Τελικά, όπως η ίδια το έθεσε, η Λατινοαμερικάνα προσωπική απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ κυρία Ολγκίν έχει επιστρέψει στην Κύπρο όχι για να προωθήσει τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, αλλά για να μας μάθει να χορεύουμε ταγκό. «Χρειάζονται δυο για να χορέψεις ταγκό», μας είπε υποστηρίζοντας ότι τα προηγούμενα βήματα του Κυπριακού στην πίστα της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας χάθηκαν το 2017 στο Κρανς Μοντανά και τώρα πρέπει να βρεθεί νέο κοινό έδαφος «για αναθεώρηση, αποτίμηση και επαναχάραξη πορείας».
Είναι αυτό που μετά τη δημοσίευση της έκθεσης για την πρώτη αποστολή της Ολγκίν ο κατοχικός ηγέτης Ερσίν Τατάρ είχε χαρακτηρίσει εκστατικός ως «νέα ατμόσφαιρα», με άλλα λόγια «τουρκικό χαβά», γιατί θα επέτρεπε την προώθηση της πολιτικής Άγκυρας – κατεχομένων για λύση δύο κρατών. Αυτόν τον βηματισμό θέλει να διδάξει και να επιβάλει η Ολγκίν με δύο ίσους παρτενέρ, ανεξάρτητα αν ο ένας είναι θύτης κι ο άλλος θύμα, ο ένας νόμιμος κι ο άλλος παράνομος.
Πρόκειται για μια ακόμα Καφκική αλλαγή της στάσης του ΟΗΕ προς την Κυπριακή Δημοκρατία από το κακό στο χειρότερο, με ατεκμηρίωτους αφορισμούς και κλισέ επιχειρήματα.
Πέραν του τετριμμένου ρητού για το ταγκό, το επιχείρημα της Ολγκίν ότι η εγκατάλειψη της ΔΔΟ από την Τουρκία ήταν αποτέλεσμα της αποτυχίας στο Κρανς Μοντανά, που πρέπει να ληφθεί υπόψη, είναι αυθαίρετο και αστήρικτο. Η πρώτη δήλωση της Τουρκικής πλευράς για λύση δύο κρατών έγινε στο τέλος του 2020 με την οριακή εκλογή του Ερσίν Τατάρ, τρία δηλαδή χρόνια μετά το ναυάγιο στο Κρανς Μοντανά. Συνεπώς, άλλοι πρέπει να ήταν οι λόγοι που την επέβαλαν, ή την ενίσχυσαν.
Και για να μη μας κατηγορήσει κανείς για αοριστολογίες, ας ακούσουμε να μας λέει τους λόγους ο ίδιος ο Τατάρ. Μιλώντας στην Κιουτάχια το καλοκαίρι του 2021, λίγους μήνες μετά την εκλογή του, στο Φεστιβάλ Μνήμης Μητέρας Χαϊμέ, γιαγιάς του Οσμάν Α’, ιδρυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο κατοχικός ηγέτης είπε:
«…Υπό τη σκεπή της ομοσπονδίας, η πλειοψηφία θα διοικεί τη μειοψηφία και οι Τουρκοκύπριοι, οι οποίοι θα βρίσκονται στην Ομόσπονδη Κυπριακή Δημοκρατία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα διακόψουν τους δεσμούς τους με την Τουρκία κι ο αγώνας που δώσαμε για χίλια χρόνια στην ιστορία μας, τα δικαιώματά μας στην Ανατολική Μεσόγειο και η κυριαρχία μας στη Μεσόγειο, θα χάσουν το νόημά τους. Δεν θα μπούμε σ’ αυτό το παιγνίδι, πλέον μπορεί να υπάρξει συμφωνία με τη συνεργασία κρατών της Κύπρου δίπλα – δίπλα».
Με την ίδια να απομακρύνεται ολοταχώς από την ΕΕ και το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου να οδεύει προς αυτή μέσω των διακοινοτικών συνομιλιών, η Τουρκία κατάλαβε ότι είχε χαμένο το παιγνίδι κι αποφάσισε να το αλλάξει με τον νέο υποτακτικό της κατοχικό ηγέτη που κατάφερε να αναδείξει στην εξουσία. Στις 20 Ιουλίου 2021, ο Ερντογάν και ο Τατάρ διακήρυξαν μαζί την πολιτική των δύο κρατών κατά τους εορτασμούς για την επέτειο της εισβολής στην κατεχόμενη Λευκωσία.
Κάτι που μπορεί να ώθησε την Άγκυρα περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση ήταν η απώλεια του μεγαλύτερου και πιο ένθερμου υποστηρικτή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, της Βρετανίας, λόγω Μπρέξιτ στις 31 Ιανουαρίου 2020. Από δικής της πλευράς, η Βρετανία, η οποία είχε δαπανήσει τεράστια ποσά για να προωθήσει την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, τώρα την έβλεπε σαν ζωτικό εταίρο εκτός ΕΕ.
Λίγο μετά το δημοψήφισμα υπέρ του Μπρέξιτ, η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι πήρε στις 27 Ιανουαρίου 2017 το υπηρεσιακό της αεροπλάνο και πήγε στην Ουάσιγκτον, όπου συναντήθηκε με τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο Τραμπ. Απ’ εκεί πέταξε αμέσως την επομένη κατευθείαν στην Άγκυρα για συνομιλίες με τον Πρόεδρο Ερντογάν. Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση στο Λονδίνο, κάλυψαν μεταξύ άλλων και το Κυπριακό, ενώ υπεγράφη αμυντική συμφωνία ύψους 100 εκατ. στερλινών. Το Μπι Μπι Σι χαιρέτησε την εξέλιξη αυτή ως ένα καλό ξεκίνημα για την μετά-Μπρέξιτ εποχή.
Εδώ θα πρέπει μάλλον να στρέψουν την προσοχή τους όσοι ενδιαφέρονται να εξηγήσουν την στροφή της Άγκυρας προς τη λύση δύο κρατών κι όχι σε «έλλειψη πολιτικής γενναιότητας» εκ μέρους των Ελληνοκυπρίων ή στην αποτυχία του Κρανς Μοντανά.
Η Τουρκία πλέον αποστρέφεται την ΕΕ στο Κυπριακό και γι’ αυτό ούτε ζωγραφιστό δεν θέλει να βλέπει τον Ειδικό ή οποιοδήποτε αντιπρόσωπό της. Το ίδιο δεν συμβαίνει όμως με τους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι έχουν το βλέμμα στραμμένο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για να τους σώσει από μια αυταρχική Τουρκία και το πολιτικό Ισλάμ. Και το ταγκό της κυρίας Ολγκίν, όπως η ίδια το περιγράφει, δεν τους οδηγεί προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά προς την Τουρκία. Συνεπώς, είτε ψεύδεται, είτε παραπλανεί, είτε δεν ξέρει τι της γίνεται, όταν λέει ότι βρίσκεται εδώ για να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους του νησιού.
