Κατάφερε στο σύντομο πέρασμά του από πολιτειακό αξίωμα να αφήσει το στίγμα του τόσο σε ό,τι αφορά τον στόχο που ανέλαβε να φέρει εις πέρας, αλλά και στο πώς αντιμετωπίζει την πολιτική σήμερα εκ των έσω. Και τα πράγματα δεν ήταν διόλου εύκολα. Ο Γιώργος Παμπορίδης έχει κερδίσει την εκτίμηση της κοινής γνώμης πέρα από κομματικά σύνορα και ιδεολογίες, γιατί με τον τσαμπουκά του, την παρορμητικότητά του τα έβαλε με κατεστημένα και κέρδισε το μεγάλο στοίχημα: Έβαλε στις ράγες προς εφαρμογή το Γενικό Σχέδιο Υγείας, σε μια φάση εξαιρετικά δύσκολη και έδωσε πόντους στον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Απ’ εδώ και πέρα άλλοι θα κριθούν κατά πόσο θα εφαρμοστεί το ΓεΣΥ και θα αυτονομηθούν τα δημόσια νοσηλευτήρια. Ξεχωρίζει για την καθαρότητα του πολιτικού του λόγου γιατί δεν μετρά κόστος προσωπικό, ούτε και κάνει εκπτώσεις σε θέσεις αρχών για μια καρέκλα στον δημόσιο βίο. Τολμά και σήμερα και λέει απόψεις που ενδεχομένως να ενοχλήσουν για το πολιτικό και κομματικό σκηνικό. Όπως και τον Δημοκρατικό Συναγερμό από τον οποίο ξεκίνησε δραστηριοποιούμενος αρχικά στην ΜΑΚΙ, τη ΝΕΔΗΣΥ, το επιτελείο Κασουλίδη.  

-Δεχθήκατε αμφισβήτηση με την ανάληψη του Υπουργείου Υγείας- τι γυρεύει ένας δικηγόρος στο συγκεκριμένο Υπουργείο- κι όμως καταφέρατε να είστε για την κοινή γνώμη ο πολιτικός με τσαμπουκά που δεν διστάζει να τα βάζει με συμφέροντα και κατεστημένα, να σπάει αποστήματα και να ταράζει τα λιμνάζοντα νερά.  Αρκεί ο τσαμπουκάς για να υπάρξει η απαιτούμενη αλλαγή στο πολιτικό μας σύστημα;

-Το μεγαλύτερο πρόβλημα με την πολιτική στην Κύπρο είναι ότι ο κόσμος έχαψε το παραμύθι των πολιτικών ότι αυτοί είναι οι Σωτήρες του και πως πασκίζουν νυχθημερόν για τον απλό πολίτη. Πείσθηκε ότι τα πράγματα πρέπει να λειτουργούν όπως λειτουργούν “για το καλό μας” ενώ στην πραγματικότητα λειτουργούν για το “καλό” του κατεστημένου, το οποίο οι εκάστοτε πολιτικοί (ευτυχώς όχι όλοι) κατά κανόνα υπηρετούν και προστατεύουν. Ο τσαμπουκάς λοιπόν είναι απαραίτητος εάν θέλεις να υπηρετήσεις πραγματικά τον πολίτη αλλά δεν αρκεί για να αλλάξει το πολιτικό σύστημα και να προκόψει αυτή η κοινωνία. Χρειάζονται πολύ περισσότερα όπως πολιτική ηθική, διαφάνεια, πολιτική παιδεία, κοινωνική συνείδηση, ταπεινοφροσύνη, πατριδοφιλία, ενσυνείδηση και ευαισθησία. Και τα χαρακτηριστικά αυτά πρέπει να τα συγκεντρώνουν οι περισσότεροι πολιτικοί και όχι μια μικρή μειοψηφία. Για να γίνει αυτό πρέπει οι ίδιοι οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν ότι η πραγματική δύναμη είναι στα δικά τους χέρια και όχι στα χέρια των πολιτικών. Τότε μόνο θα επιβάλουν την αλλαγή και όποιος πολιτικός δεν την υπηρετεί θα τον στέλνουν σπίτι του.

