καταρράκωση του κύρους των θεσμών.
Αυτοί και άλλοι λόγοι μηδενίζουν το ενδιαφέρον των πολιτών, οι οποίοι κουράστηκαν να βλέπουν την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση να αλληλοκατηγορούνται για τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Οι πολίτες εδώ και δύο χρόνια βρίσκονται μέσα στην αβεβαιότητα λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και πλέον δεν ικανοποιούνται από τα μεγάλα λόγια και τις υποσχέσεις, οι οποίες δεν πρόκειται να υλοποιηθούν. Τους ενδιαφέρει να ακούσουν χειροπιαστές προτάσεις, για την επιβίωση τους, προτάσεις που θα δίνουν προοπτική ενίσχυσης των εισοδημάτων τους, κάτι το οποίο είναι αναγκαίο όσο ποτέ, λόγω της ακρίβειας. Επίσης, επιθυμούν να επιστρέψει η ζωή τους στην κανονικότητα και να είναι ελεύθεροι, χωρίς να παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα εξαιτίας των μέτρων που λαμβάνονται εδώ και δύο χρόνια για αναχαίτιση του κορωνοϊού.
Αυτά τα σημαντικά ζητήματα είναι που ταλανίζουν τους πολίτες. Ο κόσμος δεν νοιάζεται εάν η Βουλή μέσω τροπολογίας τερματίζει την εργοδότηση των συμβούλων του Προέδρου της Δημιοκρατίας, οι οποίοι μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου, καθώς πρόκειται για μια πολύ κακή πρακτική που εφαρμόζεται δυστυχώς εδώ και χρόνια. Στο παρελθόν ο «Φ» ασχολήθηκε με το θέμα και διαπίστωσε πως μέσω της συγκεκριμένης διαδικασίας μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου στον δημόσιο τομέα πέραν των 80 εργαζομένων, οι οποίοι αρχικά μπήκαν στο δημόσιο μέσω της αγοράς υπηρεσιών. Πρακτική η οποία είναι λανθασμένη γιατί ουσιαστικά κάποιοι μπαίνουν στο δημόσιο από το παράθυρο. Η κάθε κυβέρνηση με αυτό τον τρόπο κανόνιζε τους δικούς της. Απλά οι πολίτες θα το συζητήσουν το συγκεκριμένο θέμα υπό τη μορφή κουτσομπολιού για 2-3 μέρες και στη συνέχεια θα το ξεχάσουν.
Άλλο ένα θέμα που προκαλεί την αγανάκτηση των πολιτών είναι το πάρε-δώσε κυβέρνησης κομμάτων και αντίστροφα. Στη φετινή συζήτηση του προϋπολογισμού είδαμε έναν ΔΗΣΥ να κάνει ανοίγματα στα αντιπολιτευόμενα κόμματα, εκτός από το ΑΚΕΛ, για να βρει συμμάχους στη Βουλή, καθώς δεν έχει την απαιτούμενη πλειοψηφία. Κάτι το οποίο είναι και αναμενόμενο, καθώς πλησιάζουν οι προεδρικές εκλογές και ίσως να επιχειρείται να στηθεί κάποια συνεργασία.
Επιπρόσθετα, οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται εάν η Βουλή έβαλε ψαλίδι 7% στις λειτουργικές δαπάνες, 10% στις συμβουλευτικές υπηρεσίες και τα σεμινάρια και απέκοψε για άλλη μια χρονιά τις δαπάνες για τις αποκρατικοποιήσεις, οι οποίες ουσιαστικά δεν έχουν υλοποιηθεί.
Αυτή η αδιαφορία των πολιτών, την οποία μάλιστα πάρα πολλοί επέδειξαν και στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Μαϊου, θα πρέπει να προβληματίσει τους βουλευτές. Θα πρέπει τα κόμματα να συμβουλευτούν τους επικοινωνιολόγους τους και να κτίσουν ένα νέο πολιτικό προφίλ, το οποίο θα τους φέρει πιο κοντά στα μικρά και καθημερινά προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες. Παρόλο που ήδη οι κομματάρχες αλωνίζουν την Κύπρο, δεν φαίνεται να λαμβάνουν τα μηνύματα της εποχής. Θα ήταν καλό, κατά τις επαφές που έχουν με τους απλούς πολίτες να είναι αληθινοί και να αφουγκράζονται τα προβλήματα τους.
