Δημήτρης Λεβέντης: Άφησε τη σφραγίδα του στα γράμματα

Τη μοναδική συμβολή και σφραγίδα του Δημήτρη Λεβέντη στην εκπαίδευση και στα γράμματα του τόπου, τον ρομαντικό του χαρακτήρα, το ήθος του και την παρακαταθήκη του στην πνευματική ζωή της Κύπρου, τίμησε ο Ελληνικός Πνευματικός Όμιλος Κύπρου (ΕΠΟΚ). Σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε, στη αίθουσα «Καστελιώτισσα» της πύλης Πάφου, απονεμήθηκε τιμητική πλακέτα στον εκπαιδευτικό, φιλόλογο και συγγραφέα Δημήτρη Λεβέντη. Από την πλευρά του, με απλότητα και ευγνωμοσύνη, ευχαρίστησε για την πρωτοβουλία. 

«Όσα έπραξα στη ζωή μου, ήταν απόρροια της αγάπης για τον τόπο μου και για τον άνθρωπο. Ήταν επιτέλεση του καθήκοντος απέναντι στην οικογένεια, την εργασία και την κοινωνία», είπε ο κ. Λεβέντης, σημειώνοντας ότι αποτελεί χαρμόσυνο μήνυμα ολοκληρωμένου βίου, το γεγονός ότι ο απολογισμός του έργου του «παρουσιάστηκε από εκλεκτούς συνεργάτες, ενώπιων συγγενών και φίλων, χωρίς επισημότητες». Δεν παρέλειψε, όμως, να σημειώσει την πίκρα και τον πόνο του, κατά το συγγραφικό του έργο, για την Αμμόχωστο και όλη την κατεχόμενη Κύπρο. 

Σε μια γνωριμία με τη ζωή του κ. Λεβέντη, προχώρησε η γραμματέας του ΕΠΟΚ και φιλόλογος, Λουκία Χατζημιχαήλ. «Ο Δημήτρης Λεϐέντης γεννήθηκε τον Μάιο του 1939 στην Αθήνα, καθώς ο πατέρας του φοιτούσε στη Φιλοσοφική Σχολή». Μεγάλωσε στην Κύπρο και πήγαινε στο Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου, όπου και αρίστευε σε όλες τις τάξεις. «Αποφοίτησε το 1956, μετά από μια δύσκολή χρονιά, καθώς οι Άγγλοι έκλεισαν το σχολείο. Τα μαθήματα, τότε, διδάσκονταν στα σπίτια των καθηγητών». Κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ υπηρέτησε περισσότερο στην Αμμόχωστο, ενώ αποφάσισε να μην πάει για σπουδές αλλά να παραμείνει στην πόλη του, για να συνεχίσει να υπηρετεί. Παράλληλα, εργάστηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος. «Συνελήφθη από τους Άγγλους και κρατήθηκε χωρίς δίκη, στα κρατητήρια, για δύο χρόνια. Το 1960 άρχιζε σπουδές Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών» και έπειτα κατόπιν υποτροφίας, Συμβουλευτική στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στο Άλμπανι. 

Το 1964, διέκοψε τις σπουδές και αφού εκπαιδεύτηκε στο μοναστήρι του Αγάθωνα και στη Χαλκίδα. Υπηρέτησε στη νεοσύστατη, τότε, Εθνική Φρουρά στο στρατόπεδο Καραόλου. «Το 1965 έλαβε το πτυχίο του και διορίστηκε στο Γυμνάσιο Αγρού, όπου υπηρέτησε για ένα έτος. Τα περισσότερα χρόνια δίδαξε στο Α΄ Γυμνάσιο Αρρένων Αμμοχώστου». Το 1974, πρόσφυγες, πήγαν με την οικογένεια του για ένα χρόνο στη Λεμεσό και ύστερα στη Λευκωσία. Τότε, ξεκίνησε να εργάζεται στο υπουργείο Παιδείας, στην Υπηρεσία Καθοδήγησης και Επαγγελματικού Προσανατολισμού. Από το 1983 έως το 1999 ήταν προϊστάμενος της Υπηρεσίας. Ως Επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης για το ίδιο αντικείμενο και έπειτα ως α’ λειτουργός, οργάνωσε πρόγραμμα σπουδών στη Συμβουλευτική, καθώς και σεμινάρια και συνέδρια. Επιπλέον, πέτυχε τη δημιουργία κλάδου καθηγητών Συμβουλευτικής. Αφυπηρέτησε το 1999.

Δραστηριοποιήθηκε σε διάφορους τομείς, ενώ ασχολήθηκε με τη συγγραφή βιβλίων. Αρχικά, έγραψε ένα βιβλίο για τη Συμβουλευτική. Μια ανθολογία για το λογοτεχνικό έργο του πατέρα του. Μια ιστορική μαρτυρία για τη ζωή και το θάνατο του Πέτρου Γιάλλουρου. Ακολούθησε το βιβλίο «Η διαδρομή των Γυμνασίων της Αμμοχώστου από το 1955 μέχρι το 1974». Τελευταία ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, οπόταν και εξέδωσε διηγήματα. Μάλιστα, βραβεύθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για το «Ιστορίες για την Αμμόχωστο». Έγραψε, επίσης, το «Συνομιλίες του Αιγαίου». 