–Γιατί δεν είστε στο νέο Υπουργικό; Πληροφορίες σας έφεραν να μετακινείστε στο Υπουργείο Άμυνας. Τι έγινε και τελικά μείνατε εκτός  Κυβέρνησης; 

-Για μένα η “καρέκλα” δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός. Αποδέχτηκα την πρόταση του Προέδρου Αναστασιάδη τον Ιούλιο του 2015 γιατί με ιντρίκαρε η πρόκληση του ΓεΣΥ. Είμαι άτομο που αρέσκεται στα δύσκολα και η θέση συγκεκριμένων στόχων λειτουργεί για μένα ως “κίνητρο”. Όταν ρωτήθηκα από τον Πρόεδρο αν θα με ενδιέφερε κάποιο άλλο Υπουργείο του είπα ακριβώς αυτό: «Χρειάζεστε κάτι συγκεκριμένο κ. Πρόεδρε, να μείνω να βοηθήσω». Αν όχι, προτιμώ να γυρίσω στη δουλειά μου γιατί για μένα η ενασχόληση μου με την πολιτική δεν είναι αυτοσκοπός. Και για να ξεκαθαρίσω κάτι, δεν μου έγινε οποιαδήποτε πρόταση για άλλο Υπουργείο πλην του Υγείας.

-Μπορεί και υπό ποία δεδομένα μπορεί να σας ξαναδούμε στην ενεργό πολιτική δράση; 

-Μα είμαι στην ενεργό πολιτική από τα 12 μου χρόνια. Το να είσαι ενεργός πολιτικά δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη να έχεις μια “καρέκλα”. Αν όμως εννοείτε την ενεργό πολιτική ταυτόσημη με κάποιο αξίωμα να σας πω ότι για μένα η εμπλοκή μου στην πολιτική σε αυτό το επίπεδο εξαρτάται από το αν πιστεύω ότι μπορώ να συμβάλω στην αλλαγή και μετεξέλιξη τούτου του τόπου σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Αν νοιώσω ότι μπορώ χωρίς να υποθηκεύω τις επιλογές μου στο κομματικό ή οικονομικό κατεστημένο, δεν θα φυγομαχήσω παρ’ ότι στην Κύπρο η ενασχόληση με την πολιτική με τον σωστό τρόπο, οδηγεί σε οικονομικά προβλήματα. Όχι όλους βέβαια… (γέλια)

-Ξεκινήσατε από τη ΜΑΚΙ, τη ΝΕΔΗΣΥ, στέλεχος στο επιτελείο Κασουλίδη όταν διεκδίκησε την προεδρία, Υπουργός στο πιο δύσκολο Υπουργείο σε κυβέρνηση Αναστασιάδη. Πώς αξιολογείτε το πολιτικό σκηνικό, το κομματικό σκηνικό; Όντας νέος πολιτικός τι σας απωθεί και τι σας συνεγείρει ώστε να είστε στην ενεργό πολιτική δράση;  

-Η κατάσταση είναι άκρως απογοητευτική. Πλην ελαχίστων περιπτώσεων δεν υπάρχει βάθος στη δημόσια ζωή. Τα περισσότερα κόμματα, έχουν μετατραπεί σε σημεία “εξυπηρέτησης πελατών” με τους πολίτες να ευθύνονται εξίσου, αφού παραμένουν δέσμιοι των κομμάτων λες και καταβλήθηκαν από το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Το ρουσφέτι καταργεί πλήρως κάθε ίχνος αξιοκρατίας. Το μόνο που μετρά είναι ο “κομματικός πατριωτισμός”. Τα κόμματα αντί να αποτελούν χώρους πολιτικού προβληματισμού για τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, συνεχίζουν άλλα λιγότερο άλλα περισσότερο, να λειτουργούν με τις νοοτροπίες της δεκαετίας του ‘70.

