Ο Αιμίλιος Οικονόμου, πρώην δημόσιος υπάλληλος, κάνει μια εισήγηση για το ζήτημα.
  
Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Άγγελου Νικολάου στον Φιλελεύθερο της Δευτέρας, 11 Φεβρουαρίου, για την αναδάσωση της Περιοχής της Σολιάς που είχε καεί πρόσφατα, το οποίο ασχολείται με το θήραμα αλλά και την αναγέννηση, του δάσους, γενικότερα. Είχα δει δύο μεθόδους αναγέννησης, τη φυσική, που γίνεται με τους φυσικούς σπόρους και την τεχνητή που γίνεται με μεταφορά σπόρων, από το Τμήμα Δασών, σε επιλεγμένες περιοχές του καμένου δάσους. Χωρίς να επιδιώκω, να φέρω Γλαύκα εις Αθήνας, κάνω μια εισήγηση, που ίσως να δοκιμάστηκε και να απέτυχε ή ίσως, βέβαια και να μην ενδείκνυται.
Η εισήγησή μου είναι απλή, αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να εφαρμοστεί και να επιτύχει. Κατά την τεχνητή αναγέννηση της περιοχής που μεταφέρονται σπόροι, μήπως αυτοί οι σπόροι πριν μεταφερθούν, θα μπορούσαν να μπουν σε κατάλληλα σπορεία και κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες να βοηθηθούν οι σπόροι και όταν είναι έτοιμοι να πορουβήσουν, τότε να μεταφέρονται σε επιλεγμένες περιοχές του δάσους, για να έχουν και μεγαλύτερη επιτυχία αναδάσωσης;