Νυμφεύτηκε τη Γιαννέτα Μπαγιάτη από την Κέρκυρα και αργότερα καθηγήτρια εμπορικών στα δημόσια σχολεία της Κύπρου. Απέκτησαν δύο παιδιά, τον Πάνο, καθηγητή αρχιτεκτονικής στο Μιζούρι των ΗΠΑ και την Κατερίνα, αρχιτέκτονα στην Καλιφόρνια. Έχουν επίσης δύο εγγόνια.

«Απόψε ο ΕΠΟΚ τιμά έναν εκλεκτό Αμμοχωστιανό για την συνολική του προσφορά στα γράμματα και την πολιτισμική ανάπτυξη, πρώτα της ιδιαίτερης του πατρίδας, της αδικοχαμένης Αμμοχώστου και έπειτα ευρύτερα, σε παγκύπρια κλίμακα», ανέφερε ο αντιπρόεδρος του ΕΠΟΚ και Δικαστής του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Γεώργιος Αρέστη. Για πάνω από μισό αιώνα, είπε, ο Δημήτρης Λεβέντης προσφέρει τον εαυτό του από τη θέση του εκπαιδευτικού φιλόλογου για την καλλιέργεια της Παιδείας και ειδικότερα της ελληνικής γλώσσας. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο συγγραφικό έργο του κ. Λεβέντη.

Με το άρθρο «Ο καθηγητής μου Δημήτρης Λεβέντης», επιδίωξε να μοιραστεί τον τρόπο της γνωριμίας τους ο πρώην πρέσβης και αντιπρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων και Φίλων Ελληνικών Γυμνασίων Αμμοχώστου, Παύλος Αναστασιάδης. «Θα πω αυτά που έζησα, έμαθα και συγκράτησα ως μαθητής του. Ήταν ένα συνηθισμένο πρωινό, το 1966 στο Βαρώσι. Μόλις είχε αρχίσει το σχολικό έτος στο Α΄ Γυμνάσιο Αρρένων Αμμοχώστου». οι μαθητές ήταν στην τάξη. «Στο Β1, περιμέναμε τον νεαρό καθηγητή και φιλόλογο μας, ο οποίος μόλις είχε διοριστεί». Η συνάντηση τους, όπως υπογραμμίζει, διαδραμάτισε για τον ίδιο σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του  πνεύματος και της σκέψης του. Εξάλλου, όπως σημείωσε, αυτό ενδιέφερε τον εκπαιδευτικό Δημήτρη Λεβέντη. Οι μαθητές του να σκέφτονται. «Ήταν αυστηρός και δίκαιος». Αυτό που κυρίως αισθανόμασταν όλοι, είπε, ήταν σεβασμός. Μάλιστα, ευχαρίστησε τον καθηγητή του. 

Πλούσιο εκπαιδευτικό και συγγραφικό έργο

Ιδιαίτερη ήταν η μνεία στο εκπαιδευτικό και συγγραφικό έργο του Δημήτρη Λεβέντη από του ομιλητές της εκδήλωσης, οι οποίοι παρουσίασαν αναλυτικά το έργο του.

Συγκεκριμένα, η πρόεδρος του ΕΠΟΚ, φιλόλογος και συγγραφέας, Χρυσόθεμι Χατζηπαναγή, μίλησε για την «Αμμόχωστο στο συγγραφικό έργο του Δημήτρη Λεβέντη». Όπως υπογραμμίζει, η εν λόγω πόλη πρωτοστατεί στο έργο του και μαζί της, η επιθυμία της πολυπόθητης επιστροφής στην πατρογονική γη και εστία. Η θαλασσοφίλητη πόλη των νεανικών του αναμνήσεων, είναι όπως ανέφερε, μούσα και αέναη πηγή δημιουργικής έμπνευσης. Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στη συλλογή «Ιστορίες της Αμμοχώστου», η οποία έλαβε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος το 2015. Σε αυτό, όπως σημειώνει, εμπεριέχονται 15 διηγήματα που τοποθετούνται λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμος μέχρι σήμερα. Εξάλλου, όπως λέει ο ίδιος ο συγγραφέας, η πόλη εξακολουθεί να ζει παντού όπου υπάρχουν Αμμοχωστιανοί. 

Ο φιλόλογος και συγγραφέας, Στέλιος Παπαντωνίου, αναφέρθηκε στο βιβλίο «Συνομιλίες του Αιγίου». «Σας προσκαλώ σε ένα ταξιδάκι», είπε, «μέσα από τα 24 διηγήματα του βιβλίου με αναφορές στα νησιά Σαλαμίνα, Κύθηρα, Σαντορίνη και άλλα. Με απλά αφηγήματα μέσα, ζωντανεύει μια σκηνή και σέρνει στο χορό τον αναγνώστη. Ο Δημήτρης Λεβέντης συγκινείται με τα μικρά. Με την ομορφιά της φύσης, με τις μικροχαρές της ζωής. Είναι, όμως και φιλόλογος. Με γνώσης ιστορίας κα αρχαιολογίας. Προπάντων, λάτρης της ελληνικής γλώσσας».   

Από την πλευρά της, η συμβουλευτική ψυχολόγος, Νίκη Μαυροκορδάτου, ανέφερε ότι ο κ. Λεβέντης είναι πρωτεργάτης της συμβουλευτικής, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Όπως είπε, η επαγγελματική αγωγή γίνονταν τότε από καθηγητές άλλων ειδικοτήτων. Οι πρώτοι καθηγητές του αντικειμένου, διορίστηκαν το 1991. Σήμερα, κατέχουν μόνιμη θέση καθηγητή συμβουλευτικής 167 ειδικευμένα άτομα.