Το δε χειρότερο είναι ότι οι πλείστοι πολιτικοί για να μπορέσουν να “ανέλθουν” στα κομματικά δώματα, πρέπει να δώσουν διαπιστευτήρια ότι υιοθετούν πλήρως την “πεπατημένη”. Κομματικές επετηρίδες όπου εγγράφονται οι φέρελπεις νέοι πολιτικοί που μπαίνουν με καλές προθέσεις αλλά στην πορεία υποκύπτουν στις πρακτικές του κομματικού συστήματος. Έλλειψη ικανών ανθρώπων αφού οι καλοί δεν αντέχουν ούτε την σαθρότητα που επικρατεί ούτε την παντοκρατορία της μετριότητας. Η ανέλιξη στα πλείστα κόμματα εξαρτάται πλήρως από την ‘κλίκα’ στην οποία κάποιος υπηρετεί αφού το μόνο ζητούμενο από τους πλείστους είναι η συγκέντρωση ισχύος. Η δε συγκέντρωση ισχύος είναι αυτοσκοπός, πάντα όμως με την επίφαση της “ανιδιοτελούς και αφειδώλευτης προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο”. Το χειρότερο είναι να βλέπεις όλους αυτούς που νυχθημερόν εργάζονται για την συντήρηση τούτου του συστήματος να ολοφύρονται μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση εκφράζοντας τον “προβληματισμό” τους γιατί οι νέοι γυρίζουν την πλάτη μέσω της αποχής. Μα αφού αυτό θέλουν στην πραγματικότητα: να απομακρύνουν κάθε ικανό και άξιο από την πολιτική για να μπορέσουν να συνεχίσουν την νομή των κομμάτων και μέσω αυτών την νομή της εξουσίας.

Η απόλυτη ξεφτίλα δε, προκύπτει όταν τα κόμματα διαπλέκονται με τα κατεστημένα συμφέροντα για να “πουλήσουν” εξυπηρέτηση… 
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η επικοινωνία αντικατέστησε την ουσία. Όπου η εικόνα ξεπέρασε το περιεχόμενο. Όπου σχεδόν κανένας δεν διαβάζει και δεν μελετά προτού ανοίξει το στόμα του. Μια πολιτική κοινωνία που μοιάζει περισσότερο με παιδάκια που τσακώνονται σε αυλές σχολείων ή με κυράτσες που ξεκατινιάζονται πίσω από μπουγάδες στα απέναντι μπαλκόνια ή με χασομέρηδες που διαπληκτίζονται σε κερκίδες γηπέδων προς τέρψιν του όχλου. Το μικρό μας πλοίο μπάζει νερά σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα και η κομματική νομενκλατούρα συνωστίζεται για μια θέση στον εξώστη. Πρέπει να δώσουμε στους ικανούς και έντιμους νέους μας την ευκαιρία να μπούν στην πολιτική για να μπολιάσουν την κοινωνία με τη φρεσκάδα και την καθαρότητα της σκέψης τους. Να τους πείσουμε ότι μπαίνοντας θα μπορέσουν να αλλάξουν τον τόπο. Ότι μπαίνουν για να μας στείλουν σπίτι μας και όχι για να βάλουν πλάτη για την κατάληψη της εξουσίας από τις σημερινές ηγεσίες. Τότε μόνον θα έρθουν.

-Υπήρξατε στέλεχος του Δημοκρατικού Συναγερμού από το 1982 όταν ήσασταν μαθητής. Πως βλέπετε την κατάσταση στο κόμμα; 

-Ας είμαστε απόλυτα ειλικρινείς. Ο Συναγερμός δεν αποτελεί εξαίρεση στο κομματικό σκηνικό που μόλις περιέγραψα. Πολύ φοβούμαι ότι τα τελευταία χρόνια απομακρύνεται σταθερά από την λαϊκή του βάση και τις αρχές και αξίες επί των οποίων οικοδομήθηκε. Ο Συναγερμός στηρίχθηκε στον κόσμο τον μικρομεσαίο, στους αγρότες, στους μισθωτούς, τους νέους επιστήμονες, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους ευρωπαϊστές και εκσυγχρονιστές.

Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός κατήντησε απλώς ένα εύηχο σύνθημα που δεν το υπηρετούμε. Ο Συναγερμός ρέπει προς την “επιχειρηματική δικτύωση” (networking) όπως κάποιοι κατ’ ευφημισμό αποκαλούν την διαπλοκή με τα κατεστημένα και το “σύστημα”. Κάποιοι θεώρησαν ότι επειδή μπήκαμε στα σαλόνια της εξουσίας η νέα μας βάση είναι το “σύστημα”. Το έζησα στο πετσί μου αυτό που σας λέω όταν πολεμούσα να μεταρρυθμίσω τον τομέα της Υγείας. Ο Συναγερμός έπρεπε να στέκεται δίπλα στους ασθενείς και τους εργαζόμενους, την ΣΕΚ και όσους για δεκαετίες έκαναν αγώνες για το ΓεΣΥ και όχι να χαριεντίζεται με τα κατεστημένα του τομέα και να κρύβεται στους διαδρόμους. Στο κάτω-κάτω το ΓεΣΥ ήταν παιδί του Γλαύκου Κληρίδη και ιερή του παρακαταθήκη.

Αλλά φαίνεται ότι ούτε αυτά δεν μετρούν πλέον σήμερα. Σας μιλώ ειλικρινά, αν δεν παρενέβαινε δυναμικά και αποφασιστικά ο ίδιος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, το ΓεΣΥ θα έμενα στα συρτάρια, όπως ακριβώς ήθελαν κάποια κατεστημένα συμφέροντα. Εύχομαι λοιπόν να συνειδητοποιήσει η κομματική ηγεσία ότι το κόμμα διολισθαίνει προς μια επικίνδυνη κατεύθυνση και να διορθώσει αυτό της το λάθος. Διαφορετικά ο Συναγερμός κινδυνεύει να συρρικνωθεί και οι ευθύνες αν συμβεί κάτι τέτοιο θα είναι τεράστιες. 

–Δηλαδή θεωρείτε ότι υπάρχει θέμα ηγεσίας στο Δημοκρατικό Συναγερμό; Και αν ναι γιατί δεν κατέρχεστε ως υποψήφιος για κάποιο αξίωμα στο επικείμενο συνέδριο;

-Όχι και θέλω να είμαι σαφής επί αυτού. Το κομματικό κατεστημένο δεν οικοδομήθηκε εν μία νυκτί. Κατ’ ακρίβειαν υπό τις περιστάσεις και δεδομένων των συσχετισμών, ο Αβέρωφ Νεοφύτου κατάφερε να κρατήσει τον Συναγερμό συμπαγή και καθαρό. Ωστόσο ας είμαστε ειλικρινείς και ας παραδεχτούμε ότι είμαστε σε μια κρίσιμη καμπή. Πιστεύω πως υπάρχει θέμα εκτροπής από τις βασικές μας πολιτικές αρχές και αξίες και αν, η ηγεσία, δεν το αντιληφθεί και δεν επιστρέψει στη σωστή βάση του Συναγερμού, τότε θα φέρει τεράστια ευθύνη αν ο παραδοσιακός συναγερμικός μας γυρίσει την πλάτη. Και αυτός ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Πρέπει να καταλάβει η νέα (και παλιά) ηγεσία ότι άλλο είναι να τυγχάνει της ανοχής του συναγερμικού κόσμου και άλλο της αποδοχής. Ας μην παρεξηγούν το πρώτο για το δεύτερο. Προσωπικά δεν προτίθεμαι να εμπλακώ στα κομματικά ιδίως σε ένα Συναγερμό που ρέπει προς τις κατευθύνσεις που σας περιέγραψα. Εξάλλου μετά από 2 1/2 χρόνια μακριά από την δουλειά μου δεν έχω την πολυτέλεια να καταστώ επαγγελματίας πολιτικός. Ίσως στο μέλλον. Στο κάτω-κάτω  49 χρονών στην Κύπρο θεωρείσαι πολιτικό νήπιο… (γέλια)

Από εδώ και πέρα το ΓΕΣΥ χρειάζεται ένα μάνατζερ

-Γιατί δεν παραμείνατε στο Υπουργείο Υγείας από την ώρα που όλος ο κόσμος σας εμπιστεύεται ως τον θεματοφύλακα εφαρμογής του  ΓεΣΥ; Με την εμπειρία που αποκτήσατε και τις δοκιμασίες που έχετε περάσει, ποιο είναι το μεγαλύτερο στοίχημα στον Τομέα της Υγείας;

