Είναι πραγματικά απίστευτο αυτό που συμβαίνει με τους εραστές της προσέγγισης «λύση να ‘ναι και ό,τι να ‘ναι», οι οποίοι κατηγορούν συνεχώς τη δική μας πλευρά για στην στασιμότητα στο Κυπριακό και την έλλειψη προόδου, ενώ ταυτόχρονα αφήνουν στο απυρόβλητο την τουρκική πλευρά, παρόλο που είναι εκείνη που αρνείται να πραγματοποιηθεί, έστω και κοινωνικού χαρακτήρα συνάντηση μεταξύ του Προέδρου Χριστοδουλίδη και του κατοχικού ηγέτη.

«Αγωνιούν», λένε, για το μέλλον της Κύπρου, αλλά ευθύνεται ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης και όχι η τουρκική πλευρά που δημόσια δηλώνει ότι η μόνη λύση που επιδιώκει είναι αυτή των δύο κρατών. Φταίει ο Νίκος Χριστοδουλίδης για την αδιαλλαξία του Ερσίν Τατάρ. Στήνουν στον τοίχο το Νίκο Χριστοδουλίδη γιατί δεν κάνει κάτι προκειμένου να αρθεί η αδιαλλαξία του κατοχικού ηγέτη και της Τουρκίας και να επαναρχίσει ο διάλογος. Δεν λένε όμως τί πρέπει να κάνει. Μήπως θα πρέπει να δεχθεί τις δύο χωριστές κυριαρχίες; Μήπως θα πρέπει να δεχθεί τα δύο κράτη; Ρίχνουν ένα κενό σύνθημα «να αναλάβει πρωτοβουλίες ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης για να αρθεί το αδιέξοδο», και νομίζουν ότι ασκούν ψηλή πολιτική.  

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης έχει τονίσει αμέτρητες φορές την ετοιμότητά του να συναντηθεί με τον κατοχικό ηγέτη, ο οποίος, όμως αρνείται, έστω και στην πραγματοποίηση κοινωνικής συνάντησης.  Και επειδή ο Ερσίν Τατάρ προβάλλει ακραίες θέσεις, για να μην τον κακοφανίσουν, στο δικό τους μυαλό θα πρέπει να φέρει εξίσου ευθύνη και ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης για να έχουμε και «ισότητα» για την ύπαρξη του αδιεξόδου.  

Αγωνιούν στον υπέρτατο βαθμό οι εραστές της όποιας λύσης γιατί καθυστερεί και δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί η διευρυμένη συνάντηση. Ανησυχούν πολύ, τόσο πολύ, που η γλώσσα τους μπορεί να προφέρει ποιος βάζει προσκόμματα.  

Αναφέρονται στη μη επιτυχημένη αποστολή της Μαρίας Άνχελα Ολγκίν Γκουεγιάρ, αλλά δεν βγάζουν τσιμουδιά για το ποιος ευθύνεται για αυτήν, ποια πλευρά δεν ήθελε να συνεχίσει την αποστολή της, αφήνοντας υπονοούμενα ότι ευθύνεται η ελληνοκυπριακή πλευρά.   

Φταίει η ελληνοκυπριακή πλευρά που «συντηρεί το status quo» και όχι η τουρκική πλευρά που λέει ξεκάθαρα ότι πρέπει να δεχθούμε πρώτα δύο κυριαρχίες και δύο κράτη και μετά να συμφωνήσουμε τα υπόλοιπα. Μήπως, για να αρθεί η σημερινή στασιμότητα και να υπάρξει κινητικότητα στο Κυπριακό, θα πρέπει να δεχθούμε τις τουρκικές θέσεις; Τί εισηγούνται στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη να κάνει ώστε να ξεφύγουμε από το σημερινό status quo; Θα έχει ενδιαφέρον να υποβάλουν και συγκεκριμένες προτάσεις, όχι μόνο «φιλικές παραινέσεις» προς το Νίκο Χριστοδουλίδη.

Η πλειοψηφία αυτών που επικρίνουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ανήκουν σε εκείνη την ομάδα πολιτών και πολιτικών που ενημερώθηκαν από τον Τσαβούσογλου και υιοθέτησαν τις τουρκικές θέσεις για το τί ακριβώς έγινε το Κρανς Μοντανά και δεν υπήρξε συμφωνία. Περίμεναν δηλαδή να τους πει ο Τσαβούσογλου ότι άλλα είπε αρχικά στον Γκουτέρες και μετά άλλαξε γνώμη; Περίμεναν να τους πει ότι έπρεπε να φύγει από τον Κρανς Μοντανά, γιατί υπήρχε μια κρίσιμη ψηφοφορία στην τουρκική εθνοσυνέλευση; Ακόμα και όταν ο υποψήφιος που στήριξαν στις τελευταίες προεδρικές εκλογές και ήταν παρών στις συνομιλίες τους λέει ότι η αλήθεια δεν είναι όπως την παρουσιάζει η τουρκική πλευρά, επιμένουν να επικαλούνται την ενημέρωση που είχαν από τον Τσαβούσογλου.

Το παράδοξο είναι ότι οι πλείστοι που κατηγορούν συνεχώς την πλευρά μας και της επιρρίπτουν ευθύνες για την μη επίτευξη προόδου και την επίλυση του Κυπριακού προέρχονται από τον πολιτικό εκείνο χώρο που πήρε εκείνη την πανέξυπνη απόφαση να ψηφίσει ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για να τσιμεντώσει το ΝΑΙ.  

Τελευταίως, τους ενοχλούν και η περαιτέρω αναβάθμιση των σχέσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο στρατηγικός διάλογος Λευκωσίας – Ουάσιγκτον, το γεγονός ότι οι ΗΠΑ θεωρούν την Κύπρο σημαντικό στρατηγικό εταίρο, ο ελλιμενισμός Αμερικανικών πολεμικών πλοίων και η άφιξη υποβρυχίων στη χώρα μας.  Τους ενοχλεί ακόμα η στενή συνεργασία με το Ισραήλ.  Τί να κάνουμε, όμως; Ο φίλος μας ο Άσαντ είναι σε μόνιμες διακοπές στη Μόσχα και δεν μας έχει στείλει άλλα εμπορευματοκιβώτια να του τα φυλάξουμε…

Επικρίνουν επίσης την κυβέρνηση για την απόφασή της να προμηθευτεί αμυντικά οπλικά συστήματα από το Ισραήλ, αλλά δεν τους ενοχλεί το γεγονός ότι τα κατεχόμενα είναι μία από τις πλέον στρατοκρατούμενες περιοχές του κόσμου. Η χώρα μας είναι ημικατεχόμενη, αλλά, σύμφωνα με τη λογική τους, δεν δικαιούται να ενισχύσει την άμυνά της μήπως και χαλάσει «το καλό κλίμα».  

Επικρίνουν και κατηγορούν την κυβέρνηση επειδή έχει ταχθεί με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ σε σχέση με την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Στο δικό τους το μυαλό φαίνεται ότι υπάρχουν και καλές στρατιωτικές εισβολές σε ξένες χώρες!

*Πολιτικός Επιστήμονας /Δημοσιογράφος