Η κυρία Μαργαρίτα εκφράζει την άποψη της για τα τεκταινόμενα στο Κυπριακό.  

20 Ιουλίου, ημέρα Τρίτη, 5:30 πρωινή. Πάλι με ξύπνησαν οι σειρήνες για τη μαύρη επέτειο της εισβολής. Έχουν περάσει 47 ολόκληρα χρόνια και διερωτώμαι πόσα ακόμα θα τις ακούμε να κτυπούν ανατριχιαστικά στ’ αυτιά μας. Και ρωτώ: Γιατί κανένας πρόεδρος που κάθισε στην προεδρική καρέκλα δεν τόλμησε να πει την πικρή αλήθεια στον κυπριακό λαό και ιδιαίτερα στις 200 χιλιάδες πρόσφυγες που ξεριζώθηκαν τόσο βάναυσα από τα κατεχόμενα εδάφη τους, ότι δεν μπορούν να πάνε στα σπίτια τους; Και στις πολιτικές συγκεντρώσεις που γίνονται βροντοφωνάζουν και τους δίνουν ψεύτικες ελπίδες ότι όλοι θα γυρίσουν μια μέρα; Μα οι μισοί έχουν κιόλας πεθάνει και, όπως το βλέπω εγώ, τα πράγματα να βαδίζουν σαν χελώνα, θα πεθάνουν και οι άλλοι μισοί και θα μείνουν παιδιά και εγγόνια να κλαίνε τη μοίρα τους. 

Γιατί δεν τόλμησε κανένας πρόεδρος να τους πει την αλήθεια, ότι αυτό που απαιτούν δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, παρά μόνο με δυσάρεστες υποχωρήσεις ή με πόλεμο, αν φυσικά βρίσκαμε συμμάχους, τη Γαλλία, τη μητέρα Ελλάδα. Όπως είδα στην παρέλαση για τα 200 χρόνια της Παλιγγενεσίας για την επανάσταση του 1821, η Ελλάδα έχει μπόλικο οπλισμό, σύγχρονο, καινούργιο, τηλεκατευθυνόμενους πυραύλους, αόρατα υποβρύχια, που είναι ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων, οι αόρατοι σκοπευτές, οι πιλότοι των F16 που είναι οι καλύτεροι στον κόσμο και φυλάγουν νυχθημερόν τα ελληνικά σύνορα και αναχαιτίζουν τα τουρκικά εν ριπή οφθαλμού. Εμείς τι έχουμε για να αμυνθούμε, εκτός από σκουριασμένα τανκς και παλιοσιδερικά από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, που θέλουν ανακύκλωση, όπως τα πλαστικά πάντως είδους;  

Γιατί δεν τόλμησαν να τους εξηγήσουν ότι δεν μπορούν να παν όλοι, να το πάρουν απόφαση, να τους αποζημίωναν να ξαναφτιάξουν απ’ εδώ τα σπίτια τους και φωνάζουν οι κυβερνώντες ή όλοι ή κανένας;

Μήπως είδατε πουθενά μέχρι τώρα όπου πάτησε η τουρκική μπότα να κάμει ένα βήμα πίσω; Μιλούν από θέση ισχύος, αφού έχουν 70 χιλιάδες στρατιώτες και δεν ξέρω και πόσο ανεξάντλητο οπλισμό. Μόνο, λοιπόν, με πόλεμο μπορούμε να τους διώξουμε, με τη βοήθεια συμμάχων που θα έχουν συμφέροντα ή θα δεχτούμε μιαν άλλη οποιανδήποτε λύση με αρκετές υποχωρήσεις, αν δεν θέλουμε του χρόνου ή του επόμενου χρόνου να κτυπούν αδιάκοπα οι σειρήνες και να μην σταματούν για να καταλάβουμε ότι έχουμε μια νέα εισβολή όπως εκείνη του ‘74 και να πιάσουν ολόκληρη την Κύπρο. Ο Θεός ας βάλει το χέρι του. Αυτά έχω να πω και δεν βλέπω άλλη λύση. Εσείς μήπως βλέπετε;