-Ειλικρινά θεωρώ πως ό,τι είχα να δώσω στο Υγείας το έδωσα. Δική μου ευθύνη και εντολή που έλαβα από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ήταν να εισαγάγω τη μεταρρύθμιση όλου του κλάδου πάση θυσία. Το έκανα. Με τον τρόπο μου οδήγησα τα πράγματα στην ομόφωνη ψήφιση των μεταρρυθμιστικών νομοσχεδίων και πέτυχα να μπει το νερό στο αυλάκι με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα υλοποίησης και εφαρμογής. Τώρα (σε αντίθεση με το παρελθόν) η τυχόν αδράνεια της Βουλής θα οδηγήσει στην υλοποίηση του ΓεΣΥ. Τώρα, όποιος θελήσει να υποσκάψει το ΓεΣΥ πρέπει να σηκωθεί στη Βουλή και να το κάνει φανερά παίρνοντας και την ευθύνη. Στο παρελθόν οι «καλοθελητές» που τάχαμου ήθελαν το ΓεΣΥ με βαρύγδουπες δηλώσεις, στα μουλωχτά ήταν οι ίδιοι που το μπλόκαραν και το στερούσαν από τον κόσμο. Εγώ, λοιπόν, έστρωσα το πολιτικό χαλί για την εισαγωγή του ΓεΣΥ. Από ‘δω και πέρα χρειάζεται έναν μάνατζερ για να επιβλέψει τη σωστή εφαρμογή του και την τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων. Εξάλλου, η φυγή μου από το Υγείας αφαιρεί το κίνητρο στους πολλούς πλέον πολιτικούς μου αντιπάλους από το να επιχειρήσουν τον εκτροχιασμό του ΓεΣΥ απλά και μόνον για να πλήξουν εμένα. Τώρα το μόνο τους κίνητρο είναι η εξυπηρέτηση των φίλων τους που θησαυρίζουν σήμερα από την άθλια κατάσταση στον τομέα της Υγείας και γνωρίζουν ότι με την εισαγωγή του ΓεΣΥ το πάρτι θα τελειώσει οριστικά. Θα σας πω μόνο ένα παράδειγμα: στο ΓεΣΥ όλες οι υπηρεσίες θα είναι φανερές και καταγεγραμμένες λεπτομερώς στο σύστημα… Το στοίχημα τώρα για τη μεταρρύθμιση είναι η πιστή τήρηση των συμφωνηθέντων από την Κυβέρνηση και τους πολιτικούς αρχηγούς εντός του χρονοδιαγράμματος που οι ίδιοι αποδέχτηκαν.

Σφάλμα η συζήτηση των ενεργειακών στο τραπέζι για το Κυπριακό

-Ασχοληθήκατε με τα ενεργειακά ζητήματα. Ευλογία ή κατάρα τελικά οι υδρογονάνθρακες στην κυπριακή ΑΟΖ; Το Κυπριακό τελικά από την αμμοχωστοποίηση πάει για ενεργειακοποίηση; Ο φυσικός πλούτος θα γίνει το μείζον ζήτημα για την επάνοδο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την τουρκική πλευρά να θέλει να καταστεί παίχτης στην Αν. Μεσόγειο και το ψευδοκράτος ισότιμο εταίρο της Κυπριακής Δημοκρατίας;

-Για μένα οι ενεργειακοί σχεδιασμοί της Κύπρου πρέπει να γίνονται έξω και πέραν του πλαισίου του κυπριακού προβλήματος. Πρέπει να γίνονται μέσα από το κτίσιμο ισχυρών συνεταιρισμών και συμμαχιών με ομαδοποίηση συμφερόντων με ισχυρές και φίλες χώρες κυρίως της περιοχής μας. Η Τουρκία δεν πίστευε ποτέ πως μπορεί η «μικρή και ασήμαντη» Κύπρος να οδηγήσει στον αποκλεισμό της από τα ενεργειακά δρώμενα στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως δεν πίστευε ποτέ ότι η «μικρή και ασήμαντη» Κύπρος θα μπορούσε να γίνει μέλος της ΕΕ.

