Δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια. Τόσα χρειάστηκαν από τον θάνατο του Θανάση Νικολάου για να δικαιωθεί. Να αναγνωριστεί αυτό που φώναζε από την πρώτη στιγμή. Ότι ο θάνατός του οφείλεται σε εγκληματική ενέργεια και όχι από πτώση από ύψος.
Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 17 χρόνια από την ημέρα που η τραγική μητέρα έμαθε πως το παιδί της βρέθηκε νεκρό, ανάσκελα, κάτω από το γεφύρι της Άλασσας. Είχε ξεκινήσει για να μεταβεί στην μονάδα του και βρέθηκε σκοτωμένος. Και αντί να δουν όσοι καθηκόντως πήγαν στη σκηνή, τα αυτονόητα, έκοψαν κι έραψαν πως πρόκειται για πτώση από ύψος. Λες και αυτοκτόνησε. Ένας νεαρός αρχιτέκτονας, που ήρθε οικογενειακώς από την Αυστραλία, θα άνοιγε το επαγγελματικό γραφείο του, αίφνης βρέθηκε νεκρός, αλλά άφησαν να νοηθεί ότι ούτε λίγο ούτε πολύ αυτοκτόνησε. Και έπρεπε μια μάνα να διαχειριστεί αυτό το αποτέλεσμα που της σέρβιραν γνωρίζοντας ότι το παιδί της δεν είχε τον παραμικρό λόγο να προβεί σε τέτοια απονενοημένη πράξη.
Η υπόθεση θυμίζει εν πολλοίς τις γυναίκες θύματα του κατά συρροήν δολοφόνου. Όπου οι αστυνομικοί καλούνταν να διερευνήσουν τις καταγγελίες για εξαφάνισή τους και εκείνοι έλεγαν ότι έφυγαν για τα κατεχόμενα. Έτσι και εδώ. Η σορός του μιλούσε για δολοφονία αλλά εξεταζόταν θάνατος από πτώση από ύψος. Δεν ήταν ξεκάθαρο αν ήταν αυτοκτονία ή δολοφονία.
Η σοβαρότητα που δόθηκε στη διερεύνηση της υπόθεσης αποδεικνύει και πώς έβλεπε η τότε αστυνομική διεύθυνση Λεμεσού την περίπτωση. Ανατέθηκε η εξέταση της υπόθεσης στον αστυνομικό σταθμό Λάνειας! Που η πιο σοβαρή υπόθεση που εξέτασε ήταν η κλοπή ενός ποδηλάτου. Και δεν έφτανε μόνο αυτό, χρειάστηκε ν’ αλλάξουν τρεις αστυνομικοί για να ολοκληρωθεί η διερεύνηση της υπόθεσης. Οι ποινικοί ανακριτές που ανέλαβαν τη διερεύνηση της υπόθεσης βρήκαν πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι δεν έγινε η δέουσα έρευνα και πως στοιχειώδη πράγματα αγνοήθηκαν. Δεν γίνεται να εντοπίζεται άμμος στο στόμα του και να εκτιμάς ότι είναι από τον ποταμό που δεν είχε κατέβει ποτέ. Δεν γίνεται να βρίσκεις ότι έπεσε από ύψος, αλλά τα τραύματα που έφερε να μη συνάδουν με το εύρημα αυτό.
Τελικά, χρειάστηκαν τρεις έρευνες και να περάσουν 17χρόνια για να έρθουν στο φως αλήθειες που ήταν ευδιάκριτες από την αρχή. Ασχέτως των εισηγήσεων των ποινικών ανακριτών ή τι θ’ αποφασίσει τελικά ο Γενικός Εισαγγελέας, δύο πράγματα θα καταγραφούν στην ιστορία και θα αμαυρώνουν για πάντα την Αστυνομία:
-Ότι μια υπόθεση στραγγαλισμού θεωρήθηκε ως «πτώση από ύψος».
-Πως οι δολοφόνοι ενός στρατιώτη θα κυκλοφορούν ελεύθεροι, γιατί προφανώς κάποιοι δεν έκαμαν σωστά τη δουλειά τους.
Θα ήταν σωστό, η Νομική Υπηρεσία να ανακοινώσει τις αποφάσεις της, ώστε να γνωρίζει ο κόσμος τι ακριβώς συνέβη και να νιώσει αυτή η χαροκαμένη μάνα μια στιγμή ανακούφισης ότι δεν πήγαν χαμένοι οι αγώνες της.
