«Ένας αγρότης φώναξε τα παιδιά του που όλο καυγάδιζαν μεταξύ τους και τους είπε να φέρουν από ένα κλαδί. Αφού έκανε τα κλαδιά ένα δεμάτι και τα έδεσε, προκάλεσε ένα ένα τα παιδιά του να πάρουν το δεμάτι και να το σπάσουν.

Όλα προσπάθησαν, αλλά μάταια. Κατόπιν ο πατέρας έλυσε το δεμάτι και έδωσε από ένα κλαδί σε κάθε παιδί για να το σπάσει, πράγμα που έκαναν με μεγάλη ευκολία. Στο τέλος ο πατέρας είπε: «Βλέπετε, παιδιά μου, πως αν παραμείνετε ενωμένοι, θα είστε ανίκητοι. Όμως αν διαφωνείτε και χωρίσετε, θα καταστραφείτε». Αίσωπος

«Σ’ αγαπώ, σαν το γέλιο του Μάη, σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ, σαν παλιά αμαρτία σε θέλω».

Ο Μάιος αποτελεί μήνα χαράς και λατρείας της φύσης, με έθιμα διαχρονικού χαρακτήρα, όπως το μαγιάτικο στεφάνι, το οποίο ενισχύει τις σχέσεις ανθρώπου και φύσης. Επιπλέον ως μήνας της εργατικής τάξης, μπορεί να ενδυναμώσει τις ανθρώπινες συνειδήσεις για έναν κόσμο βαθύτατα δημοκρατικό, αλληλέγγυο και ενωμένο. Ο Μάης όμως του 2024, τείνει να χάσει το νόημα του ως μήνας χαράς και γιορτής του συνδικαλισμού, λόγω των επικείμενων εκλογών της συνδικαλιστικής μας οργάνωσης, της ΠΟΕΔ. Κάποιοι, ένεκα της επικείμενης αφυπηρέτησής τους, και της, επί πολλών ετών παρουσίας, τους στα συνδικαλιστικά έδρανα, με μια σειρά από επικοινωνιακά «τρικς» δείχνουν να θέλουν να αποκτήσουν, έστω και την υστάτη «τίτλο ιδιοκτησίας» της ΠΟΕΔ, περιφερόμενοι από τηλέφωνο σε τηλέφωνο, από γκρουπ σε γκρουπ, σχεδόν επαιτώντας τις 12 ψήφους που τους «λείφκουνται». Έχει φανεί ότι την καρέκλα της προεδρίας την θέλουν διακαώς «σαν παλιά αμαρτία», πριν αφυπηρετήσουν…

«Δεν είχες τίποτα να πεις, κύριε. Γιατί ηνώχλησες τις λέξεις, γιατί τις ηνώχλησες;»

Έτσι αντί προεκλογικά, να ακούμε ορθής λογικής επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα, εύστοχες τοποθετήσεις με σοβαρές θέσεις και προτάσεις, συνεχίζουμε να παρακολουθούμε ένα «ξεκατίνιασμα» κυριολεκτικά παντού: σε πηγαδάκια, σε τηλέφωνα, σε γκρουπς, σε τοίχους και μαντρότοιχους. Όλα αυτά μας προκαλούν θλίψη για το επίπεδο ορισμένων, καθώς και για την εικόνα που εκπέμπουν για τον κλάδο μας προς τα έξω. Συμπεριφορές τύπου «Νίκου Ξανθόπουλου» (το φτωχό, δυστυχισμένο και κατατρεγμένο λαϊκό παιδί του ελληνικού κινηματογράφου), μπορεί να ερμηνεύονται από τους συνομιλητές μας σε διαπραγματεύσεις (εργοδότες και άλλους) ως αδυναμία. Οι διαφωνίες είναι θεμιτές, όπως και η καλόπιστη κριτική… Όμως οι τεχνητοί προεκλογικοί διαξιφισμοί, οι σκόπιμοι υψηλοί ή/και άλλοι τόνοι, οι άδικες μηδενιστικές κατηγορίες και οι επάρσεις από τηλεοράσεως, δεν δείχνουν σοβαρότητα, ήθος, αξιοπρέπεια, συλλογικότητα. Σε τελική ανάλυση όλα αυτά πληγώνουν την εμπιστοσύνη των μελών προς την Οργάνωση μας και συμβάλλουν στην απαρέσκεια και στην απαξίωση που όλοι διαπιστώνουμε και σχολιάζουμε.

Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι μετά τις εκλογές η συνεργασία τους ενός με τον άλλο είναι απόλυτα αναγκαία, ώστε να υποστηρίξουμε τα δίκαια αιτήματα του κλάδου και των συναδέλφων μας σε όλα τα δώματα της εξουσίας. Μέσα από γόνιμη αντιπαραβολή απόψεων και επιχειρημάτων, θα πρέπει, να αναζητήσουμε διεξόδους στα τόσα πολλά προβλήματα που εκκρεμούν ή που αναφύονται, καθημερινά στα σχολεία μας. Πρέπει να αναζητήσουμε τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση ώστε να  ανανεώσουμε και να βελτιώσουμε τον τρόπο λειτουργίας της Οργάνωσής μας, για να ανταποκρίνεται περισσότερο στις προσδοκίες όλων των μελών της. Είμαστε συνδικαλιστές, όλοι στο ίδιο χαράκωμα.

«Άνοιξε το παράθυρο να μπει, δροσιά να μπει του Μάη εμείς γι’ αλλού κινήσαμε γι’ αλλού, κι αλλού η ζωή μας πάει(;)»

Η κοινωνία, μας εμπιστεύεται το μέλλον των παιδιών της, εναποθέτει τις ελπίδες της σε ό,τι αφορά τη διαπαιδαγώγηση και τη διαμόρφωση των χαρακτήρων της επόμενης γενιάς. Ας φανούμε αντάξιοι των προσδοκιών της. Ξέρετε, αυτό που μετρά τελικά είναι τα έργα και οι πράξεις του καθενός μας και στη βάση αυτών κρινόμαστε από το σύνολο των συναδέλφων μας. Θυμίζουμε έτσι στον εαυτό μας ότι ο αντίπαλος δεν είναι εντός αλλά εκτός, ότι υπηρετούμε τον ίδιο σκοπό και ότι για σύμμαχο έχουμε ο ένας τον άλλο. Και στην κοινή μας προσπάθεια κανείς δεν περισσεύει, αφού όλοι είμαστε εθελοντές. Άλλοι βοηθούν με την πέννα, άλλοι με το λόγο, άλλοι με τις ιδέες, άλλοι με την κριτική, άλλοι με την ψήφο, άλλοι με τη συμμετοχή σε διαδηλώσεις, άλλοι με την επιρροή… και το διακύβευμα δεν είναι ποιος προσφέρει περισσότερο, ποιος προσφέρει πιο σωστά ή, ίσως, ποιος θα αποκλειστεί από τη συμμετοχή, άλλα πώς θα έρθουν κοντά περισσότεροι να συνεισφέρουν …

Κλείνοντας εύχομαι:

•             καλή επιτυχία στις εκλογές της ΠΟΕΔ στον/στην αγαπητό/αγαπητή συνάδελφο/συναδέλφισσα συνυποψήφιο/συνυποψήφια αλλά και ανθυποψήφιο/ανθυποψήφια, 

•             καλή ψήφο στον/στην αγαπητό/αγαπητή συνάδελφο/συναδέλφισσα που έχει παρόμοια ή διαφορετική άποψη με αυτήν που εκφράζω, αλλά

•             κυρίως σε όλους/όλες και όσους/όσες εκλεγούν, δουλειά, δουλειά, δουλειά, γιατί ο κλάδος μας χρειάζεται δυνατούς και ενωμένους και αυτό προτάσεις το συμφέρον όλων μας.

Τα μέλη της ΠΟΕΔ επιθυμούν την Ηγεσία που τους αξίζει!!! Δυνατή ΠΑΔΕΔ – Δυνατή ΠΟΕΔ!!!

Στέλιος Οδυσσέως

Πρόσφυγας Εκπαιδευτικός Δημοτικής

Υποψήφιος Γενικός Αντιπρόσωπος ΠΑΔΕΔ – Πρωτοπορία Λευκωσίας