Όταν λοιπόν η Άγκυρα διέκρινε ως πιθανό το ενδεχόμενο να αποκλειστεί από τα κοιτάσματα της περιοχής, αντί να αναλογιστεί όπως κάθε λογικό Κράτος, πως επιλύοντας το Κυπριακό θα μπορεί να διαδραματίσει ρόλο, «μουλάρωσε» και έδειξε τα δόντια και τα νύχια της όπως η γάτα στη γωνιά. Αυτό ακριβώς είναι που ίσως υποτιμήθηκε από πλευράς Λευκωσίας: το ενδεχόμενο να αντιδράσει όπως αντέδρασε η Άγκυρα στην περίπτωση του τεμαχίου 3. Εγώ δεν είμαι εξ εκείνων που θεωρούν ότι η Άγκυρα έχει μακροπρόθεσμες πολιτικές και καλομελετημένους και καλοσχεδιασμένους στόχους.

Οι Τούρκοι κατά κανόνα υπερτιμούν την επιρροή τους στο διεθνές προσκήνιο και μόλις αισθανθούν «προσβεβλημένοι» από τους Δυτικούς, προχωρούν σε παλικαρισμούς και μαγκιές. Ως συνήθως, οι μαγκιές ασκούνται πάντα σε βάρος του ασθενέστερου που στην προκειμένη περίπτωση είμαστε εμείς και η Ελλάδα. Εδώ λοιπόν διαβάσαμε λάθος τα πράγματα και κινδυνεύουμε στην προσπάθεια εκτόνωσης της έντασης να καταλήξουμε να συζητάμε τα ενεργειακά μας στο τραπέζι επίλυσης του Κυπριακού. Αυτά θα αποτελούσε μέγα σφάλμα κατά τη γνώμη μου. Πρέπει να παραμείνουμε προσηλωμένοι στο κτίσιμο συμμαχιών με τους ισχυρούς κατά τρόπο που μπορεί να οδηγήσει στον διαμοιρασμό του υποθαλάσσιου πλούτου μας αλλά και της στρατηγικής μας θέσης, με αυτούς τους συμμάχους πάρα με τους εισβολείς. Η Τουρκία πρέπει να καταλάβει ότι η εμμονή της στις διεκδικήσεις πριν τη λύση του Κυπριακού μπορεί να οδηγήσει στην οριστική απώλεια οποιασδήποτε συμμετοχής της στα ενεργειακά δρώμενα της Ανατολικής Μεσογείου. Αν είναι να τα αρπάξουν δηλαδή οι Τούρκοι και αυτά, ας τα μοιραστούμε στα πλαίσια μια στρατηγικής συνεργασίας με τους Αιγυπτίους ή τους Ισραηλινούς εκτός και αν ενδιαφερθούν οι εταίροι μας στην ΕΕ όπως οι Γάλλοι ή έστω οι Αμερικανοί. Το αντάλλαγμα προς όλους αυτούς τους «φίλους» που θα ενδιαφερθούν να αποκομίσουν οφέλη είναι να διασφαλίσουν την ασφάλεια και ευημερία του κυπριακού Κράτους από τις τουρκικές επιβουλές. Ξεκάθαρες συνεννοήσεις.

Η διασφάλιση της εδαφικής μας ακεραιότητας έστω κατ’ ελάχιστον της κουτσουρεμένης σήμερα Δημοκρατίας μας πρέπει να αποτελεί ζωτικό συμφέρον όχι μόνο των Ελλήνων της Κύπρου αλλά και των συνεργαζομένων μαζί μας εταίρων. Να καταλάβουν ότι αν χαθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, έχουν να χάσουν εξίσου και αυτοί. Ας τους δώσουμε λοιπόν τους λόγους για να αισθανθούν την Κύπρο και δική τους υπόθεση. Τέλος, δεν γίνεται να τα έχουμε καλά με όλους. Πρέπει να διαλέξουμε που ανήκουμε.